Dag 9 - Vendome - Tours -72 km
Amaai, dit was een lange en lastige dag. Elke heuvel moet je echt overwinnen, geen enkele afdaling krijg je cadeau. Naar beneden zoeven doe je echt na noeste arbeid, in 't zweet onzes aanschijns. De ergste hellingen zijn deze in een bocht. Je denkt dat je er bent en dan plots na de bocht... Nog zo'n eind.
Deze morgen ben ik voor de anderen op de fiets gesprongen om in Vendome chocoladekoeken te gaan kopen, ze waren gigantisch en lekker. Zo 's morgens vroeg door Vendome fietsen heeft iets speciaals: het ochtendlicht op de frele steunberen van de kathedraal, het licht op de statige huizen, prachtig!
Na het onbijt bleven we even hangen in de kathedraal. Zoveel licht daarbinnen en daarenboven prachtige koormuziek vanuit de luidsprekers.
Na een stempel in ons pelgrimsboekje stapten we de fiets op, verder richting zuiden. Op en neer, maar nu in een veranderende landelijke omgeving. Uitgestrekte zonnebloemvelden waarvan alle individuele bloemkoppen collectief de zon opzoeken..."le tournesol n'a pas besoin d'une bousole...".
Cafes of terrassen, ze blijven nog altijd zeer schaars, zeg maar onbestaand. Hebben die fransen nooit dorst misschien? Overal zie je wel families barbecuen in hun tuintjes.
Wat veranderde ook?: wijndruiven. We zitten te midden de Touraine-streek. De wijnhuizen liggen hier allemaal naast mekaar, het ene kasteel al mooier dan het andere pand.
Op het einde van de middag begonnen we uitgeteld te geraken... Wie zat dan op z'n fiets te zingen en onozel te doen? Juist! De jonge madammen. Waar halen ze die energie vandaan?
Rond halfzes staken we dan de hangbrug over de Loire over te Tours. Onze tweede belangrijke rivieroversteek in Frankrijk. Opnieuw een etappe voorbij, een nieuwe kaap voorbij.
In de kathedraal kregen we van de parochiepriester onze pelgrimsstempel. We mochten mee in z'n prachtige sachristie.
Zoals vele pelgrims kozen we ook hier een hotel. De douche doet ons geweldig deugd.
We zitten allen al onder de insektenbeten, maar Kathleen kreeg er nog een wespensteek bij in de bil. Hopelijk helpt de Fenigel.
Mobiel verstuurd via HTC TOUCH D2.
Deze morgen ben ik voor de anderen op de fiets gesprongen om in Vendome chocoladekoeken te gaan kopen, ze waren gigantisch en lekker. Zo 's morgens vroeg door Vendome fietsen heeft iets speciaals: het ochtendlicht op de frele steunberen van de kathedraal, het licht op de statige huizen, prachtig!
Na het onbijt bleven we even hangen in de kathedraal. Zoveel licht daarbinnen en daarenboven prachtige koormuziek vanuit de luidsprekers.
Na een stempel in ons pelgrimsboekje stapten we de fiets op, verder richting zuiden. Op en neer, maar nu in een veranderende landelijke omgeving. Uitgestrekte zonnebloemvelden waarvan alle individuele bloemkoppen collectief de zon opzoeken..."le tournesol n'a pas besoin d'une bousole...".
Cafes of terrassen, ze blijven nog altijd zeer schaars, zeg maar onbestaand. Hebben die fransen nooit dorst misschien? Overal zie je wel families barbecuen in hun tuintjes.
Wat veranderde ook?: wijndruiven. We zitten te midden de Touraine-streek. De wijnhuizen liggen hier allemaal naast mekaar, het ene kasteel al mooier dan het andere pand.
Op het einde van de middag begonnen we uitgeteld te geraken... Wie zat dan op z'n fiets te zingen en onozel te doen? Juist! De jonge madammen. Waar halen ze die energie vandaan?
Rond halfzes staken we dan de hangbrug over de Loire over te Tours. Onze tweede belangrijke rivieroversteek in Frankrijk. Opnieuw een etappe voorbij, een nieuwe kaap voorbij.
In de kathedraal kregen we van de parochiepriester onze pelgrimsstempel. We mochten mee in z'n prachtige sachristie.
Zoals vele pelgrims kozen we ook hier een hotel. De douche doet ons geweldig deugd.
We zitten allen al onder de insektenbeten, maar Kathleen kreeg er nog een wespensteek bij in de bil. Hopelijk helpt de Fenigel.
Mobiel verstuurd via HTC TOUCH D2.
Reacties
Een reactie posten