Dag 16: 107 km Derby - Birmingham
Dag 16: 107 km Derby - Birmingham
Vandaag rijden we van Derby (spreek uit Daaarbie) naar Manchester. De praatgrage uitbater van de B&B stond op die uitspraak☺ De andere 2 gasten komen uit Ierland en ze komen hier hun nieuwe auto halen omdat die hier in de UK goedkoper is dan in de Ierse republiek. "Ah, dus echte Ieren" zeg ik. Dat was blijkbaar op lange tenen trappen. "Noord-Ieren zijn ook Ieren".
Derby heeft een mooi centrum zonder daarvoor prachtig te zijn. We stappen erdoor, kopen een broodje en gaan op zoek naar route 54. We vinden die maar we verliezen ze even snel weer. Je moet echt 6 ogen hebben om de nummers te zien in het straatbeeld. We mikken dan maar op Mickleover en inderdaad daar vinden we onze nummer 54 terug. En het gaat verrassend goed vooruit. We zijn al snel 30 km verder.
Onze eerste stop wordt Alrewas. Het National Memorial Arboretum daar is een gigantisch domein waar alle Britse gesneuvelden en gewonden sinds WO I worden herdacht. We mogen onze fietsen nergens veilig stallen en onze bagage kunnen we niet veilig bewaren. Ik ben al weer weg maar Ria houdt vol. 3 mensen van de security legt ze het vuur aan de schenen. Tien minuten duurt het overleg binnen de muren van het Memorial tussen veiligheidspersoneel. Dan valt het verdict. Fietsen en bagage moeten langs de personeelsingang naar binnen. Leve Ria!!!
Vandaag rijden we van Derby (spreek uit Daaarbie) naar Manchester. De praatgrage uitbater van de B&B stond op die uitspraak☺ De andere 2 gasten komen uit Ierland en ze komen hier hun nieuwe auto halen omdat die hier in de UK goedkoper is dan in de Ierse republiek. "Ah, dus echte Ieren" zeg ik. Dat was blijkbaar op lange tenen trappen. "Noord-Ieren zijn ook Ieren".
Derby heeft een mooi centrum zonder daarvoor prachtig te zijn. We stappen erdoor, kopen een broodje en gaan op zoek naar route 54. We vinden die maar we verliezen ze even snel weer. Je moet echt 6 ogen hebben om de nummers te zien in het straatbeeld. We mikken dan maar op Mickleover en inderdaad daar vinden we onze nummer 54 terug. En het gaat verrassend goed vooruit. We zijn al snel 30 km verder.
Onze eerste stop wordt Alrewas. Het National Memorial Arboretum daar is een gigantisch domein waar alle Britse gesneuvelden en gewonden sinds WO I worden herdacht. We mogen onze fietsen nergens veilig stallen en onze bagage kunnen we niet veilig bewaren. Ik ben al weer weg maar Ria houdt vol. 3 mensen van de security legt ze het vuur aan de schenen. Tien minuten duurt het overleg binnen de muren van het Memorial tussen veiligheidspersoneel. Dan valt het verdict. Fietsen en bagage moeten langs de personeelsingang naar binnen. Leve Ria!!!
Het domein is enorm groot. We beseffen niet waar die mensen allemaal nog gevochten hebben: Sumatra, Suez, de Falklands, het zeegevecht op de Rio de la Plata, Noord-Ierland, Afghanistan, Irak... Het idee ontstond omdat je wel monumenten vindt op dorpspleinen voor de gesneuvelden van de grote oorlogen voor de andere conflicten. Oorlogspijn wordt plots zeer zichtbaar. Een jonge man en zijn vriend bestelt een ijsje. Als ze voorbij onze tafel passeren zien we dat de ene op twee protesebenen loopt. Zijn vriend heeft een kunstbeen. Slik...
Ook in Lichfield stoppen we met zijn mooie stadscentrum en...lekkere ijsjes.
Dan hebben we nog 45 km tot in Birmingham. Gelukkig zitten er mooie rechte trajecten tussen op oude spoorwegbeddingen of kanalen maar evengoed op en neer saaie trajecten door oneindige verkavelingen. Tegen zeven uur zitten we langs het kanaal dat rechtstreeks naar het centrum gaat. Daarvoor moeten we wel langs industriële buurten waar we tegen valavond niet meer willen zijn we trappen wat harder en komen tegen 21u en na 107 km aan in het prachtige centrum van Birmingham. Whaow...kanalen, narrow boats, pubs, bruggetjes, chique gebouwen. Dit moeten we morgen verkennen.
We slapen in het Ibis Styles. En...onze fietsen staan in de gigantische kamer. Dat is pas een veilige fietsparking.
Ook in Lichfield stoppen we met zijn mooie stadscentrum en...lekkere ijsjes.
Dan hebben we nog 45 km tot in Birmingham. Gelukkig zitten er mooie rechte trajecten tussen op oude spoorwegbeddingen of kanalen maar evengoed op en neer saaie trajecten door oneindige verkavelingen. Tegen zeven uur zitten we langs het kanaal dat rechtstreeks naar het centrum gaat. Daarvoor moeten we wel langs industriële buurten waar we tegen valavond niet meer willen zijn we trappen wat harder en komen tegen 21u en na 107 km aan in het prachtige centrum van Birmingham. Whaow...kanalen, narrow boats, pubs, bruggetjes, chique gebouwen. Dit moeten we morgen verkennen.
We slapen in het Ibis Styles. En...onze fietsen staan in de gigantische kamer. Dat is pas een veilige fietsparking.
Reacties
Een reactie posten