Dag 10: Southport - Liverpool 62 km
Dag 10: Southport - Liverpool 62 km
Vandaag fietsen we naar Liverpool, de grote havenstad aan de Mersey rivier en aan de Ierse Zeekust.
We vertrokken na het ontbijt van het GlennRay guesthouse. Normaal geven ze geen ontbijt gedurende de week, maar omdat we de enige gasten waren en uit medelijden met die twee fietsers, zetten Glenn en Ray in alle vroegte toch een ontbijtplateau aan onze kamerdeur. Brood, confituur, yoghurt, fruit,... Lief van hen.
Door een plensbui moesten we even wachten maar om half elf waren we weer de weg op. Voor de rest van de dag bleef het lekker droog. Eerst Southport verkennen met zijn pier, zijn statige goed onderhouden herenhuizen en zijn levendige centrum. Het strand hier is ontzettend breed, oneindig breed bijna. Rechts zie je in de verte de skyline van Blackpool met zijn hoge attractietoren en zijn rollercoaster. We hebben Blackpool opzettelijk niet bezocht omdat het een groot centrum is van Brits massatoerisme. Southport is heel wat statiger en verzorgder.
We fietsen langsheen een uitgestrekt duinengebied die mij nog het meest aan de duinbosjes tussen Bredene en De Haan doen denken. Op de golfcourt van Anisdale worden vanaf morgen de grote golfkampioenschappen gehouden. De tribunes staan al klaar.
We golven verder door de duinen en langs het strand en langs de spoorlijn naar Crosby. We zitten nog steeds op fietsroute 810 die samengaat met de Transpennine route. Vanaf Crosby zie je de haven van Liverpool links en rechts zie je in de verte de heuvels van Wales. Daartussen merk je de monding op van de Mersey. Het strand is ontzettend vuil en is bedekt met oud ijzer, bouwafval, plastiek. Op het strand en ook in het zeewater installeerde de Britse kunstenaar Antony Gomley een honderdtal manshoge gietijzeren mannenfiguren die verwachtingsvolk naar het westen kijken, naar de zee. Het levert een vreemd spektakel op. "Another place" heet het kunstwerk. De beelden stonden ook al in De Panne maar worden nu permanent hier opgesteld.
Omdat we na 200 meter in Liverpool al aan ons lot overgelaten worden omdat de signalisatie ontbreekt, beslissen we de fietsroute 62 rond Liverpool te nemen in plaats van de 810 er dwars doorheen. Ons appartement bevindt zich immers ten zuiden van het centrum. We moeten weer regelmatig onze ogen goed openhouden om door de wirwar van verkeersborden onze fietsroutebordjes te vinden. Trouwens Britse chauffeurs kennen geen respect voor overstekende voetgangers of fietsers. Je even laten oversteken is er niet bij. Ze zouden de fiets vanonder je achterste rijden om toch maar hun voorrang op te eisen. Egocentrische egoisten zijn het.
Uiteindelijk geraken we toch op de oude spoorwegbedding die ons helemaal rond te stad brengt. Vandaar is het nog 5 km tot aan het juiste adres. We rijden grote stukken op een fietspad waar ik s avonds na donker helemaal niet wil langskomen. De oude spoorwegbedding ligt soms verscholen tussen metershoge bermen of struiken. Hoe dan ook we geraken er. Onze buurt is een echte Liverpoolse volksbuurt met om de hoek chique huizen en zware Mercedessen en aan de andere kant een marginaal tandeloos koppel op de stoep. Daartussenin dan de fish&chips shop waarvan de uitbaatster alles ziet wat er in de straat gebeurt. De buurtwinkel wordt bewaakt door een veiligheidsagent aan de deur en er tegenover vieren yuppies feest in de bistro. Welkom in het gezellige Little Parkfield Road. We moeten op nummer 1 zijn. Een louche deur in een vervallen gevel. Maar Luis, de uitbater komt er 5 minuten later al aan. De Portugees komt uit de buurt van Compostela en runde hier een café. Hij toont ons het appartement 'Casa de Ana" Een groter verschil met de voordeur is ondenkbaar. Het is groot, proper, met keuken, wasmachine, twee slaapkamers, netflix op tv, snelle wifi en de koelkast vol spullen voor het ontbijt. Onze rustdag in Liverpool begint goed.
