18/8/2016 Garmisch-Partenkirchen - Haiming (A). 75 km
We made it! We hebben rond 15u de Oostenrijkse grens overschreden tussen Mittenwald (D) en Lausach (A).
Deze morgen vertrokken we vanuit Garmisch-Partenkirchen. Eerst zijn we nog even Partenkirchen ingereden voor prentkaarten en croissants, maar daarna begon het echte werk. We hadden de klim naar de Buchener Höhe opgedeeld in twee etappes. De Buchener Höhe is het hoogste punt op ons traject naar Oostenrijk. Vandaar zak je 7 km aan ongeveer 10% naar beneden in het Inntal.
Het eerste deel gaat van Garmisch-Partenkirchen tot in Mittenwald. De klim begon onmiddellijk bij verlaten van Partenkirchen. Op een fietspad evenwijdig met de weg ging het aan 4-5% omhoog. De temperatuur steeg snel en we waren maar al te blij met de vlakkere tussenstukken die ons wat rust boden. Rond 13u hebben we onze stoeltjes neergepoot aan de oever van de snelstromende blauwgekleurde Isar. Tot dan toe hadden we een mooie blauwe hemel, maar tijdens de picknick verschenen zeer snel donkere wolken in het noorden. We hebben ons boeltje gepakt en we zijn naar Mittenwald getrokken. Het dorp is sinds lang gekend als violenbouwersdorp. Heel mooie beschilderde gevels, een magnifieke rococokerk en veel toeristen. Dit is een zeer gezellig dorp. En ze hebben er goede koffie. We willen oo het terras zitten, maar de uitbater breekt zijn terras op. "Ein Gewitter kommt". Ja... Een slavlaagje. Niets aan te doen. We moeten binnen zitte. Een autochtone bergbewoner moet je steeds gelijk geven. Maar toch hebben wij gewonnen... 3 druppels hebben we gevoeld.
Nadat we onze lege waterflessen hebben ingediend in het warenhuis (ja, 25 eurocent pand per fles) beginnen we vol goede moed aan deel twee van onze klim. We sleuren ons omhoog naar Leutasch. 2 km aan 8 a 10 % kruipt in de spieren. Maar we bijten door en rond 15u rijden we Oostenrijk binnen. Tirol! Vanaf daar volgen 14 km licht stijgend parcours aan 1 a 2%. Een prachtig berglandschap. Bergtoppen 360 graden om ons heen prachtig. De bergdorpjes rijgen zich aaneen tot een herinnering die we bij ons zullen dragen. Daarna volgt nog een laatste nijdige sprong van 1,5 km aan 10% (slik) en dan... de Buchener Höhe. Een spectaculair zicht op het diep onder ons liggende Inntal. Whaoowww. Dit is indrukwekkend prachtig.
Vanaf hier zoeven we 7 km aan 8 a 10 % omlaag. 55 km wordt onze topsnelheid. Minder dan 35 is niet realistisch, anders oververhitten we onze remmen. Remmen. Laten uitbollen. Remmen. Laten uitbollen. Het ritme herhaalt zich tot helemaal beneden. Wanneer we even stoppen dan voelen we dat de velgen zeer heet zijn. Best even laten afkoelen 😊
We bereiken veilig de vallei en vanaf daar volgen we de Inntal Radweg. We worden in Tirol direct onthaald door echte Tirolers: drie in boerka gestoken vrouwen. Tja. Tijden veranderen.
Nog 20 km naar ons eindpunt: Haiding. Onderweg passeren we het prachtige Augustijnerklooster van Stams. Deze vallei herinnert me aan mijn jeugd en de vakanties die we doorbrachten in de aangrenzende valleien Pitztal en Oetztal.
De fietsweg golft verder en de bergen hebben het gehad met ons. Ze draaien de kraan open. Het regent. Zo komen we net niet droog aan op het terrein van Innside Cabines. We logeren er in een woonhut.
