Woensdag 17/8/2016. Diessen am Ammersee - Garmisch-Partenkirchen. 75 km
We hebben de volgende belangrijke etappeplaats bereikt: Garmisch-Partenkirchen. Maar niet zonder moeilijkheden.
De verzwikte voet van Ria moet verzorgd worden. Een ondersteund verband en ontzwellende zalf van de apotheker in Diessen zullen hopelijk soelaas brengen. Het blijft vooral pijnlijk bij het op- en afstappen van de fiets en bij hobbelige wegen. Maar Ria weigert op te geven en zo komt het dat we uiteindelijk toch verder naar de bergen trekken. Garmisch-Partenkirchen tegemoet.
We hebben verrassend weinig geklommen vandaag, zeker als je rekening houdt met het feit dat we de Alpen intrekken. Om Murnau aan de Staffelsee te bereiken moeten we wel eerst door bos en weiden klimmen langs een grindpad, maar ondanks de voetpijn geraken we boven en kunnen we picknicken aan de oevers van het mooie meer. Van het beloofde zicht op de bergen er achter komt helaas weinig terecht omdat de bewolking halsstarrig vasthoudt. De temperatuur is desondanks warm. Voor vandaag was regen beloofd, dus we houden de regenjassen bij de hand.
Na Murnau volgen we de Loisach richting Eschenloh. Dat dorp kennen we nog van een vorige reis. Het avondeten was er indertijd overvettig en bij het ontbijt dreven vellen in de koffie. Als we nu nog met onze dochters spreken over "vellenkoffie" weten ze onmiddellijk waarover het gaat😊 .
Nu pas rijzen de bergtoppen rondom ons op. De bewolking wordt lichter. De Kramerspitz (1985 m), Zugspitze (2962 m), de Wettersteinwand (2482 m) begroeten ons. Een nieuw aangelegde golfclub in Oberau zorgde blijkbaar ook voor perfecte asfalt voor het fietspad. Met zingende banden rijden we onze eindbestemming tegemoet. Bij het gemeentegrensbord van Garmisch-Partenkirchen moeten we natuurlijk een foto maken. De stad doorkruisen is minder leuk per fiets. Enorm veel verkeer en drukte. We naderen immers de Oostenrijkse grens en heel wat toeristen gaan hier de grens over richting Reschen- en Brennerpas. We rijden dan maar op de voetpaden om toch enigszins beschut te kunnen blijven van al dat verkeersgeweld.
Het Sport Hostel ligt aan de voet van de Olympische skischans. In 1936 vonden hier de Olympische Winter spelen plaats. Het was op dat moment dat Hitler, om de spelen naar hier te kunnen halen, besliste om Garmisch en Partenkirchen te laten fusioneren. Deze schans kent iedereen van het skischansspringen op Nieuwjaarsdag. We moeten toegeven, het ziet er indrukwekkend hoog uit. Je moet al een held zijn om van de kleinste schans te durven springen.
Partenkirchen heeft een wondermooie dorpskern met flink veel horeca. Oberbayern muziek klinkt door de straat. Bijna alle gevels zijn magnifiek beschilderd.
Na een schnitzel, een halve liter wit bier en een door de ober aangeboden schnaps is het tijd om te gaan slapen. Morgen staat een lastige klim richting Oostenrijk en het Inntal op het programma.
De verzwikte voet van Ria moet verzorgd worden. Een ondersteund verband en ontzwellende zalf van de apotheker in Diessen zullen hopelijk soelaas brengen. Het blijft vooral pijnlijk bij het op- en afstappen van de fiets en bij hobbelige wegen. Maar Ria weigert op te geven en zo komt het dat we uiteindelijk toch verder naar de bergen trekken. Garmisch-Partenkirchen tegemoet.
We hebben verrassend weinig geklommen vandaag, zeker als je rekening houdt met het feit dat we de Alpen intrekken. Om Murnau aan de Staffelsee te bereiken moeten we wel eerst door bos en weiden klimmen langs een grindpad, maar ondanks de voetpijn geraken we boven en kunnen we picknicken aan de oevers van het mooie meer. Van het beloofde zicht op de bergen er achter komt helaas weinig terecht omdat de bewolking halsstarrig vasthoudt. De temperatuur is desondanks warm. Voor vandaag was regen beloofd, dus we houden de regenjassen bij de hand.
Na Murnau volgen we de Loisach richting Eschenloh. Dat dorp kennen we nog van een vorige reis. Het avondeten was er indertijd overvettig en bij het ontbijt dreven vellen in de koffie. Als we nu nog met onze dochters spreken over "vellenkoffie" weten ze onmiddellijk waarover het gaat😊 .
Nu pas rijzen de bergtoppen rondom ons op. De bewolking wordt lichter. De Kramerspitz (1985 m), Zugspitze (2962 m), de Wettersteinwand (2482 m) begroeten ons. Een nieuw aangelegde golfclub in Oberau zorgde blijkbaar ook voor perfecte asfalt voor het fietspad. Met zingende banden rijden we onze eindbestemming tegemoet. Bij het gemeentegrensbord van Garmisch-Partenkirchen moeten we natuurlijk een foto maken. De stad doorkruisen is minder leuk per fiets. Enorm veel verkeer en drukte. We naderen immers de Oostenrijkse grens en heel wat toeristen gaan hier de grens over richting Reschen- en Brennerpas. We rijden dan maar op de voetpaden om toch enigszins beschut te kunnen blijven van al dat verkeersgeweld.
Het Sport Hostel ligt aan de voet van de Olympische skischans. In 1936 vonden hier de Olympische Winter spelen plaats. Het was op dat moment dat Hitler, om de spelen naar hier te kunnen halen, besliste om Garmisch en Partenkirchen te laten fusioneren. Deze schans kent iedereen van het skischansspringen op Nieuwjaarsdag. We moeten toegeven, het ziet er indrukwekkend hoog uit. Je moet al een held zijn om van de kleinste schans te durven springen.
Partenkirchen heeft een wondermooie dorpskern met flink veel horeca. Oberbayern muziek klinkt door de straat. Bijna alle gevels zijn magnifiek beschilderd.
Na een schnitzel, een halve liter wit bier en een door de ober aangeboden schnaps is het tijd om te gaan slapen. Morgen staat een lastige klim richting Oostenrijk en het Inntal op het programma.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen'T is eigenlijk straf hé dat je dan tijdens een rustdag je voet omslaat. Je zou eigenlijk na zoveel gefietst te hebben eerst terug moeten leren lopen hé. Ofwel moet je speciaal voor de rustdagen zo'n klein kinderfietsje meenemen zodat je geen grote inspanningen kan doen. Als er dan nog steunwieltjes aanhangen, dan komt het wellicht helemaal in orde! Alleé, zorg goed voor mekaar hé! Veel courage voor morgen!
BeantwoordenVerwijderen😊
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen Ria en Wim
BeantwoordenVerwijderenMet belangstelling lezen we jullie belevenissen en zo hebben we ideetje wat er jullie meegemaakt hebben en te wachten staat.
Het ziet er avontuurlijk uit en fysisch grenzen verleggen... Best zo min mogelijk rustdagen inlassen om letsels te vermijden????
Jullie mogen voortaan ook meedoen aan de olympische discipline van km's afhaspelen. Tip: havermout is een goede metgezel om de bergen te overmeesteren.
Cirkante groeten van je doetjes van de bureau