Zaterdag 20/8/2016 Haining - Ried in Oberinntal
Bedankt aan iedereen die ons "volgt" en ons steunt met berichtjes!
Onze "rustdag" gisteren hebben we gebruikt om met de fiets naar Imst te rijden. Een klein, rustig ritje zonder bagage. Dachten we. Maar...het zat tussen de oren. Iedere helling die we moesten overwinnen was een kwelling. De benen wilden helemaal niet mee en toen we in Imst aankwamen hadden we het wel gehad. Dan maar lekker gegeten op een terras en met de trein terug naar onze camping. Dat beloofde weinig goeds voor vandaag.
Deze morgen blijkt de voet van Ria het zwaardere werk weer aan te kunnen. Oef!
Het bewijs dat het tussen de oren zit is geleverd. Deze morgen wisten we dat er een zwaar stuk aankwam en toch ging het verbazend goed vooruit. Eerst op en neer richting Imst via bospaden en asfaltwegen. Vanaf Imst tot aan Imsterau zie je niet veel door de begroeiing, maar vanaf daar opent het landschap zich. Links en rechts en voor je toppen die flirten met de 3000 meter hoogte. Hier en daar ontwaren we nog vlekken met sneeuw en her en der storten kleine watervallen hun water richting Inn. Het fietspad is perfect en we verwonderen ons weer over de ongelooflijke tegenstelling tussen de hoge toppen en dit vlakke dal. Hoe is het mogelijk dat moeder natuur reeds bij de schepping van de aarde de fietsroutes voorzag😊
Doorheen groene weiden en chalets op alle mogelijke verdiepingen op de bergflank golven we naar Zams. We verbazen ons over het drukke wegverkeer. Op het terras van een Konditorei doen we ons te goed aan koffie met Blechkuchen, zeg maar cake. Een Nederlands koppel wil ook wel wat nuttigen en pardoes neemt de man de stoel in van Ria die net even naar het toilet was. Arrogantie ten top. Hij kent Brugge zeker. Van Van In, de hoofdfiguur uit Pieter Aspe zijn boeken. Als hij eindelijk uitgepraat is en nu bij zijn eigen vrouw aan tafel zit geef ik hem een klein briefje met mijn naam en de titel van mijn boek. Hij kijkt me verbaasd aan. "Zoek het maar op in je bibliotheek in Nederland. Je zult het boek wel vinden". "Ooh, u schrijft", glundert hij. En weg zijn wij op onze fiets.
Van Zams rijden we weer ver van alle verkeer richting Landeck. Landeck is niet zo'n mooie stad. Hij is eerder een centrumstad met nogal wat industrie en handel.
Vandaar rijden we doorheen het Oberinntal naar onze eindbestemming Ried. Dit is ook een zeer mooi dal waar wij aan de ene kant van de Inn rijden en de auto's aan de andere kant. Het gaat wel bij wijlen venijnig op en neer. Overdekte houten brugjes. Stuwdammen waarover we rijden. En slechts enkele kilometer delen we de weg met de voorbijrazende auto's. We vorderen goed.
Als we naar boven puffen en zweten dan is het nogal confronterend om ingehaald te worden door oudere fietsers. Eerst is dit even slikken. Hoe doen die dat? Tot je merkt dat ze met e-bikes rijden. Tja. Fietsen op kernenergie😊
De zuurwaterbronnen van Prute zorgen voor verkoeling. Wel een rare smaak met blijkbaar een grote concentratie van ijzer, magnesium en zwavel. Trouwens, we zitten hier op de Via Augusta. Deze Romeinse keizer beval indertijd de aanleg van deze Romeinse heirweg over de Alpen. Tot vandaag gebruiken we nog altijd deze bergovergang. Slimme mensen die Romeinen 😉
Nog wat aankopen voor morgen, want morgen is zondag en we moeten eten hebben om de Reschenpas over te kunnen. Op zeer korte tijd komen de wolken en vijf minuten later vallen de eerste druppels. Wanneer we de camping bereiken begint het te stortregenen en te donderen. Net op tijd veilig binnen. Hopelijk is het morgen weer mooi weer.
Deze nacht slapen we in een woonvat. Hopelijk zijn we morgen uitgerust genoeg om Italië binnen te rijden. De avond gebruiken we onder meer om de blog weer up to date te zetten en de leuke reacties van de volgers door te lezen. Dank alvast voor jullie leuke schrijfsels en bedenkingen 😁!
