Vrijdag 26/8/2016, Caldonazzo - Bassano del Grappa - 84 km
De vallei van Valsugana is toeristisch nog niet platgelopen maar biedt wel heel wat wandel- en fietslogelijkheden. Vandaag doorkruisen we dit gebied langsheen de oevers van de Brenta. Een kleine rivier die zijn weg zoekt naar de lager gelegen Povlakte.
Vanuit Caldonazzo fietsen we eerst naar het kuuroord Levico Terme waar we 20 jaar geleden ook al eens op vakantie waren met onze toen nog kleine kindjes. Van het dorp herkennen we bijna niets, maar het statige hotel vinden we wel terug. Waar zijn die twee decennia heen gevlogen?
Vanuit Levico gaat het langs een afzonderlijk fietspad naar Borgo Valsugana, 20 km verder. Het is een verrassend mooie en aangename stad waar de Brenta doorheen stroomt. Ook hier oude palazzo 's en hotels met een ietwat vergane glorie. De sfeer is er ontspannen en vriendelijk. Aan de luide en geanimeerde gesprekken te horen valt het niet te ontkennen dat we nu wel degelijk in Italië zijn.
Vanaf nu volgt een onvergetelijk landschap. Over de sterk geërodeerde bergtoppen rechts van ons streelt de zon nog net de nevelen die rond toppen hangt. Het resultaat is een vaag transparant gordijn dat zonbeschenen de flanken verhult. Pure poëzie van moeder natuur. De vallei is zeer feeëriek en soms horen we enkel de klank van het water, de wind en onze banden die zingen over het weeral magnifieke asfalt.
De vallei wordt steeds smaller en de hellingen neigen steeds meer naar loodrecht. Het verwondert ons dus niet dat we even een omweg moeten maken ingevolge een aardverschuiving.
Aan een klein en trouwens uiterst zeldzaam plekje waar je veilig met je voeten in het water kunt stappen, geraak ik aan de praat met een Italiaanse dame die ook al een deel van de Compostella-route stapte. Uit het gesprek blijkt dat onze laatste etappe morgen helemaal niet evident zal zijn. Mestre, de stad voor Venetie, is blijkbaar hels voor fietsers. Dat belooft😞
We trekken verder de steeds nauwer wordende vallei in. Autoweg en fietspad nestelen zich steeds dichter ineen tot zelfs het fietspad over een smal pad boven de rivier wordt geleid. Dit is een spectaculair traject. Het is het mooiste traject dat we tot heden aanschouwden. Formidabel!
In Valstagna is het water zo wild dat er een heuse wildwaterpiste werd aangelegd. Boeiend om te zien hoe de kajakkers de hindernissen omvaren.
En zo worden we plots door de Alpen uitgespuwd. Even voor Bassani del Grappa eindigen abrupt de bergen en zitten we eensklaps op de Po- vlakte. Dit lijkt wel een ander land. Het verkeer wordt ook veel drukker en van een afzonderlijk fietspad is geen sprake meer. We zoeken onze weg door het hectische verkeer. En ja, eenrichtingverkeer kun je via het voetpad omzeilen. We imiteren daarmee gewoon de inboorlingen😊
Hoe dan ook, we vinden ons hotel, stallen de fiets en na de douche nemen we de taxi de stad in. Gelukkig, want Bassano missen zou zonde geweest zijn. De Ponte Vecchio, de Piazza Libertat, de bars en de ambiance... Dit vind je alleen in het zuiden. Met een glas vino bianchi frizzante sluiten we een prachtige dag af.
Vanuit Caldonazzo fietsen we eerst naar het kuuroord Levico Terme waar we 20 jaar geleden ook al eens op vakantie waren met onze toen nog kleine kindjes. Van het dorp herkennen we bijna niets, maar het statige hotel vinden we wel terug. Waar zijn die twee decennia heen gevlogen?
Vanuit Levico gaat het langs een afzonderlijk fietspad naar Borgo Valsugana, 20 km verder. Het is een verrassend mooie en aangename stad waar de Brenta doorheen stroomt. Ook hier oude palazzo 's en hotels met een ietwat vergane glorie. De sfeer is er ontspannen en vriendelijk. Aan de luide en geanimeerde gesprekken te horen valt het niet te ontkennen dat we nu wel degelijk in Italië zijn.
Vanaf nu volgt een onvergetelijk landschap. Over de sterk geërodeerde bergtoppen rechts van ons streelt de zon nog net de nevelen die rond toppen hangt. Het resultaat is een vaag transparant gordijn dat zonbeschenen de flanken verhult. Pure poëzie van moeder natuur. De vallei is zeer feeëriek en soms horen we enkel de klank van het water, de wind en onze banden die zingen over het weeral magnifieke asfalt.
De vallei wordt steeds smaller en de hellingen neigen steeds meer naar loodrecht. Het verwondert ons dus niet dat we even een omweg moeten maken ingevolge een aardverschuiving.
Aan een klein en trouwens uiterst zeldzaam plekje waar je veilig met je voeten in het water kunt stappen, geraak ik aan de praat met een Italiaanse dame die ook al een deel van de Compostella-route stapte. Uit het gesprek blijkt dat onze laatste etappe morgen helemaal niet evident zal zijn. Mestre, de stad voor Venetie, is blijkbaar hels voor fietsers. Dat belooft😞
We trekken verder de steeds nauwer wordende vallei in. Autoweg en fietspad nestelen zich steeds dichter ineen tot zelfs het fietspad over een smal pad boven de rivier wordt geleid. Dit is een spectaculair traject. Het is het mooiste traject dat we tot heden aanschouwden. Formidabel!
In Valstagna is het water zo wild dat er een heuse wildwaterpiste werd aangelegd. Boeiend om te zien hoe de kajakkers de hindernissen omvaren.
En zo worden we plots door de Alpen uitgespuwd. Even voor Bassani del Grappa eindigen abrupt de bergen en zitten we eensklaps op de Po- vlakte. Dit lijkt wel een ander land. Het verkeer wordt ook veel drukker en van een afzonderlijk fietspad is geen sprake meer. We zoeken onze weg door het hectische verkeer. En ja, eenrichtingverkeer kun je via het voetpad omzeilen. We imiteren daarmee gewoon de inboorlingen😊
Hoe dan ook, we vinden ons hotel, stallen de fiets en na de douche nemen we de taxi de stad in. Gelukkig, want Bassano missen zou zonde geweest zijn. De Ponte Vecchio, de Piazza Libertat, de bars en de ambiance... Dit vind je alleen in het zuiden. Met een glas vino bianchi frizzante sluiten we een prachtige dag af.
Reacties
Een reactie posten