Zaterdag 13 augustus – Ellwangen – Dillingen an der Donau, 72 km. Vertrokken om 10:10 u, aankomst om 18:00 U.
Zaterdag 13 augustus – Ellwangen – Donaualtheim, 72 km. Vertrokken om 10:10 u, aankomst om 18:00 U.
Vandaag staat nog eens een nieuwe grote rivier op het programma. In Dillingen an der Donau zijn we aan de oevers van … de Donau. Denken we...
We fietsen doorheen de Schwäbische Alb met stille wouden en kleine boerendorpjes. Overwegend via zeer mooi aangelegde asfaltpaden. Hoogstzelden moeten we op straat rijden. Hoedje af voor de Duitse fietsinfrastructuur. We moeten trouwens ook niet werken met die vervelende knooppunten. De namen van de volgende gemeenten staan gewoon duidelijk vermeld op afzonderlijke verkeersborden.
We klimmen langzaam omhoog naar de hoogvlakte van de Härtsfeld. Hier situeert zich de Europese waterscheidingslijn. De regen die hier ten noorden van neervalt komt uiteindelijk in de Noordzee terecht. Het hemelwater dat zuidelijker neerplenst vloeit via de Donau naar de Zwarte Zee.
Het is een reis doorheen een variatie van graanvelden en donkergroene sparrenbossen. Het is warm en het rijpende graan knispert in de hete middagzon. Zo'n mooi geluid. Net of je crispies hoort "spreken" in de melk.
We moeten ons even voor de middag 2 km lang aan 6-7% omhoog hijsen maar het uitzicht vanop het Schloss van Hülen is prachtig. Zo ver je kunt rondkijken. Mooi.
In Nerestein rijden we langsheen een historische spoorlijn. In Sagemuhle staat de stroomtrein klaar. Passagiers aan boord. De kaartjesknipper fluit het vertreksignaal. De machinist trekt nog eenmaal aan het touw van het stoomfluitsignaal en daar vertrekt de trein. Zo'n mooi spektakel in het midden van deze schitterende natuur.
In Donaualtheim slapen we in het Lederlehof. De kamer is er proper, ruim en licht. 's Avonds rijden we nog even verder tot Dillingen an der Donau want we willen nu toch wel die mooie rivier terugzien. De stad is oorverdovend stil. Weinig volk. Mooie monumentale gebouwen... Maar de Donau ligt nog wat verder. Tja. De Donau zal dan wel voor morgen zijn.
Vandaag staat nog eens een nieuwe grote rivier op het programma. In Dillingen an der Donau zijn we aan de oevers van … de Donau. Denken we...
We fietsen doorheen de Schwäbische Alb met stille wouden en kleine boerendorpjes. Overwegend via zeer mooi aangelegde asfaltpaden. Hoogstzelden moeten we op straat rijden. Hoedje af voor de Duitse fietsinfrastructuur. We moeten trouwens ook niet werken met die vervelende knooppunten. De namen van de volgende gemeenten staan gewoon duidelijk vermeld op afzonderlijke verkeersborden.
We klimmen langzaam omhoog naar de hoogvlakte van de Härtsfeld. Hier situeert zich de Europese waterscheidingslijn. De regen die hier ten noorden van neervalt komt uiteindelijk in de Noordzee terecht. Het hemelwater dat zuidelijker neerplenst vloeit via de Donau naar de Zwarte Zee.
Het is een reis doorheen een variatie van graanvelden en donkergroene sparrenbossen. Het is warm en het rijpende graan knispert in de hete middagzon. Zo'n mooi geluid. Net of je crispies hoort "spreken" in de melk.
We moeten ons even voor de middag 2 km lang aan 6-7% omhoog hijsen maar het uitzicht vanop het Schloss van Hülen is prachtig. Zo ver je kunt rondkijken. Mooi.
In Nerestein rijden we langsheen een historische spoorlijn. In Sagemuhle staat de stroomtrein klaar. Passagiers aan boord. De kaartjesknipper fluit het vertreksignaal. De machinist trekt nog eenmaal aan het touw van het stoomfluitsignaal en daar vertrekt de trein. Zo'n mooi spektakel in het midden van deze schitterende natuur.
In Donaualtheim slapen we in het Lederlehof. De kamer is er proper, ruim en licht. 's Avonds rijden we nog even verder tot Dillingen an der Donau want we willen nu toch wel die mooie rivier terugzien. De stad is oorverdovend stil. Weinig volk. Mooie monumentale gebouwen... Maar de Donau ligt nog wat verder. Tja. De Donau zal dan wel voor morgen zijn.
Reacties
Een reactie posten