Dag 18: Stratford upon Avon
Dag 18: Stratford upon Avon
Rustdag in Stratford upon Avon, de geboorteplaats van de grote Engelse schrijver, William Shakespeare. Alles draait hier om deze schrijver. En ook hier stromen de toeristen toe. We horen zelfs Vlaams, iets wat tot nu nergens het geval was.
We bezoeken het dorp samen met Joyce, een dynamische gids die de groep goed geboeid kan houden. Blijkbaar is ze zelf ooit burgemeester geweest hier en toneelspeelster. Afspraak aan de oevers van de Avon.
We lopen langs alle markante plaatsen van Stratford. Stratford komt van "straat door de ford", ofwel straat door een doorwaadbare plaats in de rivier. Stratford heeft nog heel wat 16de eeuwse Tudoriaanse huizen in vakwerk. We zijn nog altijd niet goed in het onderscheiden van de verschillende bouwstijlen: Victoriaans, Edwardiaans, Georgiaans, Tudoriaans,...
De oorspronkelijke rieten daken van de oude gebouwen hier zijn na enkele zware branden vervangen door pannetjes omwille van het brandgevaar. Ook enkele huizen die nog eigendom waren van Shakespeare zijn bewaard gebleven. Alsook het mooie Guildhall.
"Saved by the bell" wordt als uitdrukking duidelijk als we horen hoe de jonge William gechoqueerd was door het verhaal over een jonge leeftijdsgenote die begraven werd in de plaatselijke crypte. Als ze enkele weken later ook haar broer begraven bleek ze recht te staan in de crypte, in een hopeloze poging om uit het graf te geraken. Vreselijk idee om levend begraven te worden. Nadien bonden ze rond de vingers van de overledenen een koordje dat verbonden was met een belletje boven het graf. Schijndoden die na de begrafenis wakker werden konden alzo gered worden door de bel. Vandaar de uitdrukking.
Zo'n mooi stadje en de suprematie van de auto valt echt op. Blik en staal vertroebelt het zicht op de mooie gebouwen. Triestig. Trouwens zelfs in zo'n drukte houden de chauffeurs geen rekening met voetgangers. Geen snelheidsvertragende maatregelen. Voetgangers zijn groot wild. Op de smalle vluchtheuvel sukkelt een oude dame in een rolstoel om aan de overkant te geraken. Dat auto's haar zouden doorlaten? Geen kwestie. In een impulsieve reactie stap ik de straat op en stop de auto. Egocentrische egoïstische bestuurders.
Hoe dan ook, het stadje is het bezoeken zeker waard, maar zou niets zijn zonder een toneelstuk. We kunnen kiezen tussen het modernere Royal Shakespeare Company en de Swan Theater. We opteren voor "Vice Versa" in de laatste. We krijgen 8£ korting omdat we zo ver kwamen met de fiets!☺ Wat we te zien krijgen vanavond? Surprise!
Rustdag in Stratford upon Avon, de geboorteplaats van de grote Engelse schrijver, William Shakespeare. Alles draait hier om deze schrijver. En ook hier stromen de toeristen toe. We horen zelfs Vlaams, iets wat tot nu nergens het geval was.
We bezoeken het dorp samen met Joyce, een dynamische gids die de groep goed geboeid kan houden. Blijkbaar is ze zelf ooit burgemeester geweest hier en toneelspeelster. Afspraak aan de oevers van de Avon.
We lopen langs alle markante plaatsen van Stratford. Stratford komt van "straat door de ford", ofwel straat door een doorwaadbare plaats in de rivier. Stratford heeft nog heel wat 16de eeuwse Tudoriaanse huizen in vakwerk. We zijn nog altijd niet goed in het onderscheiden van de verschillende bouwstijlen: Victoriaans, Edwardiaans, Georgiaans, Tudoriaans,...
De oorspronkelijke rieten daken van de oude gebouwen hier zijn na enkele zware branden vervangen door pannetjes omwille van het brandgevaar. Ook enkele huizen die nog eigendom waren van Shakespeare zijn bewaard gebleven. Alsook het mooie Guildhall.
"Saved by the bell" wordt als uitdrukking duidelijk als we horen hoe de jonge William gechoqueerd was door het verhaal over een jonge leeftijdsgenote die begraven werd in de plaatselijke crypte. Als ze enkele weken later ook haar broer begraven bleek ze recht te staan in de crypte, in een hopeloze poging om uit het graf te geraken. Vreselijk idee om levend begraven te worden. Nadien bonden ze rond de vingers van de overledenen een koordje dat verbonden was met een belletje boven het graf. Schijndoden die na de begrafenis wakker werden konden alzo gered worden door de bel. Vandaar de uitdrukking.
Zo'n mooi stadje en de suprematie van de auto valt echt op. Blik en staal vertroebelt het zicht op de mooie gebouwen. Triestig. Trouwens zelfs in zo'n drukte houden de chauffeurs geen rekening met voetgangers. Geen snelheidsvertragende maatregelen. Voetgangers zijn groot wild. Op de smalle vluchtheuvel sukkelt een oude dame in een rolstoel om aan de overkant te geraken. Dat auto's haar zouden doorlaten? Geen kwestie. In een impulsieve reactie stap ik de straat op en stop de auto. Egocentrische egoïstische bestuurders.
Hoe dan ook, het stadje is het bezoeken zeker waard, maar zou niets zijn zonder een toneelstuk. We kunnen kiezen tussen het modernere Royal Shakespeare Company en de Swan Theater. We opteren voor "Vice Versa" in de laatste. We krijgen 8£ korting omdat we zo ver kwamen met de fiets!☺ Wat we te zien krijgen vanavond? Surprise!
Reacties
Een reactie posten