Ria en Wim op de fiets... door Europa!

Venetië per fiets bezoeken levert geen enkele meerwaarde op. De ontelbare bruggen zijn er voorzien van trappen. Hierover fietsen is onbegonnen werk. We willen onze handen vrij houden om te genieten van deze prachtige stad. Ons hotel “Gronda Lagunare” ligt in Tessera, een kleine tien kilometer van Venetië verwijderd, maar doordat alle bussen naar de luchthaven Marco Polo er voorbijrijden, kunnen we elke kwartier een bus nemen van en naar de stad. Ideaal. Voor 30 euro kopen we een kaartje voor twee dagen gebruik van het openbaar vervoer van ActV, de openbare vervoermaatschappij die de busboten exploiteert die je overal ziet rondvaren op de kanalen. We zullen er volop gebruik van maken. Deze boten, vroeger de Vaporetto genoemd, laten je op een zeer aangename kennismaken met deze stad vanaf haar mooiste kant: de waterkant. Heb je geluk, dan vind je een stoeltje op het voor- of achterdek en dan kun je als een prins je ogen de kost geven. De Rialto-brug, het San-Marcopl

We zijn er. Na 1618 zeer mooie en boeiende kilometers. Na de koninginnenrit van de hoogte en de koninginnenrit van het natuurschoon is het vandaag die van de afstand. We leggen de laatste 102 kilometers af naar onze laatste etappeplaats: Tessera vlakbij Venetië. We fietsen niet tot in Venetië omdat je daar toch niet kunt fietsen. Teveel trappen en bruggen.  Tessera ligt voor ons strategisch tussen het mooie Venetië en de luchthaven Marco Polo. Daarom beschouwen we Tessera als ons eindstation. De Alpen kijken deze morgen vanuit de hoogte op ons neer wanneer we ons hotel in Bassano verlaten. De zon schijnt en zal steeds warmer stralen. We stuitten op de vreemde stad Cittadella dat volledig ommuurd wordt door metershoge bakstenen omwallingen. De stad is volledig binnen een cirkelpatroon gebouwd. Vanuit Piazolla sul Brenta volgen we een oude spoorwegbedding die ons veilig een flink stuk oostwaarts brengt. Tijdens de picknick doet een prachtige vlinder zich te goed a

De vallei van Valsugana is toeristisch nog niet platgelopen maar biedt wel heel wat wandel- en fietslogelijkheden. Vandaag doorkruisen we dit gebied langsheen de oevers van de Brenta. Een kleine rivier die zijn weg zoekt naar de lager gelegen Povlakte. Vanuit Caldonazzo fietsen we eerst naar het kuuroord Levico Terme waar we 20 jaar geleden ook al eens op vakantie waren met onze toen nog kleine kindjes. Van het dorp herkennen we bijna niets, maar het statige hotel vinden we wel terug. Waar zijn die twee decennia heen gevlogen? Vanuit Levico gaat het langs een afzonderlijk fietspad naar Borgo Valsugana, 20 km verder. Het is een verrassend mooie en aangename stad waar de Brenta doorheen stroomt. Ook hier oude palazzo 's en hotels met een ietwat vergane glorie. De sfeer is er ontspannen en vriendelijk. Aan de luide en geanimeerde gesprekken te horen valt het niet te ontkennen dat we nu wel degelijk in Italië zijn. Vanaf nu volgt een onvergetelijk landschap. Ove

Het ging vooruit deze voormiddag. Tegen twaalf uur zaten we al 32 km ver, maar onze tussenstop Trento was nog niet in zicht. Het weeral perfect aangelegde fietspad loopt grotendeels bovenop een dijk die de Adige verhindert te overstromen. Vroeger was dit hier vaak het geval waardoor de malariamug eertijds veelvuldig voorkwam. In San Michele vieren ze mijn verjaardag zelfs met een 4-novemberstraat. Dank u wel daarvoor 😊 Het dal omsluit ons links en rechts met steile roodbruine rotswanden waartussen de Adige zijn weg zoekt. Even voor Trento maken we een zeer grote omweg rond een natuurreservaat. Veel natuur hebben we op die omweg niet gezien. Trento was een mooie stad met heel wat palazzi. En de cirkel werd weer rond, want tegenover het terras waarop we onze spaghetti con pomodori i basilico verorberden stond het palazzo van de Fuggers. Je weet wel, de familie die we eerder op onze reis in Augsburg ontmoetten in de Fuggerei, Europa's oudste sociale woonwijk

Ook vandaag is de zon weer uitbundig van de partij. We fietsen vandaag naar Auer/Ora. We zitten nog steeds in Sud Tirol. Een gebied waar Duits en Italiaans een gelijk statuut hebben en waar in de administratie beide talen wordt gesproken. Het gebied tussen Merano en Bolzano is een gigantisch appelteeltgebied. 10% van alle appels die in de Europese Unie worden geconsumeerd groeit aan deze bomen. En Lana, een van de dorpen waar we doorheen fietsen is goed voor een tiende daarvan. Het is dan ook logisch dat we onze dorst stillen met een goede apfelschorle in Kathy's Jaufenstation temidden de appelbomen. We fietsen op en neer over de heuvels naar Andrian waar we op de middag eten onder de druiven van het gasthof. Ik begrijp niet hoe deze druiven zo rijp en sappig kunnen blijven hangen zonder dat de vogels ze inpikken. In mijn tuin houd ik zonder net niets over. Bolzano ligt ook op onze route. Een perfect fietspad brengt ons tot in het centrum van de stad. Voor d

Meran. Merano! Een waarlijk heerlijke stad. Een stad midden de Alpijnse hoogtes maar met de charme van een mediterraan kuuroord. Met lommerrijke promenade en wandelingen die je langs de klaterende rivier de Passer meenemen boven de stad. Met een voettocht via de Tappeinerweg kom je boven het stadscentrum waar je de ganse vallei kunt overzien. Onderweg word je verrast op fraaie bloemen- en plantenornamenten en word je via metalen kijkbuizen gewezen op historische en actuele gebouwen. Een cola op een hooggelegen terras, even stilstaan bij een herdenkingsplek voor de doden van de slag van de Küchelberg (Tiroolse boeren tegen napoleontische soldaten) en verwonderd kijken naar tastbare bewijzen van de krachtige eroderende werking van een vroegere gletsjer. Zo kom je weer in de benedenstad met zijn leuke winkelgalerijen, zijn Kurhaus en zijn thermen. Keizerin Elizabeth, wereldwijd veel bekender onder het koosnaampje Sissi, was hier ook graag, getuige de Sissi-promenade. We