Dag 15: van Chiny naar Bouillon

Inzake natuurschoon, dorpsgezichten en afwisseling staat deze etappe zeker in de top van onze Ronde van België 2020.

Deze morgen eerst wakker geworden in Chiny, in het hotel "les comtes de Chiny" aan de Embarcadere, aan de oever van de Semois. Zicht op de bomen aan de overkant van het water. De rivier die langzaam voorbij glijdt. De vogels die zingen en fluiten. Hoe romantisch. Het ontbijt was ook in orde. In covid-tijden wordt het de gewoonte om de gasten een lijstje te bezorgen waarop ze aanduiden wat ze precies willen. Ham, Orval-kaas, eitje,... daarna wordt alles op een dienblad aangeleverd. De sfeer is gezellig. Hier komen we zeker terug.

Schoonbroer Rik had het ons gisteren al meegegeven, de eerste klim wordt een nijdige. Inderdaad, onze ontbijtcalorieën vliegen er door. Steeds hoger uit het dal van de Semois. We geraken heelhuids op de heuvelrug en gaan van daaruit richting Florenville. Het dorp ligt parmantig fotogeniek te wezen bovenop de heuvelrug. In Martué steken we nogmaals de Semois over. Het hotel Au Vieux Moulin, net aan de brug en ook vlak aan het water lijkt me ook een toekomstige kandidaat voor een volgende uitstap

Verder doorheen oude dorpen waar de huizen verzameld staan rond het oeroude dorpsplein waar het vee in heel oude dagen werd verzameld voor de nacht. Het prachtige Chassepierre is onze volgende parel. Zo mooi. Het lijkt Zuid-Frankrijk wel. Toch zitten we in België. In de Lorraine Gaumaise. De oude kerk, de steile straatjes, de oude watermolen. Deze kun je vanaf de hoofdstraat via een metalen trap bezoeken en leidt je naar ongrondse gangen. Heel lang geleden, rond 100 à 200 na Christus stootten de Romeinen hier op een uitgehouwen vissersgrot. Een huis van steen, een casa pietra. Later werd het dan Chassepierre.

Naar Sainte-Cécile dan waar we op een ravel terechtkomen die ons verder brengt naar het noorden. Maak je geen illusies. Het pad klimt lang en sterk. We zweten ons nat. Nu zijn ons calorieën zeker verbrand. De bossen lijken wel eindeloos en zeer stil. Enkel de boswachter en zijn companen met hun auto's verstoren de rust. Voor de rest zijn we moederziel alleen in dit woud. Zelden zo meegemaakt. We komen zo weer op de drukke weg terecht. We picknicken dieper in het bos. Ik zet er een voet in een mierenhoop. Nu weten we waar die beestjes vandaan komen die we eerder gebiologeerd observeerden. Kriebelkriebelkriebel...

We gaan de laatste 5 kilometer weer het bos in om een doorsteek te maken, weg van het drukke verkeer. Gelukkig gaat het steeds bergaf want de weg is eigenlijk een steenpad geworden. We hotsen en botsen omlaag, schuivend, dansend,.... Ria vind dit niet leuk. Ik hoop ook steeds dat we zo geen lekke banden riskeren. Gelukkig komen we veilig aan in Bouillon. Ons hotel? Hotel Panorama! Waarom heet het Panorama? Omdat het hoog ligt. Dus de laatste 500 meter mogen we weer ploeteren, de heuvel op. Maar.... het uitzicht vanuit de kamer, de warme douche en de lekkere koffie zorgen voor een heerlijk einde van een bijzonder afwisselende dag. België is prachtig! Geloof me maar.

Info over deze route: