Dag 23 - Berdun - Lumbier - 55 km
Het begon op een mooie manier. Het ontbijt werd door de gastheer van de b&b tot aan de deur van het studiootje gebracht. De croissants, koffie en fruitsap werkten we in de zon, in het midden van het grasveld, naar binnen.
Rond 10u was alles weer gepakt en gezakt en vertrokken we langsheen de relatief rustige N240 richting het westen. De weg bracht ons via de Aragon naar het 21 km lange, azuurblauwe stuwmeer van Yesa. De combinatie tussen de grijze rotswanden, de lichtgroene, half onder water staande wilgen en het blauwe water is echt mooi.
In Yesa zelf hebben 's middags gegeten. Toen al begon de wind in kracht toe te nemen.
Vanuit Yesa hing het langs dezelfde nationale weg zeer omhoog (2 km aan 8%) en nog steiler naar omlaag (2 km aan 9%) richting Lumbier alwaar we over een oude spoorwegbedding reden die ons naar een cañonachtige kloof voerde. Door twee pikdonkere nauwe tunnels ging het grindpad verder. Op de hoge rotswanden nestelden arenden. Zeer indrukwekkend.
Bij het doorrijden van de kloof trok de wind nog sterker aan tot quasi storm.
We reden Lumbier uit, sleurend, pal tegen de gierende wind in. Kettingen van mij schoten van het tandwiel, Kathleen bleef achterop, Ria's ketting brak (gelukkig konden we het schakeltje snel vinden en herstellen). We hielden het voor bekeken in het kleine dorp Tabar. Geen hotel, geen camping, geen bar, geen winkel, nada... We belden bij particulieren aan en spraken een voorbijkomende man aan, maar niemand wist raad met ons. Ja, 10 km verder was "misschien" iets... Ondertussen verzamelden dreigende wolken zich aan de horizon.
De beslissing was moeilijk en hoogst demotiverend, maar we keerden 5 km op onze stappen terug richting Lumbier. Oh, wat zou dat een cadeau zijn moest die verrekte wind eindelijk eens in ons voordeel waaien.
In Lumbier: hotel vol, pelgrimsopvang? ?Que? Een lokaal in het bejaardentehuis om onze slaapzakken open te rollen? No! Weer de stad rond, naar beneden en weer naar boven richting camping wijl de eerste druppels vallen...en daar konden we eindelijk terecht oef. Ieder van ons vieren had het even gehad. Enkele woorden vielen, traantjes kwamen, stilte kwam, ik wil Flippo zien en de andere wil hutsepot van oma en nog een ander wil NU zijn schooluniform kiezen.... Even bekomen... Stoom afblazen, elk op zijn manier.
Kathleen en mama speelden spelletjes voor de tent, Hannelore en ik trokken het water van de vlakbij gelegen rivier door naar de stad om centjes te gaan halen. De kip met frietjes in het campingrestaurant en de ijsjes nadien deden ons goed.
Resultaat, 55 km gepeddeld voor 48 netto kilometers.
Morgen gaan we richting Punta de la Reina, hopelijk valt de wind ietske beter mee.
Bedankt oma en opa en Godfried voor jullie opbeurend telefoontje. Het kwam precies op het goeie moment.
Mobiel verstuurd via HTC TOUCH D2.
Rond 10u was alles weer gepakt en gezakt en vertrokken we langsheen de relatief rustige N240 richting het westen. De weg bracht ons via de Aragon naar het 21 km lange, azuurblauwe stuwmeer van Yesa. De combinatie tussen de grijze rotswanden, de lichtgroene, half onder water staande wilgen en het blauwe water is echt mooi.
In Yesa zelf hebben 's middags gegeten. Toen al begon de wind in kracht toe te nemen.
Vanuit Yesa hing het langs dezelfde nationale weg zeer omhoog (2 km aan 8%) en nog steiler naar omlaag (2 km aan 9%) richting Lumbier alwaar we over een oude spoorwegbedding reden die ons naar een cañonachtige kloof voerde. Door twee pikdonkere nauwe tunnels ging het grindpad verder. Op de hoge rotswanden nestelden arenden. Zeer indrukwekkend.
Bij het doorrijden van de kloof trok de wind nog sterker aan tot quasi storm.
We reden Lumbier uit, sleurend, pal tegen de gierende wind in. Kettingen van mij schoten van het tandwiel, Kathleen bleef achterop, Ria's ketting brak (gelukkig konden we het schakeltje snel vinden en herstellen). We hielden het voor bekeken in het kleine dorp Tabar. Geen hotel, geen camping, geen bar, geen winkel, nada... We belden bij particulieren aan en spraken een voorbijkomende man aan, maar niemand wist raad met ons. Ja, 10 km verder was "misschien" iets... Ondertussen verzamelden dreigende wolken zich aan de horizon.
De beslissing was moeilijk en hoogst demotiverend, maar we keerden 5 km op onze stappen terug richting Lumbier. Oh, wat zou dat een cadeau zijn moest die verrekte wind eindelijk eens in ons voordeel waaien.
In Lumbier: hotel vol, pelgrimsopvang? ?Que? Een lokaal in het bejaardentehuis om onze slaapzakken open te rollen? No! Weer de stad rond, naar beneden en weer naar boven richting camping wijl de eerste druppels vallen...en daar konden we eindelijk terecht oef. Ieder van ons vieren had het even gehad. Enkele woorden vielen, traantjes kwamen, stilte kwam, ik wil Flippo zien en de andere wil hutsepot van oma en nog een ander wil NU zijn schooluniform kiezen.... Even bekomen... Stoom afblazen, elk op zijn manier.
Kathleen en mama speelden spelletjes voor de tent, Hannelore en ik trokken het water van de vlakbij gelegen rivier door naar de stad om centjes te gaan halen. De kip met frietjes in het campingrestaurant en de ijsjes nadien deden ons goed.
Resultaat, 55 km gepeddeld voor 48 netto kilometers.
Morgen gaan we richting Punta de la Reina, hopelijk valt de wind ietske beter mee.
Bedankt oma en opa en Godfried voor jullie opbeurend telefoontje. Het kwam precies op het goeie moment.
Mobiel verstuurd via HTC TOUCH D2.
Hallo moedige fietsers,
BeantwoordenVerwijderenIk heb het hier lekker naar mijn zin : iedere dag mijn wandeling, een uurtje spelen met curage, lekker luieren in de zon,
alleen waren de gastbaasjes wat kwaad toen ik met één van de kippen gespeeld had, maar 's avonds was er lekkere kippesoep op het menu.
Ik kijk ernaar uit jullie terug te zien !
Flippo.
Dag Ria, Wim, Kathleen en Hannelore
BeantwoordenVerwijderenElke dag kijk ik uit naar jullie reisverhaal. Alle superlatieven die zowel het goede als het minder goede uitdrukken zijn hier wellicht op zijn plaats. De bewondering voor jullie en vooral ook voor de meisjes is ongelofelijk groot.
Wij vertrekken morgen zelf op reis naar Andorra... met de auto. Maar heel stilletjes droom ik ervan om zo'n avontuur zoals jullie beleven, ooit eens mee te maken. Waarschijnlijk blijft dit bij dromen net zoals zovelen die aangesproken worden door jullie verhaal.
Ik hoop samen met jullie engelbewaarder dat de tocht zonder al te grote moeilijkheden verder kan verlopen. Hou de moed erin! Na regen komt steeds zonneschijn. Geniet van de mooie momenten!
Na onze reis zal ik ongetwijfeld als eerste aan de computer zitten om te lezen hoe het met jullie gaat.
Veel succes verder!!!
Sandy