Dag 7: van Hasselt naar Riemst

De dag van de koffielepels en de Le Fort Triple. Het begon met een lekker ontbijt in B&B Jos en Lieve in Hasselt. Chocoladekoek, croissant, broodjes, ham,... alles zoals gewenst. Lekker. Tussendoor wisten w ook nog dat de gastvrouw twee rococokoffielepeltjes mistte. Kent u ze? Die lepeltjes met frivole krullen op de steel. Of wij ze gezien hadden? Ze mist er twee! We voelden ons op slag "verdacht", even vreesden we een bagagecontrole. Maar toen ik haar meegaf dat haar vraag me een ongemakkellijk gevoel gaf, verzekerde ze me dat ze ons niet viseerde. Waarschijnlijk waren ze mee met de vuile servietten van gisteren. Oef... dat is dan geregeld. Even dacht ik aan de fameuze Sint-Jacobslegende waarin een Duitse jongeman op weg naar Compostella door de dochter van de waardin in een hinderlaag werd gelokt door een gouden kelk in zijn bagage te verstoppen. Toen ze de kelk de volgende ochtend zogezegd "toevallig" in de zak vonden, werd hij pardoes opgeknoopt. Wij dus niet. Oef.

Vanuit Hasselt vertrekken we om kwart voor tien (dat is ons magisch uur) zuidoostwaarts. Het weer blijft droog en de wind blijft uit de goede richting waaien. Het wordt al veel hevuelachtiger hier in Haspengouw. Onderweg komen we door holle wegen, langs oude kastelen (zoals die van Opleeuw) en gezellige dorpen en mooie vierkantshoeven.

Tegen de middag worden we welkom geheten door onze vriend Ambiorix, neen, niet die van het gelijknamige schoenmerk waarvoor Fredje Deburghgraeve werkte, maar wel die oude Belg op het plein in Tongeren. Hij kijkt trots naar de kathedraal. Een lekkere appelvlaai gaat er hier zeker in. Daarna trekken we via de Jeker richting de taalgrens om er net voor oostwaarts te gaan richting Val Meer en Riemst. Op de brug over de snelweg, waar Ria zoals steeds hoopt op het getoeter van de voorbijrazende vrachtwagens (wat haar meestal ook lukt) staan we in Vlaanderen terwijl de borden tweehonder meter verder de provincie Liège introduceren. We zitten hier op een grens die reeds in de Romeinse tijd ontstond. Hier liep vroeger de heirweg Tongeren -Boulogne.De Via Belgica liep vanaf het Kanaal tot aan de Rijn: Boulogne, Therouanne, Arras, Cambrai, Tongeren, Maastricht, Heerlen en Keulen. Ten noorden daarvan de meer directe heirbaan Tongeren-Boulogne, die vrijwel parallel loopt aan de huidige taalgrens.

We overnachten in Zichen-Zussen-Bolder in de B&B Aventurijn waar we hartelijk ontvangen worden door Inge. Inclusief koele kersen. Mmmmm.

We leggen ons fietstassen in de kamer en na een korte verpozing springen we opnieuw de fietsen op richting Kanne, het Albertkanaal en de Maasvallei. We gaan naar Maastricht, waar musketier D'Artagnan ons opwacht aan de Tongerse poort waar hij eertijds sneuvelde. Het is er gezellig druk. Het valt op dat mondmaskers hier eerder een utizondering zijn in de winkels. Dat verhindert ons niet om ook even te kunnen genieten van een heerlijke wietgeur.

Na een geconfijte eend in de binnenstad en een fietsrondje rond het Vrijthof, het beeld van Minckeleers en de oevers van de Maas is het tijd om terug te keren naar Riemst. Maar om de Maasvallei uit te fietsen moet je wel even een haarspeldbochtweg nemen, hemelwaarts. We drinken ons moed in met een Le Fort Triple en Ria doet hetzelfde, maar dan met een Dame Blanche, in Kanne. De beklimming nadien gaat probleemloos. Onder onze voeten zien de mergelgroeven dat we het goed deden vandaag.

Morgen trekken we de taalgrens over, richting het land van Herve en Theux.

Over deze route: