Dag 22: van Beloeil naar Kortrijk
Dat PlebsTours alias ikzelf goed de B&B's kan kiezen, kan Ria ten volle beamen. Ook deze morgen weer wakker geworden in een goed bed, opgekikkerd met een goed ontbijt en lekkere koffie bij een vriendelijke eigenaar. Meer moet dat niet zijn. Jammer genoeg is Beloeil slechts voor één nacht onze verblijfplaats. We moeten verder. Deze keer richting Kortrijk.
We vertrekken dus vanuit Henegouwen. Eerst nog even piepen in de kleine dorpskern van Beloeil. Het kasteel is, begrijpe wie begrijpen kan in dit toeristisch seizoen... gesloten wegens filmopnames. Geen kasteelbezoek. Geen wandeling door het park. Enfin, even rondkijken en dan weer verder. De B&B uitbater en een collega-reisleider Regi had ons Aubechies aangeraden, enkele kilometer verder. Dit dorp staat op de lijst van de mooiste Waalse dorpen en het is ook de plaats van de archéosite. We trekken naar de historische dorpskern met zijn romaanse Sint-Gorikskerk uit de elfde à twaalfde eeuw, zijn 18de-eeuwse boerderij die behoorde bij de Sint-Ghislainabdij en het oude kasteel "De Bruyère". De sleutel van de gallo-romeinse crypte zouden we kunnen krijgen bij het café. Maar jammer... kerk én café zijn gesloten. We horen wel continu een fijn electronisch gepiep vanuit het café. Een alarm staat op standbye? Ik trek het me niet aan. Op de parking naast het café staat een auto met fietsen op het dak. De dame die mee is zoekt een toilet en hoopt die te vinden achter één van de deuren van het gesloten café. Ik zie haar de deurklink vastgrijpen en naar beneden duwen. Op dat moment verandert de frequentie van het electronisch gepiep en het wordt een versneld tiktiktik. De dame duwt de klink nog verder en opent de deur van het toilet en dan .... gaat het alarm voor het volledige gebouw af. Een luid en schril alarm weerklinkt over het kleine dorp. Ze verstijft in haar beweging en het enige wat ze nadien nog kan uitbrengen is "ik heb niets gedaan". Ik kan enkel kijken en ook toegeven "ik ook niet hoor". Zij druipt af, terug naar de auto. En ik terug naar mijn fiets. De onschuld zelve. Als luttele minuten later de eigenaar in zijn auto komt aangestoven zijn wij druk bezig met onze eigen zaken. I know nothing:-)
Verder dan maar naar de Archéosite. Dat is wel de moeite. Gereconstrueerde woningen uit de late steentijd, bronstijd, Romeinse tijd, alles mooi opgebouwd. 9,50 euro per ticket. Ik denk, nu wil ik toch wel eens mijn gidsenkaart gebruiken en korting krijgen. Is het trouwens niet de bedoeling dat ik later andere mensen hierheen breng? Maar neen, er is geen korting voor gidsen. Waarvoor dient die kaart eigenlijk? In België houdt bijna niemand er rekening ermee. De dame begrijpt ook niet waarom de computer geen korting toelaat. Ze is wel zo lief om ons gelijk te stellen aan "65+"-ers. Lieve dame! Maar toch het is niet normaal.
We stappen tussen de hutten door. In één hut zijn twee mannen bezig met de opbouw van een nieuwe glasoven. Hij gebruikt daarvoor een dikke, vettige en klevende klei. "Wat is dat?" vragen we hen. Leem. Aha, leem! Dat kennen we nog van onze passage in de leemstreek twee weken geleden. Toen plakten onze remmen en derailleurs samen van de verse leem. Nu twee weken later hangen er nog altijd brokken aan sommige delen van onze fiets. Souvenirs!
Na het museumbezoek moeten we jammer genoeg verder naar het noorden, richting Leuze en Hainaut. Nog zo'n plaats waar we nog nooit geweest zijn. En ook hier valt wel wat te zien. Zoals bijvoorbeeld de bijzonder mooie Sint-Pieterskerk met zijn prachtige preekstoel, zijn orgel en zijn rococoversiering. We willen picknicken op het dorpsplein met sandwiches van de lokale sandwichbar. Op de hoek van de straat tuurt een man met een verrekijker naar de kerktoren. Blijkbaar broedt er een koppel torenvalken.
Weer de fiets op richting de Scheldevallei. Nog 40 km scheiden ons van Kortrijk. We moeten eerst nog enkele heuvels over om in de Scheldevallei te komen. Rechts zien we de Kluisberg, links de industrie dicht bij de Franse grens. Daartussen mooie graanvelden, aardappelvelden, geoogst vlas, ... prachtig fietsgebied. We komen langs zeer stille dorpen. Zoals Quartes met zijn mooie kerkje. Jammer genoeg...gesloten. Zo komen we eindelijk in Pottes aan de Schelde. De rivier die we bijna drie weken geleden overstaken met het veer naar Hemiksem. En dan eindelijk, na 40km vinden weeen open horecazaak aan de samenloop van de Bovenschelde en het kanaal Kortrijk-Bossuyt. Daar treffen we op het terras een koppel dat met twee piepkleine kinderen op fietsvakantie is. Ze rijden met potente Santos-fietsen en hebben heel mooi materiaal om de kinderen te vervoeren. Die kinderen hebben nog veel fietsplezier voor de boeg.
De laatste loodjes tot Kortrijk wegen zwaar want vanuit de Scheldevallei moeten we nu naar de Leievallei, maar eens we op de zeer mooie fietsroute liggen die loopt van Avelgem tot Kortrijk vinden we onze energie terug. Een goede douche bij Olivier en Hannelore en lekker eten op de markt van Kortrijk vormen een perfecte afsluiting van weer een gevarieerde dag.
Morgen de laatste etappe, richting Nieuwpoort, richting HOME.
Reacties
Een reactie posten