Dag 23: van Kortrijk naar Nieuwpoort
Na 1187 km fietsen en 23 dagen rondreizen zijn we terug thuis in Nieuwpoort. Geen lekke banden, geen kettingbreuk. 1 wespensteek, 1 teek op mijn kleine teen (gelukkig nergens een rode vlek te bespeuren), enkele verbruikte mondmaskers, enkele muggenbeten en spinnenbeten. Zongebrande huid en schetebleek waar de zon niet kon komen. We zien er weer uit als echte fietsers: bruine onderarmen en onderbenen, gezicht en voor de rest spierwit.
We reden een quasi feilloos parcours als het op de routeplanning aankomt. Het abonnement dat ik nam op de routeplanningstool van RouteYou blijkt zeer goede resultaten op te leveren. De export naar de Garmin van broer Rik én naar de app op mijn smartphone loodste ons deze drie weken overal perfect rond. En de wegen die voorgesteld werden waren vaak zeer verrassend.
We zijn deze morgen uit Kortrijk vertrokken nadat we konden genieten van de pistolets en koffiekoeken die Olivier voor ons gekocht had. Hij had er zelfs speciaal een potje confituur bij gekocht.
Dan rond tien uur vertrokken langs de Leieboorden richting Wevelgem. Daar brachten we kort een blitzbezoek aan tante Lies. Zoals het betaamt in deze coronatijden, buiten op een bankje, op veilige afstand van mekaar. Van Wevelgem zijn we dan noordwaarts gereden, rakelijks langs Menen en zo naar Dadizele. We maakten ons de bedenking dat het dit jaar opnieuw op een bedevaart lijkt. Na Scherpenheuvel, nu de neo-gotische basiliek van het Maria-bedevaartsoord Dadizele. Tijd ook voor een spaghetti op de plein. Want die calorieën zullen we straks nodig hebben want...
...wie nu nog durft zeggen dat West-Vlaanderen plat is, die is er nog nooit geweest! Vanaf Dadizele gaat het richting Slypskapelle, waar we het niet kunnen laten om aan de deur van onze vrienden Tine en Pieter aan te bellen. In hun tuin worden we verrast op frisse watermeloen. Maar ja... de Nederlandse cabaratierr Herman Van Veen indachtig..."we kunnen nu niet blijven, we moeten vallen, rennen en weer doorgaan...".
Moorslede wacht op ons en het door WO I voor eeuwig herinnerde dorp Passendale. Het is niet toevallig dat we al enkele oorlogsbegraafplaatsen tegenkwamen. Verder gaat het richting Moorslede. Hier kun je niet naast het standbeeld kijken van Constant Lievens op de Marktplaats. Pater Lievens (1865 - 1893) is hier geboren, werd Jezuïet en werkte India. Het is een ruiterstandbeeld, verwijzend naar het feit dat Lievens een ervaren ruiter was die per paard naar de mensen trok in Chota Nagpur. Er is trouwens ook een museum aan hem gewijd.
Staden komt eraan. We heuvelen er weer deftig op los en over de prei- en spruitenvelden heen zien we in de verte de silhouetten van de Kemmelberg, Zwarte Berg, Catsberg, .... Wielertoeristen kunnen zich hier ook goed uitleven. Niet voor niets passeren we bordjes van de "Gitsbergroute".
De wind zit niet goed en elke kleine heuvel begint steeds zwaarder te lijken. Ik denk dat dit de befaamde laatste loodjes zijn. Vanop de "Hoge Kamstraat" in Esen zien we eindelijk de Ijzertoren van Diksmuide opduiken. Aan de voet van die toren en bij de tonen van de beiaard daar genieten we van een heerlijk ijsje.
Nog 15 km te gaan. De oude spoorlijn die Diksmuide met Nieuwpoort verbindt alias de Frontzate zal het ons nog even lastig maken. De wind wakkert aan en we moeten een tandje bijzetten richting "huis". In Ramskapelle gaan we er af want we hebben nog één belangrijke taak. Herinner u de leemklodders aan onze fietsen op de tocht van Riemst naar Theux? Daar hangen nog altijd brokstukken van aan onze fietsen. Dus.... we rijden een self-car-wash binnen. We halen al onze zakken van de fiets, kopen jettons en zetten de hogedrukreiniger op onze stalen rossen. In de box naast ons kijken de andere klanten ietwat vreemd naar de carwash voor ... fietsen. Beetje bij beetje verdwijnt het bruingele spul mee met het spoelwater. Klaar om gesmeerd te worden en klaar te zetten voor een volgende fietstocht.
Zo komen we om zes uur veilig aan op de Kaai. Thuis!
En wat leerden we?
- dat we niet eeuwig jong blijven. Waar we vroeger 70-80 km per dag deden met al onze bagage, zijn we nu na 60 km al heel tevreden om een goede rustplaats te vinden.
- dat we blij waren dat we geen tentjes meesleepten en altijd in een comfortabel bed konden slapen.
- dat België zeer mooi is. Het volstaat om door de lintbebouwing heen te stappen om in een groen, rustig, afwisselend, verrassend land te komen.
- dat vooroordelen over bepaalde streken soms zorgen voor blindheid. De grootste verrassing was het Zwarte Land van de Borinage en het Centrum. Verrassend groen en rijk aan geschiedenis.
- dat heel veel B&B uitbaters en hoteleigenaars hun vak met liefde utivoeren.
- dat we moeten stoppen om onze bermen te vervuilen met blik en plastic. Pas als je te voet of met de fiets ettelijk kilometers berm kunt bekijken, dan merk je hoeveel afval we er dumpen.
- dat we ongelooflijk veel bos hebben, eindeloos soms.
- dat ons fietspaden en fietsroutes over het algemeen goed tot zeer goed zijn.
Allez, tot aan een volgende reis!
Info over deze route:
Info over deze route:
Reacties
Een reactie posten