Dag 18 - Labouheyre - Berceau Saint-Vincent de Paul - 71 km
De Landes saai? Ja en neen. 't Is inderdaad een heel lang stuk fietsen doorheen uitgestrekte dennenbossen langs soms eindeloze, kaarsrechte wegen. Soms eens onderbroken door een kronkel in de weg, daar waar een riviertje de straat kruist. Daarna weer kilometers peddelen tot je plots aan een gigantisch maïsveld komt. De sproeiers zijn al even uitgestrekt, we hebben het geteld: 270 meter. Ze pompen het water centraal op en daarna begint een carrousel te draaien rond een centraal punt. Het resultaat is een cirkel- of halfcirkelvormig stuk maïsveld. We zagen hetzelfde met asperges en wortelen. Allemaal culturen die blijkbaar goed aarden op deze grijsgekleurde, mulzandbodems. De sproei-installaties zorgden nu weer voor hilarische verfrissingstaferelen deze namiddag. Zelfs een overvliegende helicopter zakte laag en de bijzitter zwaaide naar ons terwijl we genoten van deze kunstmatige bui.
Plots stoot je op een rommelig erf rond een schamel huis: een houtskoolbrander die de houtskool klaarmaakt in oude, gigantische ketels. De rook hangt over de al zo warme weg.
Wat kun je nog doen? Zwaaien naar de onder de brug over de snelweg doorvlammende, veelal spaanse en portugese wegreuzen. Tof als ze beginnen te toeteren.
Of je ontmoet Milan Th'baut, de wandelende Compostellapelgrims die op 1 juni vanuit Lille (Fr) tot hier stapte en nu zijn weg verderzoekt. Hij heeft last van zijn rechtervoet. De dokter zette er reeds een spalk rond. Hij slaapt niet graag bij de andere pelgrims. Hij houdt er niet van iedere avond te moeten discussiëren over pelgrim-zijn. We vragen hem of hij iets nodig heeft, maar hij kan verder met wat bijheeft.
Of je botst net na een hoek in een dorp op een tabac waar ze lekkere ijsjes verkopen. Met de Tour op de achtergrond op teevee, in de Pyrenneën.
Nu zijn we uit de Landes, we kunnen de schaduwen van de bergen zien in de verte.
We wilden zeker de omweg maken naar Saint-Vincent de Paul en de geboorteplaats van deze brave man, Berceau de Saint-Vincent de Paul. Dat is luttele minuten voor we Dax aankomen. Wat een onthaal!!! We reden met onze fietsen de oprit op van dit door de Zusters van Liefde geleid complex. We werden er ontvangen door twee zusters die maar al te blij waren vier pelgrims op bezoek te krijgen. We kregen een fris glas water aangeboden en moesten de diamontage over deze plaats bekijken. Terwijl we dit in stilte hadden bekeken hadden de beide zusters al beslist dat we deze nacht in het gastenverblijf zouden overnachten. We kregen een lekker avondmaal (in stilte) met groentensoep, kabeljauw in kaassaus, brie en perziken in siroop. Morgen om 8:30 u krijgen we ontbijt. Zo'n lieve zusters. We zijn maar al te blij... Want het is beginnen regenen en donderen. We zullen dus veilig en droog liggen vanacht. Bedankt goddelijke voorzienigheid! Is het toeval of niet dat we hier in Zuid-Frankrijk onderdak vinden bij de Zusters van Liefde.
Mobiel verstuurd via HTC TOUCH D2.
Plots stoot je op een rommelig erf rond een schamel huis: een houtskoolbrander die de houtskool klaarmaakt in oude, gigantische ketels. De rook hangt over de al zo warme weg.
Wat kun je nog doen? Zwaaien naar de onder de brug over de snelweg doorvlammende, veelal spaanse en portugese wegreuzen. Tof als ze beginnen te toeteren.
Of je ontmoet Milan Th'baut, de wandelende Compostellapelgrims die op 1 juni vanuit Lille (Fr) tot hier stapte en nu zijn weg verderzoekt. Hij heeft last van zijn rechtervoet. De dokter zette er reeds een spalk rond. Hij slaapt niet graag bij de andere pelgrims. Hij houdt er niet van iedere avond te moeten discussiëren over pelgrim-zijn. We vragen hem of hij iets nodig heeft, maar hij kan verder met wat bijheeft.
Of je botst net na een hoek in een dorp op een tabac waar ze lekkere ijsjes verkopen. Met de Tour op de achtergrond op teevee, in de Pyrenneën.
Nu zijn we uit de Landes, we kunnen de schaduwen van de bergen zien in de verte.
We wilden zeker de omweg maken naar Saint-Vincent de Paul en de geboorteplaats van deze brave man, Berceau de Saint-Vincent de Paul. Dat is luttele minuten voor we Dax aankomen. Wat een onthaal!!! We reden met onze fietsen de oprit op van dit door de Zusters van Liefde geleid complex. We werden er ontvangen door twee zusters die maar al te blij waren vier pelgrims op bezoek te krijgen. We kregen een fris glas water aangeboden en moesten de diamontage over deze plaats bekijken. Terwijl we dit in stilte hadden bekeken hadden de beide zusters al beslist dat we deze nacht in het gastenverblijf zouden overnachten. We kregen een lekker avondmaal (in stilte) met groentensoep, kabeljauw in kaassaus, brie en perziken in siroop. Morgen om 8:30 u krijgen we ontbijt. Zo'n lieve zusters. We zijn maar al te blij... Want het is beginnen regenen en donderen. We zullen dus veilig en droog liggen vanacht. Bedankt goddelijke voorzienigheid! Is het toeval of niet dat we hier in Zuid-Frankrijk onderdak vinden bij de Zusters van Liefde.
Mobiel verstuurd via HTC TOUCH D2.
Reacties
Een reactie posten