Dag 19: van Waulsort naar Froidchapelle

Wat een uitzicht deze morgen. Het ontbijt op ons terras met zicht op de Maas. Rustig. Met vogelgefluit van aan de andere oever. Af en toe een fietser die voorbij rijdt. We hebben gisterenavond Waulsort, het dorpje waar we nu verblijven, bezocht. Een wandelingetje langs de oever met zijn grote huizen. Vroeger was Waulsort een bloeiend toeristisch oord. De aanleg van de treinlijn naar Dinant liet toeristen uit Brussel toe om hier hun vakantie door te brengen. De statige woningen getuigen nog van deze glorieuze periode. De oude spoorlijn snijdt het dorp in twee en werd jammer genoeg nog niet omgevormd tot Ravel.

Onze B&B is eerder van het type "Hakuna Matata" en "love, peace and understanding". Wel gezellig en ongedwongen. En... het avondeten was uitstekend. Een Chateaubriand met gorgonzolasaus en een lasagne. Heel lekker bereid door Cathy. Als je nog eens hier voorbij komt, stap dan zeker binnen bij Panama Rio.

Het eerste stuk van onze dagrit gaat langs de Maas tot aan Hastière. Tijd voor inkopen want het is zondag. Verder dan naar de Ravel. Deze oude spoorlijn 156 brengt ons relatief vlak tot in Marienbourg, maar wij moeten er af in Fagnolle. Gelukkig, want na bijna 15 kilometer begint de Ravel vervelend te worden. De begroeiing links en rechts is zo dicht dat je niets van het landschap ziet. Dan is Fagnolle een aangename afwisseling. Het staat op de lijst van de mooiste dorpen van Wallonië. Jammer genoeg is het niet bebloemd. Maar dat heeft volgens een dorpsbewoner alles te maken met de tweede verblijvers die geen bloemen buiten zetten. En van waar komt die dorpsbewoner plots vandaan? Uit de Kaatsclub van de Francs Amis. Een superenthousiaste barman van dienst vertelt ons honderduit over zijn geboortedorp, de prijs van de woningen, het rode huis van de Fondation Fabiola, de openbare wasplaats,.... Een geboren stadsgids. Hij probeert mij het lokale bier te verkopen, maar daar begin ik met deze warmte niet aan.

Van warmte gesproken... Het is warm tussen deze bomen. We zitten in een soort veengebied met vochtige gronden, af en toe een ven, riet, een slangetje en mooie vlinders. De hoeves kregen ondertussen ook al weer een andere vorm en zijn nu meer van het langgeveltype. In deze streek werd onder andere het hout geproduceerd voor de ondersteuning van de gangen in de steenkoolmijnen.

We komen voorbij de majestueuze versterkte hoeve van Roly. Hoog op deze heuvel moet dit indertijd een imposant bedrijf geweest zijn.

Het leven is niet eerlijk. Ik zweet me in een piepklein dorp omhoog, 200 meter voor Ria uit. Ik passeer een familie die gezellig buiten eet op hun terras. Ik krijg niets. Een minuut later komt Ria voorbij.... En haar bieden ze een pintje aan. Dat is niet eerlijk

We moeten nog de drukke weg over voor we de laatste kilometers kunnen aanvatten. Dit is een waar racecircuit voor motoren. Enkele maanden geleden plaatste de lokale politie hier een flitser. Eentje werd geflitst aan 248 km/u. Als we zoeen achter ons aan horen komen houden we ons hart vast.

Moegezweet komen we rond 5 uur aan in Froidchapelle op de boerderij waar we vanavond slapen. Ongelooflijk, maar op de heuveltop voor me zie ik al een dame met een lange jurk staan wachten op ons. Neen, geen fata morgana. Ze had ons al van ver zien komen. Als dat geen ontvangst is. We worden zeer vriendelijk ontvangen in ons huisje Chambre Poëzie. Dit is een werkend melkveebedrijf op 6 km van Chimay. Hun melk gaat naar de lokale coöperatieve en dus... Naar de Chimay kaas. Het avondeten overtreft hier alle verwachtingen. De boerin bereidt alles zelf met lokale producten en dient alles op bij ons op het terras in zelfgemaakte keramiek. Lekkere geitenkaas, lookbroodjes, hoevekip met heel veel verse groente en noten, een artisanaal ijsje. Inclusief kaarslicht en ......een blauwe Chimay. Dit smaakt!

Morgen fietsen we naar Binche en de mijnterrils. Ik ben benieuwd want deze streek kennen helemaal niet.

Info over deze route: