Dag 18: Lacanau Océan - Arcachon - 64 km
Dag 18: Lacanau Océan - Arcachon - 64 km
Mirakel. Vanacht heeft het geregend! Niet veel. Net genoeg om onze was te moeten binnenhalen.
We zijn tijdig vertrokken om de hitte voor te blijven. Deze keer weer doorheen de naaldbossen en de duinen maar de route loopt dichter bij de zee en dus is het iets minder warm. De regen van vannacht zorgt wel voor vochtige warmte. De zee zien is geen sinecure. We horen wel continu de branding, maar de oceaan zit verstopt achter eindeloos lange duinen. Onze fietsen doorheen het mulle zand slepen tot aan de zee is geen optie. Dus, zoals vaak op reis, gaan Ria en ik afwisselend kijken. De een steekt de duin over terwijl de andere bij de fiets blijft.
Het strand hier is eindeloos en behoort tot de langste ononderbroken duinen-en strandgordel van Europa.
Onze eerste tussenstop is het minuscule badplaatsje Porge l'Océan. Ze hebben hier een multi-gebruikerstoegang tot het strand, met andere woorden alle niet gemotoriseerde voertuigen mogen hier over de duin. Oorspronkelijk bedoeld voor de hulpdiensten is dit voor ons de ideale toegang tot het water. We zetten onze fietsen tegen de hulppost en gaan het strand op. De zee is er lekker wild. Golven beuken op het strand en onder het toeziend oog van de redders leven we ons uit in het frisse water. Dit strand is eindeloos.
Daarna verder tussen de naaldbomen en de cicaden naar het schiereiland dat de baai van Arcachon scheidt van de oceaan. Het uiterste punt, Cap Ferret willen we met de fiets bereiken vooraleer we de overzetboot naar Arcachon nemen. Vanuit Cap Ferret heb je een mooi zicht op Europa's hoogste duin, de Dune de Pylat.
Langs de oesterputten en het visserskwartier gaan we terug naar de overzet. Alle bagage moet van de fietsen en die worden dan op het dek gehesen. En zo bereiken we na een overvaart van 20 minuten Arcachon.
Hier morgen rustdag en vrijdag beginnen we dan aan onze laatste kilometers tot Kathleen ons met de auto oppikt.
Mirakel. Vanacht heeft het geregend! Niet veel. Net genoeg om onze was te moeten binnenhalen.
We zijn tijdig vertrokken om de hitte voor te blijven. Deze keer weer doorheen de naaldbossen en de duinen maar de route loopt dichter bij de zee en dus is het iets minder warm. De regen van vannacht zorgt wel voor vochtige warmte. De zee zien is geen sinecure. We horen wel continu de branding, maar de oceaan zit verstopt achter eindeloos lange duinen. Onze fietsen doorheen het mulle zand slepen tot aan de zee is geen optie. Dus, zoals vaak op reis, gaan Ria en ik afwisselend kijken. De een steekt de duin over terwijl de andere bij de fiets blijft.
Het strand hier is eindeloos en behoort tot de langste ononderbroken duinen-en strandgordel van Europa.
Onze eerste tussenstop is het minuscule badplaatsje Porge l'Océan. Ze hebben hier een multi-gebruikerstoegang tot het strand, met andere woorden alle niet gemotoriseerde voertuigen mogen hier over de duin. Oorspronkelijk bedoeld voor de hulpdiensten is dit voor ons de ideale toegang tot het water. We zetten onze fietsen tegen de hulppost en gaan het strand op. De zee is er lekker wild. Golven beuken op het strand en onder het toeziend oog van de redders leven we ons uit in het frisse water. Dit strand is eindeloos.
Daarna verder tussen de naaldbomen en de cicaden naar het schiereiland dat de baai van Arcachon scheidt van de oceaan. Het uiterste punt, Cap Ferret willen we met de fiets bereiken vooraleer we de overzetboot naar Arcachon nemen. Vanuit Cap Ferret heb je een mooi zicht op Europa's hoogste duin, de Dune de Pylat.
Langs de oesterputten en het visserskwartier gaan we terug naar de overzet. Alle bagage moet van de fietsen en die worden dan op het dek gehesen. En zo bereiken we na een overvaart van 20 minuten Arcachon.
Hier morgen rustdag en vrijdag beginnen we dan aan onze laatste kilometers tot Kathleen ons met de auto oppikt.
Reacties
Een reactie posten