Dag 17: van Bouillon naar Han sur Lesse

Haha, dit was weer zo'n voormiddag waarvan je weet dat je ontbijt zeer snel zal verteerd zijn. Het is niet omdat het hotel de naam "Panorama" draagt, dat ze daarvoor op het hoogste punt ligt. We merkten het onmiddellijk bij ons vertrek. We zwoegden ons onder het toeziende oog van de lokale postbode naar omhoog, de vallei van de Semois uit.We vertrokken op ongeveer 200 meter boven zeeniveau om terug op 400 meter uit te komen. Dat hoogteverschil verbrandde zeker twee croissants en een pistolet:-)

We trekken de heuvels op en neer richting Noirefontaine, Bellevaux, Menuchenet en Carlsbourg. Ik hoop ergens in Carlsbourg toch enige dorpsactiviteit te vinden, maar niets is minder waar. Geen café, geen winkel open, niets.... Nochthans kent de botermakerij van Carlsbourg een rijke geschiedenis, sterk verbonden met het Collège Saint-Joseph de Carlsbourg, toen de Broeders van de Christelijke Scholen zich in 1844 in het dorp vestigden. In 1886 start het instituut met een landbouwafdeling en vanaf 1895 met een parochiale melkerij. In 1895 beslist de Broeder-Directeur van het college, om boter te gaan karnen met de leerlingen van de landbouwschool. Hij koopt een mechanische afromer voor de school en stelt de turbine ook ter beschikking van de mensen uit de streek. De collegebroeders stichten zo een coöperatieve melkerij in het centrum van het dorp. In 1974 telt de melkerij 3000 coöperanten, 12 bedienden, 36 arbeiders en verlaat het bedrijf het dorp om zich in Recogne te vestigen in modernere faciliteiten. De oude gebouwen staan er nog en wanneer we de toegangspoort van het internaat passeren glijden de koude rillingen over onze rug. Die eerste blik op die poort moet voor kleine nieuwkomers een vreselijke indruk gemaakt hebben.

Als trage weggebruikers valt me steeds meer en meer de enorme hoeveelheid drankblikjes in de berm op. Ik kan begrijpen dat veeboeren dit afval helemaal niet graag in hun weiland willen zien. Smeerlapperij.

Als er in Carlbourg niets te beleven valt, dan gaan we maar verder naar het noorden. Via Graide (die streek kennen we enigzins door vroegere vakanties) en Porcheresse. Bij de ingang van het dorp valt me een herdenkingsmonument op. Het getuigt van de dramatische gebeurtenissen bij het begin van WO I. Op 22 augustus 1914, bij het begin van de Eerste Wereldoorlog, werden, op enkele uitzonderingen na, bijna alle huizen in Porcheresse afgebrand door het Duitse leger. Een van de huizen werd gered door een Duitse soldaat die had gemerkt dat er nog een oude man binnen was, die niet had kunnen vluchten.

Overal waar we voorbijkomen zien we scouts- en chirokampen. Het is duidelijk het topseizoen. Tijdens onze picknick langs de kant van de weg stapt een groep scouts voorbij. Sommige zien er gelukkig uit, anderen trekken dan weer een gezicht van "is 't nog ver leider???" Andere groepen hebben dan weer meer geluk en mogen met de huifkar, volgeladen met drank, op stap. Tja, ongelijkheid is des werelds zeker....

Vanuit Porcheresse gaat het verder naar Gembes en daar krijgen we een mooi, onverwacht cadeau. Een oude tramlijn brengt ons onder een lichte afdaling helemaal tot in Daverdisse. De tramlijn volgt de bedding van de Mache. Het valt ons op hoe klam en koud de vallei is. Een trui is hier zeker nodig. En de wespen helpen me goed. Onder de houten brug waarover we stappen zit een nest en voor ik het besef....piekpiek. Het duurt niet lang of mijn kuit begint te gloeien. Lieve beestjes.

Daverdisse! Daar is eindelijk een café, denken we.... maar het zijn de parasols van de Moulin de Daverdisse waar ze niet graag fietsers voor 2 schamele koffietjes zien komen. Daar maar weer verder richting Chanly. En dan gaat het weer omhoog, ditmaal om onder de E411 te geraken. Aan de andere kant komen we bij een grote steengroeve. We zouden graag eens in de mijnput kijken, maar dat lukt ons niet. Jammer. Dan de laatste kilometers via Ave-et-Auffe tot in Han sur Lesse. We komen heel dicht bij de achterkant van het Eurospace Center.

Rond 17 uur komen we eindelijk aan in Han. En krijgen we eindelijk na 57 kilometer, de kans om een koffietje te drinken.

Het was een lastige maar mooie fietsdag. Bewolkt maar droog. Morgen weer verder richting Hastière.

We verblijven vanacht in het hotel "Grenier des Grottes" vroeger gekend als Hotel de Voyageurs. 45jaar geleden verbleef ik al in het zelfde hotel. Maar de muren herkennen mij niet meer.

Info over deze route: