Dag 10: van Coo naar La Roche en Ardennes

Het ontbijt in ons hotel "Au sommet de la cascade", vlakbij de waterval van Coo was alleszins stevig genoeg om ons energiek weer op weg te zetten. Covid-conform had de gastvrouw ons gisteren gevraagd om een vragenlijst in te vullen. Daarin moesten we precies aanduiden wat we wensten voor het ontbijt. Aantal sneetjes ham, aantal confituurtjes, zoveel eieren, zoveel croissants,.... heel practisch en zo vermeed ze de buffetformule. Bij het vertrek vulde ze onze flessen ook met fris kraantjeswater uit de tap van het "Vin blanc". Even was ik bijzonder hoopvol, maar neen, het was gewoon de naam op de tap en niet de inhoud.

We vertrokken onder een dik wolkendek en naarmate de voormiddag vorderde, verergerde de regen. Het viel met bakken naar beneden. Gelukkig konden we ons verwarmen aan de klimmetjes. Die waren er genoeg. Sommige nijdig steil, andere langgerekt en zeurderig. We lieten ons weer vangen aan de hoop van de bocht. "Joepie bijna boven", nog even doorzetten, tot je door de bocht komt en de weg nog verder omhoog ziet gaan. Zoals met zoveel dingen in het leven, het plezier van de afdaling is bijlange zo groot niet als de pijn van de beklimming.

Met al die regen proberen we van de bospaden weg te blijven en we beperken ons tot de hoofdwegen. We volgen de N651 richting Manhay. We gaan via het uitkijkpunt van Erria op 440 m hoogte. Nog zijn we niet op het hoogste punt van onze reis. Moe stappen we een café binnen in Manhay. Een zestal vaste tooggangers kijkt ons interesseloos aan. Dat doet de Cola niet minder goed smaken. Dan weer de fiets op, verder omhoog via Dochamps. Even voor Samrée bereiken we ons hoogste punt. 600 meter hoogte. Heel in de verte, bijna onzichtbaar, zien we de stoompluim van de nucleaire centrale van Tihange.

Het orgelpunt én de beloning voor al dat klimmen komt onmiddellijk nadien. Gedurende 7,7 km gaan we aan gemiddelde 35 per uur naar beneden. De weg gaat gemiddelde 5% omlaag met maxima van 10 %. Zo glijden we eindeloos naar beneden, recht La Roche binnen. Wonderlijk gevoel om zo naar beneden te zoeven.

En zo komt een einde aan deze rit, aan de oever van de Ourthe, in La Roche. Daarmee zitten we niet alleen in een supertoeristisch stadje maar ook in het hart van de plek waar in WO II de Slag om de Ardennen werd uitgevochten. We hebben ondertussen 540 kilometer gefietst sinds we uit ons huis in Nieuwpoort vertrokken.

Morgen rustdag en zondag trekken we verder zuidwaarts naar Bastogne.

Info over deze route: