Conclusies na 1 maand fietsen doorheen Engeland
Conclusies na 1 maand fietsen
1.535 kilometer. 26 fietsdagen. We doorkruisten Engeland van oost naar west en van noord naar zuid. We reden doorheen Yorkshire, het Lake District, het Peak District. We ontdekten steden als Manchester, Liverpool, Birmingham, York, London. We volgden de oevers van de Thames, Humber, Mersey, Ouse. We stonden aan de stranden van de Ierse Zee, de Noordzee, het Kanaal. Wat is ons als fietsende reizigers bijgebleven na deze maand?
Laat ons duidelijk zijn, Engeland blijft een prachtige reisbestemming. Het heeft enorm veel te bieden op landschappelijk, historisch en cultureel vlak. Hun kunst om oude cultuur en gebouwen in stand te houden is bewonderenswaardig. Noem het gerust conservatisme. Wat vroeger goed was zal nu ook wel goed zijn. We ontmoeten heel veel behulpzame, vriendelijke en geïnteresseerde mensen. We loved it. We enjoyed it!
In de landelijke gebieden brachten de fietsroutes van Sustrans en het National Cycle Network ons via rustige landwegen naar bijzonder mooie plekken. Deze mensen, -vaak vrijwilligers-, leveren uitstekend werk, maar moeten het stellen met beperkte middelen en ze zijn voor de kwaliteit van de wegen afhankelijk van de medewerking van lokale overheden. Bedankt Sustrans!
Eens je de verstedelijkte zones binnenkomt verandert de situatie. Dan komen we op fietspaden terecht.
Komen we nog terug voor een lange fietsvakantie? Neen! Om drie belangrijke redenen.
Primo, de fietspaden, voor zover die al bestaan, zijn niet of zeer slecht onderhouden. Vaak moesten we ons een weg banen tussen onkruid, ongesnoeide struiken of afval. Het wegdek is hobbelig, beschadigd of is een amalgaam van lappen asfalt, beton of steengruis. Is er een nationale wet die stelt dat een fietspad hobbelig MOET zijn? Je moet voortdurend uitkijken voor putten. Na een maand fietsen voelen we ons murw geslagen door brandnetels en distels. Onze helm hadden we niet nodig om ons te beschermen bij een val, maar om de overhangende takken af te weren.
Trouwens, een fietspad, zelfs als die felgroen of felrood gekleurd is, heeft een zeer belangrijke functie: parkeerstrook. Daar sta je dan als fietser.
Secundo, autobestuurders hebben geen enkel respect voor fietsers of voetgangers. Eén uitzondering: bij het inhalen laten ze hoffelijk voldoende plaats over tussen de auto en je fiets. Voor de rest zijn voetgangers en fietsers hinderlijke obstakels op de weg. Nooit zagen we een chauffeur, al was het maar heel even, vertragen om een voetganger of een fietser de straat te laten oversteken. Kinderwagen of rolstoel speelt geen rol, de auto is baas! Bij regelmaat werden we de pas afgesneden door een auto die absoluut zijn voorrang opeiste. Dat je daarbij de zwakkere weggebruiker in gevaar brengt is blijkbaar geen punt. Een van de B and B uitbaters stelde een correcte analyse. "Op de weg is de auto de baas. Dus wordt de fietser naar een slecht onderhouden fietspad weggedrumd. Wat doet hij dan? Hij fietst dan maar op het voetpad waar hij voetgangers in gevaar brengt. Maar dat is niet de zorg van de autobestuurders".
Tertio, als je dan een goed fietspad vindt, dan word je regelmatig geconfronteerd met "poortjes" waarbij je je afvraagt hoe je deze hindernis neemt met bepakte fietsen. We dachten vaak:"Wie vindt deze pesterijen uit".
Onze conclusie: We komen zeker nog terug, Brexit of geen Brexit, maar dan zal het met de auto zijn. Dan zullen we ons als middeleeuwse ridders in ons stalen ros hoog boven het fietsende en wandelende gepeupel wanen.
1.535 kilometer. 26 fietsdagen. We doorkruisten Engeland van oost naar west en van noord naar zuid. We reden doorheen Yorkshire, het Lake District, het Peak District. We ontdekten steden als Manchester, Liverpool, Birmingham, York, London. We volgden de oevers van de Thames, Humber, Mersey, Ouse. We stonden aan de stranden van de Ierse Zee, de Noordzee, het Kanaal. Wat is ons als fietsende reizigers bijgebleven na deze maand?
Laat ons duidelijk zijn, Engeland blijft een prachtige reisbestemming. Het heeft enorm veel te bieden op landschappelijk, historisch en cultureel vlak. Hun kunst om oude cultuur en gebouwen in stand te houden is bewonderenswaardig. Noem het gerust conservatisme. Wat vroeger goed was zal nu ook wel goed zijn. We ontmoeten heel veel behulpzame, vriendelijke en geïnteresseerde mensen. We loved it. We enjoyed it!
In de landelijke gebieden brachten de fietsroutes van Sustrans en het National Cycle Network ons via rustige landwegen naar bijzonder mooie plekken. Deze mensen, -vaak vrijwilligers-, leveren uitstekend werk, maar moeten het stellen met beperkte middelen en ze zijn voor de kwaliteit van de wegen afhankelijk van de medewerking van lokale overheden. Bedankt Sustrans!
Eens je de verstedelijkte zones binnenkomt verandert de situatie. Dan komen we op fietspaden terecht.
Komen we nog terug voor een lange fietsvakantie? Neen! Om drie belangrijke redenen.
Primo, de fietspaden, voor zover die al bestaan, zijn niet of zeer slecht onderhouden. Vaak moesten we ons een weg banen tussen onkruid, ongesnoeide struiken of afval. Het wegdek is hobbelig, beschadigd of is een amalgaam van lappen asfalt, beton of steengruis. Is er een nationale wet die stelt dat een fietspad hobbelig MOET zijn? Je moet voortdurend uitkijken voor putten. Na een maand fietsen voelen we ons murw geslagen door brandnetels en distels. Onze helm hadden we niet nodig om ons te beschermen bij een val, maar om de overhangende takken af te weren.
Trouwens, een fietspad, zelfs als die felgroen of felrood gekleurd is, heeft een zeer belangrijke functie: parkeerstrook. Daar sta je dan als fietser.
Secundo, autobestuurders hebben geen enkel respect voor fietsers of voetgangers. Eén uitzondering: bij het inhalen laten ze hoffelijk voldoende plaats over tussen de auto en je fiets. Voor de rest zijn voetgangers en fietsers hinderlijke obstakels op de weg. Nooit zagen we een chauffeur, al was het maar heel even, vertragen om een voetganger of een fietser de straat te laten oversteken. Kinderwagen of rolstoel speelt geen rol, de auto is baas! Bij regelmaat werden we de pas afgesneden door een auto die absoluut zijn voorrang opeiste. Dat je daarbij de zwakkere weggebruiker in gevaar brengt is blijkbaar geen punt. Een van de B and B uitbaters stelde een correcte analyse. "Op de weg is de auto de baas. Dus wordt de fietser naar een slecht onderhouden fietspad weggedrumd. Wat doet hij dan? Hij fietst dan maar op het voetpad waar hij voetgangers in gevaar brengt. Maar dat is niet de zorg van de autobestuurders".
Tertio, als je dan een goed fietspad vindt, dan word je regelmatig geconfronteerd met "poortjes" waarbij je je afvraagt hoe je deze hindernis neemt met bepakte fietsen. We dachten vaak:"Wie vindt deze pesterijen uit".
Onze conclusie: We komen zeker nog terug, Brexit of geen Brexit, maar dan zal het met de auto zijn. Dan zullen we ons als middeleeuwse ridders in ons stalen ros hoog boven het fietsende en wandelende gepeupel wanen.
Reacties
Een reactie posten