Onze "rustdag" gisteren hebben we gebruikt om met de fiets naar Imst te rijden. Een klein, rustig ritje zonder bagage. Dachten we. Maar...het zat tussen de oren. Iedere helling die we moesten overwinnen was een kwelling. De benen wilden helemaal niet mee en toen we in Imst aankwamen hadden we het wel gehad. Dan maar lekker gegeten op een terras en met de trein terug naar onze camping. Dat beloofde weinig goeds voor vandaag.
Deze morgen blijkt de voet van Ria het zwaardere werk weer aan te kunnen. Oef!
Het bewijs dat het tussen de oren zit is geleverd. Deze morgen wisten we dat er een zwaar stuk aankwam en toch ging het verbazend goed vooruit. Eerst op en neer richting Imst via bospaden en asfaltwegen. Vanaf Imst tot aan Imsterau zie je niet veel door de begroeiing, maar vanaf daar opent het landschap zich. Links en rechts en voor je toppen die flirten met de 3000 meter hoogte. Hier en daar ontwaren we nog vlekken met sneeuw en her en der storten kleine watervallen hun water richting Inn. Het fietspad is perfect en we verwonderen ons weer over de ongelooflijke tegenstelling tussen de hoge toppen en dit vlakke dal. Hoe is het mogelijk dat moeder natuur reeds bij de schepping van de aarde de fietsroutes voorzag😊
Doorheen groene weiden en chalets op alle mogelijke verdiepingen op de bergflank golven we naar Zams. We verbazen ons over het drukke wegverkeer. Op het terras van een Konditorei doen we ons te goed aan koffie met Blechkuchen, zeg maar cake. Een Nederlands koppel wil ook wel wat nuttigen en pardoes neemt de man de stoel in van Ria die net even naar het toilet was. Arrogantie ten top. Hij kent Brugge zeker. Van Van In, de hoofdfiguur uit Pieter Aspe zijn boeken. Als hij eindelijk uitgepraat is en nu bij zijn eigen vrouw aan tafel zit geef ik hem een klein briefje met mijn naam en de titel van mijn boek. Hij kijkt me verbaasd aan. "Zoek het maar op in je bibliotheek in Nederland. Je zult het boek wel vinden". "Ooh, u schrijft", glundert hij. En weg zijn wij op onze fiets.
Van Zams rijden we weer ver van alle verkeer richting Landeck. Landeck is niet zo'n mooie stad. Hij is eerder een centrumstad met nogal wat industrie en handel.
Vandaar rijden we doorheen het Oberinntal naar onze eindbestemming Ried. Dit is ook een zeer mooi dal waar wij aan de ene kant van de Inn rijden en de auto's aan de andere kant. Het gaat wel bij wijlen venijnig op en neer. Overdekte houten brugjes. Stuwdammen waarover we rijden. En slechts enkele kilometer delen we de weg met de voorbijrazende auto's. We vorderen goed.
Als we naar boven puffen en zweten dan is het nogal confronterend om ingehaald te worden door oudere fietsers. Eerst is dit even slikken. Hoe doen die dat? Tot je merkt dat ze met e-bikes rijden. Tja. Fietsen op kernenergie😊
De zuurwaterbronnen van Prute zorgen voor verkoeling. Wel een rare smaak met blijkbaar een grote concentratie van ijzer, magnesium en zwavel. Trouwens, we zitten hier op de Via Augusta. Deze Romeinse keizer beval indertijd de aanleg van deze Romeinse heirweg over de Alpen. Tot vandaag gebruiken we nog altijd deze bergovergang. Slimme mensen die Romeinen 😉
Nog wat aankopen voor morgen, want morgen is zondag en we moeten eten hebben om de Reschenpas over te kunnen. Op zeer korte tijd komen de wolken en vijf minuten later vallen de eerste druppels. Wanneer we de camping bereiken begint het te stortregenen en te donderen. Net op tijd veilig binnen. Hopelijk is het morgen weer mooi weer.
Deze nacht slapen we in een woonvat. Hopelijk zijn we morgen uitgerust genoeg om Italië binnen te rijden. De avond gebruiken we onder meer om de blog weer up to date te zetten en de leuke reacties van de volgers door te lezen. Dank alvast voor jullie leuke schrijfsels en bedenkingen 😁!
Die opmerking over jullie rustdag verwondert me niet. Er stond verbazend veel "fiets" op jullie foto's voor een rustdag. Blij dat Ria's enkel z'n manieren houdt. Geniet van Italië! Groetjes van broere.
BeantwoordenVerwijderen