Dag 16 - Minzac - Cadillac

Cadillac. Klinkt chique. Stadje aan de oevers van de Gironde. Op een zondagnamiddag is dit echter een saaie, dode stad. Eén bar open. De toeristische dienst zet stempels in een pelgrimsboek en verkoopt te overdreven enthousiast een château en een kerk. Aan de kassa van de eerste vragen we of het de moeite loont. De dame kijkt aarzelend en antwoordt dan:"Les pièces ne sont pas meublées". Dat zegt genoeg. De kerk staat er ietwat misplaatst bij. Dus trekken we naar de camping municipal. Vlak naast het zwembad, aan de oevers van de rivier. Weinig spectaculair. Verdorie, wat zijn we toch rijk en van alles voorzien in België. Op dezelfde camping staat ook één permanent bewoonde stacaravan. Daarin een alleenstaande moeder met 4 kinderen. Ze heeft het duidelijk moeilijk om de bende in toom te houden. Die kleine mannekes zitten hier de ganse dag vast. Ze zouden maar wat al te blij zijn om de ganse dag op de fiets te mogen zitten.

Ondertussen zijn Kathleen en Hannelore verzeild geraakt in een regelloos spelletje vlaams-frans frisbee met die mannekes.

Hoe was de dag? Moeilijke vraag. Stel je voor. Je vertrekt 's morgens uit je camping en met wind in de rug rij je naar Puisseguin, Saint-Emilion, Saint-Georges,... Langs honderden châteaux, caves, crus, grand crus,... En je kan niets drinken omdat je geen loden benen wil... Da's pelgrimeren! Prachtig die perfect onderhouden, immense wijnvelden. Nu zijn de druiven nog groen en een halve centimeter in doorsnede. Vreemd, ze hangen allen aan de onderste draad. Er tussenin is het gras perfect gemaaid. Daar bovenuit torenen dan de wijnhuizen. Hier wordt niet slecht geboerd.

We hebben heel wat tijd besteed in Saint-Emilion zelf. Een zeer gezellige, druk bezochte stad. Het uitzicht is door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Nooit eerder op onze reis zagen we zoveel toeristen. Grappig om ze te horen fluisteren: "Pelgrims, hawel ja, op weg naar Compostella...". We hadden wel al een stempel gekregen in de toeristische dienst, maar Ria slaagde er net op tijd in een priester aan te klampen vlak na zijn mis. De stempel kwam warempel niet zomaar. "Waarom zaten we daarnet niet in zijn mis, gaan we thuis naar de mis,...?". 't Was een kwaaie...

Morgen trekken we dus verder zuidwaarts naar onbekend gebied, de Landes. Hannelore is al bang dat er slangen zullen zitten. Wie weet...?

Ah ja, hoe is het deze morgen afgelopen met ons ontbijt? Vooraleer daarover te beginnen. Ooit al gehoord van het "Circuit Auto Minzac"? Neen? Wij wel, letterlijk dan wel. Gisterenavond bij aankomst op de camping hadden we het bordje er naar toe gezien en enkele motoren gehoord, zij het stilletjes. Rond 21u begon echter een kabaal dat tot 3u deze morgen duurde. Motor- en autoraces op nog geen kilometer van onze tent. Om horendol van te worden. We hebben van pure ellende met oordoppen geslapen.

Deze morgen sta ik op om de tent op te breken...wie komt daar met z'n dikke kar de camping opgereden? De campinguitbater met een kleine broodje in de hand voor hem. Zou je nu niet doodvallen! In plaats van gisterenavond te vragen "Moet ik iets meebrengen voor jullie?".

We hebben onze chips, cakes en koekjes bijeengesprokkeld en we zijn vertrokken. En ja, wanneer je het niet verwacht... in het onooglijke dorpje Francs, bekend in Francs en omstreken omwille van zijn château en zijn uitzicht, staat een minuscule bakkerij alwaar we pardoes de volledige voorraad chocoladekoeken opkopen en de helft van de weekvoorraad aan chocoladepudding. Ik kan je garanderen dat zo'n ontbijt met zo'n uitzicht lekker smaakt...

Mobiel verstuurd via HTC TOUCH D2.