Dag 17: Montalivet - Lacanau Océan 60 km
Dag 17: Montalivet - Lacanau Océan 60 km
Montalivet is voor ons een van de vreemdste badplaatsen die we ooit zagen. Gooi ons hier geblinddoekt uit een wagen en in mijn eerste reactie zou ik zeggen....de grens tussen Mexico en de VS. Kleine huisjes, sommigen zeer provisorisch gebouwd, op enige afstand van de straatrand, een weg aflopend naar het strand en dan een kale dijk en één hoofdstraat vol shops, kermiskramen, fastfood, tattooshops. Enkel wat rollende bollen tumbleweed ontbreken.
En tijdens en vlak na zonsondergang zit het strand vol badgasten om het universele mirakel gade te slaan: de ondergaande zon. En daarna is er volop ambiance in de hoofdstraat. Maar ze hebben er goede restaurants waar het lekker eten is voor een aanvaardbare prijs.
Deze morgen vroeg de tent uit want het beloofd een snikhete dag te worden. En dat hebben we met 38 graden ferm gevoeld. Tel daarbij de eindeloze rechte wegen doorheen de naaldbossen en de duinen en je hebt een zeer uitputtende mix. Op de middag hadden we al 40 km. Niet omdat het zo vlot vooruitging maar omdat in de groene wereld en bij deze temperaturen maar een ding mogelijk is: fietsen. Cicaden sjirpen luider naarmate de temperaturen stijgen en....ze gingen verdorie nogal een gang. Oorverdovend!
In Carcans Plage rekken we ons verblijf onder de parasols met een halve kip met friet en een grote fles spuitwater. Hier is echter geen verblijfplaats te vinden, dus persen we er nog 10 bezwete kilometers uit tot in Lacanau waar we wel een camping vinden. Na 60 km geven we het op met een plons in het zwembad van de camping municipal.
Montalivet is voor ons een van de vreemdste badplaatsen die we ooit zagen. Gooi ons hier geblinddoekt uit een wagen en in mijn eerste reactie zou ik zeggen....de grens tussen Mexico en de VS. Kleine huisjes, sommigen zeer provisorisch gebouwd, op enige afstand van de straatrand, een weg aflopend naar het strand en dan een kale dijk en één hoofdstraat vol shops, kermiskramen, fastfood, tattooshops. Enkel wat rollende bollen tumbleweed ontbreken.
En tijdens en vlak na zonsondergang zit het strand vol badgasten om het universele mirakel gade te slaan: de ondergaande zon. En daarna is er volop ambiance in de hoofdstraat. Maar ze hebben er goede restaurants waar het lekker eten is voor een aanvaardbare prijs.
Deze morgen vroeg de tent uit want het beloofd een snikhete dag te worden. En dat hebben we met 38 graden ferm gevoeld. Tel daarbij de eindeloze rechte wegen doorheen de naaldbossen en de duinen en je hebt een zeer uitputtende mix. Op de middag hadden we al 40 km. Niet omdat het zo vlot vooruitging maar omdat in de groene wereld en bij deze temperaturen maar een ding mogelijk is: fietsen. Cicaden sjirpen luider naarmate de temperaturen stijgen en....ze gingen verdorie nogal een gang. Oorverdovend!
In Carcans Plage rekken we ons verblijf onder de parasols met een halve kip met friet en een grote fles spuitwater. Hier is echter geen verblijfplaats te vinden, dus persen we er nog 10 bezwete kilometers uit tot in Lacanau waar we wel een camping vinden. Na 60 km geven we het op met een plons in het zwembad van de camping municipal.
Reacties
Een reactie posten