Dinsdag 16/8/2016 Augsburg - Diessen am Ammersee. 74 km
We verlaten Augsburg zoals we de stad benaderd hebben: via de Lech. Een grind-fietspad leidt ons bijna 16 km langsheen deze rivier die zijn oorsprong in Oostenrijk vindt. Jammer genoeg zitten we links en rechts tussen dicht struikgewas of achter een dijk zodat we bijna niets te zien krijgen van het water. Eigenlijk best een vervelend stuk.
We vorderen, bij gebrek aan bezienswaardigheden, verrassend snel en al gauw zijn we 20 km opgeschoten. De blote zonnekloppers aan de enkele meren reken ik niet bij de bezienswaardigheden.
Vanaf de Mandichosee wordt het landschap weer afwisselender. De boeren zijn volop aan het werk: Maaidorsers oogsten het graan en mestkarren sproeien hun mest over de akkers. Sommige van de enorme percelen zijn al geploegd. Even verder zien we een enorm veld met rode kolen. Aan de einder vervaagt de blauwe schijn van de kolen met het blauw van de hemel.
Vermits de horecagelegenheden weeral zo talrijk zijn 😉 eten we onze picknick in het bushokje van Dünzelbach.
We golven verder richting zuiden en richting Alpen. Links van ons duikt de aartsabdij van Sankt Ottilien op. We kiezen ervoor om er toch even langs te gaan. Over de hobbelige grindweg dokkeren we naar het imposante gebouwencomplex waar de Congregatio Ottiliensis gevestigd is. Deze orde houdt zich voornamelijk bezig met missiewerk in Afrika en Azië. We zoeken eigenlijk vooral hun brouwerij en biergarten, maar we komen eerst in het interessante museum. Heel wat opgezette dieren, etnische voorwerpen en muziekinstrumenten uit Afrika en Azië. Ik blijf geboeid staan voor een grote kopie van de wereldkaart die Pater Ferdinand Verbiest maakte voor de Chinese keizer. In de kerk ernaast slaat Ria haar voet om.
De biergarten hebben we ook gevonden helemaal achteraan het complex, voorbij de school, de koeienstallen en de werkplaatsen. De biergarten is zeer groot. Een dame blanche kennen ze niet maar 3 bollen vanille-ijs, slagroom en chocoladesaus komt op hetzelfde neer hé. Natuurlijk wel moeilijk om die combinatie in hun elektronisch bestelsysteem te steken. Maar het lukt en de samengestelde dame blanche smaakt wonderwel.
We zakken terug of naar de hoofdweg en gaan verder richting Ammersee. In Utting bereiken we dan eindelijk de oevers van het 15 km lange meer. Op de achtergrond zijn duidelijk de contouren van de Alpen te zien. Zwemmen mag enkel op enkele voorbehouden badplaatsen en zoals zo vaak bij Duitse en Oostenrijkse meren blijven de oevers verstopt achter villa's. Daarvoor is Slovenië dan veel aangenamer.
Zonder zwempartij komen we op onze bestemming in Diessen aan de Ammersee bij Brigitte Müller. Ondanks mijn via mail verstuurde bevestiging en mijn herinnering van deze morgen twijfelde de gastvrouw blijkbaar aan onze komst. Bijna had ze de kamer wederverhuurd.
Na een goede douche gaan we het kleine stadje in. Het lijkt zeer gekunsteld. In de rest van de cinema eten we een megaschnitzel en cheeseburger. De ouderen van het dorp zakken ook naar dit terras af en kennen mekaar allemaal.
Na het eten gaan we verder door het stadje richting meeroever en ook daar valt het artificiële sterk op. Het "marktplein" doet ons nog het meest denken aan het "stadsplein" van Plopsaland😊
Dan maar een bankje zoeken aan de rand van het water. De zin gaat achter ons onder en melkwolken kleuren grijs -blauw boven de Ammersee. Rechts, richting Alpen, zijn de wolken al veel donkerder en dreigender. Tie minuten later horen we de donder. Als dat morgen maar goed komt.
We vorderen, bij gebrek aan bezienswaardigheden, verrassend snel en al gauw zijn we 20 km opgeschoten. De blote zonnekloppers aan de enkele meren reken ik niet bij de bezienswaardigheden.
Vanaf de Mandichosee wordt het landschap weer afwisselender. De boeren zijn volop aan het werk: Maaidorsers oogsten het graan en mestkarren sproeien hun mest over de akkers. Sommige van de enorme percelen zijn al geploegd. Even verder zien we een enorm veld met rode kolen. Aan de einder vervaagt de blauwe schijn van de kolen met het blauw van de hemel.
Vermits de horecagelegenheden weeral zo talrijk zijn 😉 eten we onze picknick in het bushokje van Dünzelbach.
We golven verder richting zuiden en richting Alpen. Links van ons duikt de aartsabdij van Sankt Ottilien op. We kiezen ervoor om er toch even langs te gaan. Over de hobbelige grindweg dokkeren we naar het imposante gebouwencomplex waar de Congregatio Ottiliensis gevestigd is. Deze orde houdt zich voornamelijk bezig met missiewerk in Afrika en Azië. We zoeken eigenlijk vooral hun brouwerij en biergarten, maar we komen eerst in het interessante museum. Heel wat opgezette dieren, etnische voorwerpen en muziekinstrumenten uit Afrika en Azië. Ik blijf geboeid staan voor een grote kopie van de wereldkaart die Pater Ferdinand Verbiest maakte voor de Chinese keizer. In de kerk ernaast slaat Ria haar voet om.
De biergarten hebben we ook gevonden helemaal achteraan het complex, voorbij de school, de koeienstallen en de werkplaatsen. De biergarten is zeer groot. Een dame blanche kennen ze niet maar 3 bollen vanille-ijs, slagroom en chocoladesaus komt op hetzelfde neer hé. Natuurlijk wel moeilijk om die combinatie in hun elektronisch bestelsysteem te steken. Maar het lukt en de samengestelde dame blanche smaakt wonderwel.
We zakken terug of naar de hoofdweg en gaan verder richting Ammersee. In Utting bereiken we dan eindelijk de oevers van het 15 km lange meer. Op de achtergrond zijn duidelijk de contouren van de Alpen te zien. Zwemmen mag enkel op enkele voorbehouden badplaatsen en zoals zo vaak bij Duitse en Oostenrijkse meren blijven de oevers verstopt achter villa's. Daarvoor is Slovenië dan veel aangenamer.
Zonder zwempartij komen we op onze bestemming in Diessen aan de Ammersee bij Brigitte Müller. Ondanks mijn via mail verstuurde bevestiging en mijn herinnering van deze morgen twijfelde de gastvrouw blijkbaar aan onze komst. Bijna had ze de kamer wederverhuurd.
Na een goede douche gaan we het kleine stadje in. Het lijkt zeer gekunsteld. In de rest van de cinema eten we een megaschnitzel en cheeseburger. De ouderen van het dorp zakken ook naar dit terras af en kennen mekaar allemaal.
Na het eten gaan we verder door het stadje richting meeroever en ook daar valt het artificiële sterk op. Het "marktplein" doet ons nog het meest denken aan het "stadsplein" van Plopsaland😊
Dan maar een bankje zoeken aan de rand van het water. De zin gaat achter ons onder en melkwolken kleuren grijs -blauw boven de Ammersee. Rechts, richting Alpen, zijn de wolken al veel donkerder en dreigender. Tie minuten later horen we de donder. Als dat morgen maar goed komt.
Reacties
Een reactie posten