Dag 3: York - West Tanfield.
Dag 3: York - West-Tanfield 67 km
We zijn gisterenavond weer bij ons positieven geraakt met een goede, hartige chicken curry bij het lokale Pakistaans restaurant. Heerlijk. We hadden het nodig. Daarna een goede nachtrust en deze morgen een goed ontbijt. Alhoewel de chef in de keuken op zijn Italiaanse manier kamervullend was hielden we het bewust op beboterde toast met confituur. We hebben nog B&b's genoeg op onze planning staan om ons cholesterolniveau de hoogte in te jagen met eieren, spek en worst.
Rond halftien verlieten we de kamer. Eerst York nog eens bezoeken. Hier waren we al in 2010, maar het geheugen laat ons in de steek. Pas wanneer we de kleine, rustieke teamroom terugzien waar we ooit sandwiches aten met de dochters komen de herinneringen terug. De leuke shops in de Shambles, de machtige torens van de Minster, de eeuwenoude omwalling en de romeinse fundamenten, ze zijn er nog. Het meeste volk vinden we voor de etalage van de "the shop that must not be named", met andere woorden, toverstokken en vliegende bezemstelen van Harry Potter.
We willen nu eindelijk eens onze National Trust-lidkaart gebruiken en gaan daarom naar het Treasury House. Gesloten tot 11u. Verdorie, het wil niet lukken met die National Trust he.
Het is een gezellige drukte in de stad die zich nestelt op de beide oevers van de Ouse. Het is langs deze rivier dat we de stad noordwaarts verlaten via route 65. Het is een leuk, vlak pad doorheen het groen. Af en toe wandelaars, de meesten met hun hond(en). We zitten in het natte gebied van de Rawcliffe Meadows. De weg voert ons door een open landschap naar Beningbrough waar we door de National Trust (NT) uitgebate Beningbrough House and Gardens kunnen bezoeken. En ja, deze keer geraken we binnen. We willen onze bagage niet op de fietsen achterlaten en we slagen er in om de bewaker te overtuigen om al onze bagage achter zijn bureau op te stapelen. Lief van die man! Omdat we met de fiets gekomen zijn krijgen we zelfs twee bonnen voor gratis koffie of thee.
Het huis en de tuinen zijn zeker het bezoeken waard. In het huis verbleven onder andere de illustere Lady Chesterfield en Earl Grey, ja, die van de thee. De goed onderhouden tuinen herbergen lavendel, zeldzame peren- en appelsoorten en prachtige borders.
De tien minuten durende inleidende voorstellingspeech van de gids was zeer onderhoudend. Om je een idee te geven van de oorspronkelijke grootte van het domein: de fietstocht van vandaag brengt ons eigenlijk gewoon van de zuidelijke tot de noordelijke grens ervan. Amaai!
We eindigen ons bezoek met heerlijke scones met marmelade en Cornish Clotted Cream. Mmmmm☺
Tijd om verder te rijden. Voorbij de RAF luchtmachtbasis van Linton on Ouse, vanwaar tijdens WO II ontelbare britse vliegtuigen vertrokken voor luchtgevechten boven Europa. Indrukwekkend is de lijst van de nooit teruggekeerde piloten.
Vanaf Linton ruilen we route 65 voor de 688.
De regen begint te vallen, voor het eerst moeten we onze regenkleding aantrekken. Even missen we een bordje (sommige zijn werkelijk overgroeid door het struikgewas) en daarom moeten we 6 km langs een drukke weg. Dat zijn de minder leuke momenten waarbij je steeds hoopt dat het achterop komende verkeer ons tijdig zal opmerken.
We bereiken tot veilig de historische plaatsen Boroughbridge (waar we even buiten de stad op drie machtige prehistorische menhirs stoten) en uiteindelijk Ripon. De statige kerk torent er hoog boven de stad uit. Binnen oefent een knapenkoor samen met het grote orgel voor de voorstelling van vanavond. Hemelse klanken zijn het.
Nog 10 km op de tanden bijten. In de regen fietsen we verder richting onze eindbestemming West-Tanfield waar we rond kwart over zeven aankomen bij de Bull Inn. Een oergezellige pub, niet voor niets verkozen tot gezelligste van Yorkshire, en een kleine maar knusse kamer. Zalig. Eerst een douche en dan in de bar beneden een ferme Aspall-cider. Voor mij Fish and Chips en voor Ria een mediterrane pasta. Het heeft ons gesmaakt. Als apero kregen we bbq-worst met honing-mosterd. Ongelooflijk lekker.
De avondwandeling brengt ons boven het dorp waar we onverwachts vergast worden op een magisch landschap met donkere en zonovergoten plekken kilometers verderop. De hoogten in de verte verraden onze bestemming voor morgen: Engeland's hoogste inn, de Tan Hill Inn
We zijn gisterenavond weer bij ons positieven geraakt met een goede, hartige chicken curry bij het lokale Pakistaans restaurant. Heerlijk. We hadden het nodig. Daarna een goede nachtrust en deze morgen een goed ontbijt. Alhoewel de chef in de keuken op zijn Italiaanse manier kamervullend was hielden we het bewust op beboterde toast met confituur. We hebben nog B&b's genoeg op onze planning staan om ons cholesterolniveau de hoogte in te jagen met eieren, spek en worst.
