Dag 6: Gmund - Altenbeueren

Was me dat een lastige voormiddag. We waren goed uitgeslapen uit ons bed gekomen en we hadden een lekker ontbijt gekregen (zonder vellen in de koffie). Na het aankopen van enkele koeken voor 's middags staken we de straat over en onmiddellijk mochten we beginnen aan een ferme klim. De helft van het peloton trok te voet naar boven. Dat pakt verdorie op een mens zijn adem hoor!

Vanaf dan en dat voor de daaropvolgende 20 kilometer bleven we bij tussenpozen getrakteerd worden op kuitenbijters. Grindwegen kregen we er bovenop. Er waren zelfs borden langs de rand van de weg die fietsers aanmanen  af te stappen wanneer het te steil of te smal wordt.

Vijftien kilometer verder komen we dan aan de Schliersee en vanaf dan gaat het weer beter. Eerst onze boterkoeken opgegeten aan de rand van het meer en dan onder een dreigende lucht verder gefietst. Het klimmen is nog niet voorbij vandaag. We dachten wel dat we er van af waren maar het landschap heeft nog enkele verrassingen in petto. Ferm trekken aan de sturen en hard duwen op de pedalen is de enige optie. Maar opeens komen we aan de rand van de heuvels. Voor ons, naar het noorden toe ontvouwt zich een wijdse vlakte. Je kunt zeker 50 kilometer ver kijken. Vanaf nu moeten we vaak hard aan de remmen trekken, want soms gaat het te hard naar beneden. We worden beloond voor de inspanningen.

De ganse namiddag voelen we de dreiging van de naderende bui. Toch geraken we nog in Au zonder natte kleren. In het portiek van de lokale voetbalploeg hebben we de ergste regen laten overgaan. De bui was hevig, maar wij bleven lekker droog.

We zijn de rivier de Inn overgestoken. Het water komt al uit Tirol en stroomt door Bayern naar de Donau. De 50 meter brede stroom is grijswit van het erosiemateriaal dat het uit de Oostenrijkse Alpen meesleept.

Vanaf dan is de weg echt vlak. We zitten op een pelgrimsroute naar Compostela . Twee pelgrims te voet steken we voorbij. Een Buen Camino  wordt uitgewisseld. Waar hebben we dit nog meegemaakt. 

We naderen een van de mooiste dorpen van Duitsland! Altenbeueren. Op een heuvel waakt een kasteel over de omliggende vlakte en de huizen schragen zich tegen de burcht en de roestbruine rotsen er onder. Alle huizen op de Alte Markt zijn met levendige kleuren geschilderd. Subliem. Eerst drinken we koffie op een terras met zicht op de vallei en daarna gaan we Tex-Mex eten onder de linden op het marktplein. 

Terwijl we daar zitten zien we een oude bekende terug. In Eschenlohe, je weet wel dat groezelige hotel, was een van de passanten ons opgevallen. Stel je voor: een dertiger alleen op de fiets, short uit de jaren 80, basketschoenen, een grote snor en een grote bril. Het enige wat ie mee geeft is een sporttas. De volgende morgen staat hij ook aan de bakkerij aan de overkant en zo kom ik te weten dat hij uit Konstanz aan de Bodensee komt en dus Zwitser is. Hij fietst elk jaar rond de Bodensee maar dit jaar wilde hij ook eens  de Bodensee-Konigsee route doen. Het is een vriendelijke, stille en ietwat schuchtere man, maar hij kan perfect gecast worden in een film over een of andere seriemoordenaar. En ja, bijna iedereen volgt hier het zelfde boekje dus is het niet verwonderlijk dat deze mens hier nu ook opduikt. In onze hoofden is zijn figuur al een eigen leven gaan, leiden. De sukkelaar weet gelukkig niet dat hij door ons tot de seriemoordenaar is gebombardeerd.

Ondertussen hebben we bij de toeristische dienst enkele adressen gevonden van overnachtingsplekken. Een ervan heeft nog twee kamers vrij. Het is de familie Fritz in het vlakbij gelegen Neuenbeueren. Na het eten trekken we er naar toe. Het is een kleine boerderij op de heuvelrug. Typischer kan het verblijf op de boerderij niet zijn. 15 melkkoeien in de stal, een lapjespoes die net een gevangen muis aandraagt, de fietsen in de stal en een kamer voor drie personen boven en een voor een persoon beneden. Papa slaapt beneden.

De vriendelijke boerin heeft al lang geen kapper meer gezien en haar kleed vindt je in geen enkele winkel meer bij ons. Maar het is zeer proper hier. Het enige wat we hier vanavond kunnen doen is douchen en op de doodlopende straat voor de hoeve op de beton zitten en genieten van het sublieme uitzicht. Links enkele hoge Alpentoppen, rechts Altenbeueren op de heuveltop en vlak voor ons een eindeloze vlakte naar het westen toe met daarboven een luchtballon in de verte en vooral een rode ondergaande zon. Onbetaalbaar. Ondertussen vermaken Kathleen en Hannelore zich met een van de kittens. 

Opeens bespeur ik over de weiderand de kop van een hert. Het zijn er twee die ons oplettend in de gaten houden. Samen met de meisjes gaat ik de weg verder het bos in en daar zien we er na enkele minuten nog een die spoorslags het woud in vlucht.

Na het vallen van de nacht is het gedaan met de avonturen en kunnen we gaan slapen. 

Vandaag 61 kilometer gefietst.

Sent from Samsung tablet