Donderdag 11 augustus, Bad Wimpfen - Ingelfingen. 66 km. Vertrokken om 10:15 - aangekomen om 16:30
Donderdag 11 augustus, Bad Wimpfen - Ingelfingen. 66 km. Vertrokken om 10:15 - aangekomen om 16:30
Bad Wimpfen is ons goed bevallen. Leuke stad, mooie vakwerkhuizen en een prachtig uitzicht vanop de kasteelmuur. We trokken naar de enige drank- en eetgelegenheid die open was. Toevallig wel het oudste en mooiste café van Duitsland. We moesten mee aanschuiven bij een tafel van 6. Een ouder koppel, een oudere dame en nog een heer en ook een dealer-verantwoordelijke van Ford New Holland. Angela Merkel, de Syrische vluchtelingen en de DDR kwamen nog ter sprake. Zodra we zeiden dat we vanuit Luxembourg onderweg waren naar Venetië stonden we in het middelpunt van de belangstelling. Ze kennen Brugge en ook Pfaff. De vertegenwoordiging van ons land zit dus goed.
Deze morgen geraakten we ook moeilijk weg uit onze kamer De gastvrouw Wilhelmine schoof bij ons aan tafel en vertelde honderduit over... vluchtelingen, Angela Merkel en haar verleden als weduwe van een Italiaan. Het ontbijt zelf was eerder karig. Slechts om tien uur zaten we eindelijk op de fiets.
We volgen vandaag de Kocher, een kleine zijrivier van de Neckar. De rivier valt best te vergelijken met de Lesse. Kano's varen stroomafwaarts. Het is een groen dal en meerdere stukken van de route maken we gebruik van de oude spoorwegbedding. Meestendeels asfalt doch hier en daar goed berijdbaar grind.
We houden even halt bij een groot grasveld waar alles in gereedheid wordt gebracht voor enkele zweefvliegtuigen. Na 20 minuten duurt het wachten ons te lang en fietsen we verder zonder het resultaat ooit te zien.
We zitten nog steeds in het land van de spitse kerktorens. Voor mij begint centraal Europa daar waar de uivormige torens verschijnen. Nog even geduld dus.
Niedernhall is met de tegen de stadsmuur aangebouwde huizen, torens en fraaie vakgevels een zeer middeleeuws ogende stad. In onze fietsconcentratie reden we er geconcentreerd voorbij. Dedjeu toch.
Duitsland begint te gelijken op Frankrijk als het over eetgelegenheden gaat. In het nochtans mooie Forstenberg is niet één eetgelegenheid te vinden... Niet één! Een stuk kaastaart moet onze honger stillen. Toegegeven, het was een lekkere kaastaart in een bakkerij annex koffiehoek uit de jaren zeventig.
Om onze overnachtingsplek te bereiken moeten we even de route verlaten. We worden in Kupferzell verwacht in het "Hohenloher Haus". Maar tijdens een rustmoment in Künzelsau herlezen we nog eens alle commentaren op Booking.com. Onze twijfels groeien bij het zien van alle vernietigende kritieken. Willen we daarvoor echt omrijden? In Ingelfingen blijken nog kamers vrij in het Schloss Hotel.... De oplossing: We keren om en rijden 2 km terug naar het Schloss Hotel en vinden er een nette luchtige kamer met wel een propere badkamer. Het andere hotel hebben we wel netjes geannuleerd zoals het hoort.
Dus zijn we onder de douche gestapt om daarna....5 km te voet terug te keren naar Niedernhall😊 Doorheen de wijngaarden op een aardeweg hoog op de heuvelwand. Eens een andere spierbeweging en het landschap nodigt uit tot genieten. En zo kunnen we dan toch nog de mooie huizen bezichtigen die we daarnet gemist hebben...
Bad Wimpfen is ons goed bevallen. Leuke stad, mooie vakwerkhuizen en een prachtig uitzicht vanop de kasteelmuur. We trokken naar de enige drank- en eetgelegenheid die open was. Toevallig wel het oudste en mooiste café van Duitsland. We moesten mee aanschuiven bij een tafel van 6. Een ouder koppel, een oudere dame en nog een heer en ook een dealer-verantwoordelijke van Ford New Holland. Angela Merkel, de Syrische vluchtelingen en de DDR kwamen nog ter sprake. Zodra we zeiden dat we vanuit Luxembourg onderweg waren naar Venetië stonden we in het middelpunt van de belangstelling. Ze kennen Brugge en ook Pfaff. De vertegenwoordiging van ons land zit dus goed.
Deze morgen geraakten we ook moeilijk weg uit onze kamer De gastvrouw Wilhelmine schoof bij ons aan tafel en vertelde honderduit over... vluchtelingen, Angela Merkel en haar verleden als weduwe van een Italiaan. Het ontbijt zelf was eerder karig. Slechts om tien uur zaten we eindelijk op de fiets.
We volgen vandaag de Kocher, een kleine zijrivier van de Neckar. De rivier valt best te vergelijken met de Lesse. Kano's varen stroomafwaarts. Het is een groen dal en meerdere stukken van de route maken we gebruik van de oude spoorwegbedding. Meestendeels asfalt doch hier en daar goed berijdbaar grind.
We houden even halt bij een groot grasveld waar alles in gereedheid wordt gebracht voor enkele zweefvliegtuigen. Na 20 minuten duurt het wachten ons te lang en fietsen we verder zonder het resultaat ooit te zien.
We zitten nog steeds in het land van de spitse kerktorens. Voor mij begint centraal Europa daar waar de uivormige torens verschijnen. Nog even geduld dus.
Niedernhall is met de tegen de stadsmuur aangebouwde huizen, torens en fraaie vakgevels een zeer middeleeuws ogende stad. In onze fietsconcentratie reden we er geconcentreerd voorbij. Dedjeu toch.
Duitsland begint te gelijken op Frankrijk als het over eetgelegenheden gaat. In het nochtans mooie Forstenberg is niet één eetgelegenheid te vinden... Niet één! Een stuk kaastaart moet onze honger stillen. Toegegeven, het was een lekkere kaastaart in een bakkerij annex koffiehoek uit de jaren zeventig.
Om onze overnachtingsplek te bereiken moeten we even de route verlaten. We worden in Kupferzell verwacht in het "Hohenloher Haus". Maar tijdens een rustmoment in Künzelsau herlezen we nog eens alle commentaren op Booking.com. Onze twijfels groeien bij het zien van alle vernietigende kritieken. Willen we daarvoor echt omrijden? In Ingelfingen blijken nog kamers vrij in het Schloss Hotel.... De oplossing: We keren om en rijden 2 km terug naar het Schloss Hotel en vinden er een nette luchtige kamer met wel een propere badkamer. Het andere hotel hebben we wel netjes geannuleerd zoals het hoort.
Dus zijn we onder de douche gestapt om daarna....5 km te voet terug te keren naar Niedernhall😊 Doorheen de wijngaarden op een aardeweg hoog op de heuvelwand. Eens een andere spierbeweging en het landschap nodigt uit tot genieten. En zo kunnen we dan toch nog de mooie huizen bezichtigen die we daarnet gemist hebben...
Reacties
Een reactie posten