Rond halftien verlieten we de kamer. Eerst York nog eens bezoeken. Hier waren we al in 2010, maar het geheugen laat ons in de steek. Pas wanneer we de kleine, rustieke teamroom terugzien waar we ooit sandwiches aten met de dochters komen de herinneringen terug. De leuke shops in de Shambles, de machtige torens van de Minster, de eeuwenoude omwalling en de romeinse fundamenten, ze zijn er nog. Het meeste volk vinden we voor de etalage van de "the shop that must not be named", met andere woorden, toverstokken en vliegende bezemstelen van Harry Potter.
We willen nu eindelijk eens onze National Trust-lidkaart gebruiken en gaan daarom naar het Treasury House. Gesloten tot 11u. Verdorie, het wil niet lukken met die National Trust he.
Het is een gezellige drukte in de stad die zich nestelt op de beide oevers van de Ouse. Het is langs deze rivier dat we de stad noordwaarts verlaten via route 65. Het is een leuk, vlak pad doorheen het groen. Af en toe wandelaars, de meesten met hun hond(en). We zitten in het natte gebied van de Rawcliffe Meadows. De weg voert ons door een open landschap naar Beningbrough waar we door de National Trust (NT) uitgebate Beningbrough House and Gardens kunnen bezoeken. En ja, deze keer geraken we binnen. We willen onze bagage niet op de fietsen achterlaten en we slagen er in om de bewaker te overtuigen om al onze bagage achter zijn bureau op te stapelen. Lief van die man! Omdat we met de fiets gekomen zijn krijgen we zelfs twee bonnen voor gratis koffie of thee.
Het huis en de tuinen zijn zeker het bezoeken waard. In het huis verbleven onder andere de illustere Lady Chesterfield en Earl Grey, ja, die van de thee. De goed onderhouden tuinen herbergen lavendel, zeldzame peren- en appelsoorten en prachtige borders.
De tien minuten durende inleidende voorstellingspeech van de gids was zeer onderhoudend. Om je een idee te geven van de oorspronkelijke grootte van het domein: de fietstocht van vandaag brengt ons eigenlijk gewoon van de zuidelijke tot de noordelijke grens ervan. Amaai!
We eindigen ons bezoek met heerlijke scones met marmelade en Cornish Clotted Cream. Mmmmm☺
Tijd om verder te rijden. Voorbij de RAF luchtmachtbasis van Linton on Ouse, vanwaar tijdens WO II ontelbare britse vliegtuigen vertrokken voor luchtgevechten boven Europa. Indrukwekkend is de lijst van de nooit teruggekeerde piloten.
Vanaf Linton ruilen we route 65 voor de 688.
De regen begint te vallen, voor het eerst moeten we onze regenkleding aantrekken. Even missen we een bordje (sommige zijn werkelijk overgroeid door het struikgewas) en daarom moeten we 6 km langs een drukke weg. Dat zijn de minder leuke momenten waarbij je steeds hoopt dat het achterop komende verkeer ons tijdig zal opmerken.
We bereiken tot veilig de historische plaatsen Boroughbridge (waar we even buiten de stad op drie machtige prehistorische menhirs stoten) en uiteindelijk Ripon. De statige kerk torent er hoog boven de stad uit. Binnen oefent een knapenkoor samen met het grote orgel voor de voorstelling van vanavond. Hemelse klanken zijn het.
Nog 10 km op de tanden bijten. In de regen fietsen we verder richting onze eindbestemming West-Tanfield waar we rond kwart over zeven aankomen bij de Bull Inn. Een oergezellige pub, niet voor niets verkozen tot gezelligste van Yorkshire, en een kleine maar knusse kamer. Zalig. Eerst een douche en dan in de bar beneden een ferme Aspall-cider. Voor mij Fish and Chips en voor Ria een mediterrane pasta. Het heeft ons gesmaakt. Als apero kregen we bbq-worst met honing-mosterd. Ongelooflijk lekker.
De avondwandeling brengt ons boven het dorp waar we onverwachts vergast worden op een magisch landschap met donkere en zonovergoten plekken kilometers verderop. De hoogten in de verte verraden onze bestemming voor morgen: Engeland's hoogste inn, de Tan Hill Inn
Hoi beste fietsertjes, ma Oostende is aan 't meefietsen via haar nieuwe kaart van Groot-Brittannië, ze is terug 20 en geniet ervan ;-)! En zij niet alleen: mooi verslag en prachtige foto's. Zaaalig wegdromen, ook voor de thuisblijvers en dat zonder een druppel zweet.
BeantwoordenVerwijderen