Vandaag fietsen we naar Liverpool, de grote havenstad aan de Mersey rivier en aan de Ierse Zeekust.
We vertrokken na het ontbijt van het GlennRay guesthouse. Normaal geven ze geen ontbijt gedurende de week, maar omdat we de enige gasten waren en uit medelijden met die twee fietsers, zetten Glenn en Ray in alle vroegte toch een ontbijtplateau aan onze kamerdeur. Brood, confituur, yoghurt, fruit,... Lief van hen.
Door een plensbui moesten we even wachten maar om half elf waren we weer de weg op. Voor de rest van de dag bleef het lekker droog. Eerst Southport verkennen met zijn pier, zijn statige goed onderhouden herenhuizen en zijn levendige centrum. Het strand hier is ontzettend breed, oneindig breed bijna. Rechts zie je in de verte de skyline van Blackpool met zijn hoge attractietoren en zijn rollercoaster. We hebben Blackpool opzettelijk niet bezocht omdat het een groot centrum is van Brits massatoerisme. Southport is heel wat statiger en verzorgder.
We fietsen langsheen een uitgestrekt duinengebied die mij nog het meest aan de duinbosjes tussen Bredene en De Haan doen denken. Op de golfcourt van Anisdale worden vanaf morgen de grote golfkampioenschappen gehouden. De tribunes staan al klaar.
We golven verder door de duinen en langs het strand en langs de spoorlijn naar Crosby. We zitten nog steeds op fietsroute 810 die samengaat met de Transpennine route. Vanaf Crosby zie je de haven van Liverpool links en rechts zie je in de verte de heuvels van Wales. Daartussen merk je de monding op van de Mersey. Het strand is ontzettend vuil en is bedekt met oud ijzer, bouwafval, plastiek. Op het strand en ook in het zeewater installeerde de Britse kunstenaar Antony Gomley een honderdtal manshoge gietijzeren mannenfiguren die verwachtingsvolk naar het westen kijken, naar de zee. Het levert een vreemd spektakel op. "Another place" heet het kunstwerk. De beelden stonden ook al in De Panne maar worden nu permanent hier opgesteld.
Omdat we na 200 meter in Liverpool al aan ons lot overgelaten worden omdat de signalisatie ontbreekt, beslissen we de fietsroute 62 rond Liverpool te nemen in plaats van de 810 er dwars doorheen. Ons appartement bevindt zich immers ten zuiden van het centrum. We moeten weer regelmatig onze ogen goed openhouden om door de wirwar van verkeersborden onze fietsroutebordjes te vinden. Trouwens Britse chauffeurs kennen geen respect voor overstekende voetgangers of fietsers. Je even laten oversteken is er niet bij. Ze zouden de fiets vanonder je achterste rijden om toch maar hun voorrang op te eisen. Egocentrische egoisten zijn het.
Uiteindelijk geraken we toch op de oude spoorwegbedding die ons helemaal rond te stad brengt. Vandaar is het nog 5 km tot aan het juiste adres. We rijden grote stukken op een fietspad waar ik s avonds na donker helemaal niet wil langskomen. De oude spoorwegbedding ligt soms verscholen tussen metershoge bermen of struiken. Hoe dan ook we geraken er. Onze buurt is een echte Liverpoolse volksbuurt met om de hoek chique huizen en zware Mercedessen en aan de andere kant een marginaal tandeloos koppel op de stoep. Daartussenin dan de fish&chips shop waarvan de uitbaatster alles ziet wat er in de straat gebeurt. De buurtwinkel wordt bewaakt door een veiligheidsagent aan de deur en er tegenover vieren yuppies feest in de bistro. Welkom in het gezellige Little Parkfield Road. We moeten op nummer 1 zijn. Een louche deur in een vervallen gevel. Maar Luis, de uitbater komt er 5 minuten later al aan. De Portugees komt uit de buurt van Compostela en runde hier een café. Hij toont ons het appartement 'Casa de Ana" Een groter verschil met de voordeur is ondenkbaar. Het is groot, proper, met keuken, wasmachine, twee slaapkamers, netflix op tv, snelle wifi en de koelkast vol spullen voor het ontbijt. Onze rustdag in Liverpool begint goed.
Reacties
Een reactie posten