Maandag 15/8/2016: Rustdag in Augsburg
Na een goed ontbijt in de jeugdherberg, waar trouwens de jeugd altijd maar ouder lijkt te zijn, trekken we de stad in. Dit maal te voet. De fietsen blijven in het Gepäckraum staan.
We hebben alle tijd om de stad te bezoeken. We proberen de bewegwijzerde stadswandeling te volgen, doch de aanduidingen zijn niet altijd even duidelijk. We volgen dan maar onze intuïtie. Een pijl naar links of rechts begrijpen we nog, maar die recht naar beneden of scheef boven rechts beginnen al wat moeilijker te worden.
In de Dom-kerk worden Maria en twee andere heiligen net weer de kerk binnengebracht. We kunnen nog net even genieten van de warme klank van één der drie orgels die daar zijn. Volgens mij zit er af en toe een valse noot bij.
We komen langs de Hofgarten, een oase van bloemen, struiken, een klaterende fontein en een vijver vlak naast het bisschoppelijk paleis. Een bibliotheek staat er gratis ter beschikking van het publiek.
Via het Bertold Brechthuis komen we bij de Fuggerei terecht. Dat is de oudste sociale woonwijk ter wereld, in 1521 door Jakob Fugger de Rijke. Het complex bevat actueel 67 huizen die voor 88 eurocent per jaar en drie gebeden per dag worden verhuurd aan behoeftige Augsburgse katholieke burgers. In het midden van het complex getuigt een "Wereldoorlogsbunker" van de verwoesting tijdens de US- en RAF bombardementen in 1944. De foto's tonen ook de opkomst van de NSDAP in Augsburg en de "blijde" intrede van Hitler in de stad. Nogmaals, elke geschiedenis heeft twee kanten. In het stadhuis passeren we via de ene deur aan het gedenkmonument voor de holocaustslachtoffers en via de andere deur voor de gesneuvelde Duitse soldaten. Wie weet, sneuvelden deze mannen in onze velden.
We leren er ook dat de voorvaderen van W.A.Mozart Augsburgers waren en dat de stad de thuisbasis is van de Machinenbau Augsburg Mannheim, beter bekend als MAN.
We zwerven verder door de stad en via de Rote Tor en enkele waterraderen komen we in de dierentuin terecht. 10€ inkom lijkt ons redelijk. We zien olifanten, leeuwen, tijgers, flamingo's, pelikanen maar naar enkele dieren zoeken we tevergeefs. De lemuren zijn met vakantie staat op de affiche.
Augsburg is een nette stad met brede straten en tramlijnen, maar ook nauwe straten waardoor de smalle rivier stroomt. De pastelkleurige woningen zijn mooi om te zien, maar de stad mist een ziel. Ze heeft geen. "joie de vivre". Ze lijkt ons ernstig. Geen muziek in de straten, geen straatartiesten, geen mobiele ijskarren. Geef mij maar Brugge.
's Avonds eten we in de Oberbayern Stube am Dom. Pas nadien, op weg terug naar de jeugdherberg, komen we voorbij vier jonge muzikanten: viool, lier, dwarsfluit en klankschaal. Zo mooi op het gras voor het bisschoppelijk paleis. Dan toch nog wat plezier.
We hebben alle tijd om de stad te bezoeken. We proberen de bewegwijzerde stadswandeling te volgen, doch de aanduidingen zijn niet altijd even duidelijk. We volgen dan maar onze intuïtie. Een pijl naar links of rechts begrijpen we nog, maar die recht naar beneden of scheef boven rechts beginnen al wat moeilijker te worden.
In de Dom-kerk worden Maria en twee andere heiligen net weer de kerk binnengebracht. We kunnen nog net even genieten van de warme klank van één der drie orgels die daar zijn. Volgens mij zit er af en toe een valse noot bij.
We komen langs de Hofgarten, een oase van bloemen, struiken, een klaterende fontein en een vijver vlak naast het bisschoppelijk paleis. Een bibliotheek staat er gratis ter beschikking van het publiek.
Via het Bertold Brechthuis komen we bij de Fuggerei terecht. Dat is de oudste sociale woonwijk ter wereld, in 1521 door Jakob Fugger de Rijke. Het complex bevat actueel 67 huizen die voor 88 eurocent per jaar en drie gebeden per dag worden verhuurd aan behoeftige Augsburgse katholieke burgers. In het midden van het complex getuigt een "Wereldoorlogsbunker" van de verwoesting tijdens de US- en RAF bombardementen in 1944. De foto's tonen ook de opkomst van de NSDAP in Augsburg en de "blijde" intrede van Hitler in de stad. Nogmaals, elke geschiedenis heeft twee kanten. In het stadhuis passeren we via de ene deur aan het gedenkmonument voor de holocaustslachtoffers en via de andere deur voor de gesneuvelde Duitse soldaten. Wie weet, sneuvelden deze mannen in onze velden.
We leren er ook dat de voorvaderen van W.A.Mozart Augsburgers waren en dat de stad de thuisbasis is van de Machinenbau Augsburg Mannheim, beter bekend als MAN.
We zwerven verder door de stad en via de Rote Tor en enkele waterraderen komen we in de dierentuin terecht. 10€ inkom lijkt ons redelijk. We zien olifanten, leeuwen, tijgers, flamingo's, pelikanen maar naar enkele dieren zoeken we tevergeefs. De lemuren zijn met vakantie staat op de affiche.
Augsburg is een nette stad met brede straten en tramlijnen, maar ook nauwe straten waardoor de smalle rivier stroomt. De pastelkleurige woningen zijn mooi om te zien, maar de stad mist een ziel. Ze heeft geen. "joie de vivre". Ze lijkt ons ernstig. Geen muziek in de straten, geen straatartiesten, geen mobiele ijskarren. Geef mij maar Brugge.
's Avonds eten we in de Oberbayern Stube am Dom. Pas nadien, op weg terug naar de jeugdherberg, komen we voorbij vier jonge muzikanten: viool, lier, dwarsfluit en klankschaal. Zo mooi op het gras voor het bisschoppelijk paleis. Dan toch nog wat plezier.
Reacties
Een reactie posten