Deze morgen vertrokken we vanuit Garmisch-Partenkirchen. Eerst zijn we nog even Partenkirchen ingereden voor prentkaarten en croissants, maar daarna begon het echte werk. We hadden de klim naar de Buchener Höhe opgedeeld in twee etappes. De Buchener Höhe is het hoogste punt op ons traject naar Oostenrijk. Vandaar zak je 7 km aan ongeveer 10% naar beneden in het Inntal.
Het eerste deel gaat van Garmisch-Partenkirchen tot in Mittenwald. De klim begon onmiddellijk bij verlaten van Partenkirchen. Op een fietspad evenwijdig met de weg ging het aan 4-5% omhoog. De temperatuur steeg snel en we waren maar al te blij met de vlakkere tussenstukken die ons wat rust boden. Rond 13u hebben we onze stoeltjes neergepoot aan de oever van de snelstromende blauwgekleurde Isar. Tot dan toe hadden we een mooie blauwe hemel, maar tijdens de picknick verschenen zeer snel donkere wolken in het noorden. We hebben ons boeltje gepakt en we zijn naar Mittenwald getrokken. Het dorp is sinds lang gekend als violenbouwersdorp. Heel mooie beschilderde gevels, een magnifieke rococokerk en veel toeristen. Dit is een zeer gezellig dorp. En ze hebben er goede koffie. We willen oo het terras zitten, maar de uitbater breekt zijn terras op. "Ein Gewitter kommt". Ja... Een slavlaagje. Niets aan te doen. We moeten binnen zitte. Een autochtone bergbewoner moet je steeds gelijk geven. Maar toch hebben wij gewonnen... 3 druppels hebben we gevoeld.
Nadat we onze lege waterflessen hebben ingediend in het warenhuis (ja, 25 eurocent pand per fles) beginnen we vol goede moed aan deel twee van onze klim. We sleuren ons omhoog naar Leutasch. 2 km aan 8 a 10 % kruipt in de spieren. Maar we bijten door en rond 15u rijden we Oostenrijk binnen. Tirol! Vanaf daar volgen 14 km licht stijgend parcours aan 1 a 2%. Een prachtig berglandschap. Bergtoppen 360 graden om ons heen prachtig. De bergdorpjes rijgen zich aaneen tot een herinnering die we bij ons zullen dragen. Daarna volgt nog een laatste nijdige sprong van 1,5 km aan 10% (slik) en dan... de Buchener Höhe. Een spectaculair zicht op het diep onder ons liggende Inntal. Whaoowww. Dit is indrukwekkend prachtig.
Vanaf hier zoeven we 7 km aan 8 a 10 % omlaag. 55 km wordt onze topsnelheid. Minder dan 35 is niet realistisch, anders oververhitten we onze remmen. Remmen. Laten uitbollen. Remmen. Laten uitbollen. Het ritme herhaalt zich tot helemaal beneden. Wanneer we even stoppen dan voelen we dat de velgen zeer heet zijn. Best even laten afkoelen 😊
We bereiken veilig de vallei en vanaf daar volgen we de Inntal Radweg. We worden in Tirol direct onthaald door echte Tirolers: drie in boerka gestoken vrouwen. Tja. Tijden veranderen.
Nog 20 km naar ons eindpunt: Haiding. Onderweg passeren we het prachtige Augustijnerklooster van Stams. Deze vallei herinnert me aan mijn jeugd en de vakanties die we doorbrachten in de aangrenzende valleien Pitztal en Oetztal.
De fietsweg golft verder en de bergen hebben het gehad met ons. Ze draaien de kraan open. Het regent. Zo komen we net niet droog aan op het terrein van Innside Cabines. We logeren er in een woonhut.
Goed gedaan!! En hopelijk slapen jullie een beetje goed in de trekkershut. We horen niets meer van Ria's enkel ... die schijnt het te houden?! Groetjes en geniet met volle teugen!
BeantwoordenVerwijderenBroer Rik.