Dag 14: Villach - Kranjska Gora (slovenië)

Het verhaal van deze dag stond in de sterren geschreven. Ofwel reden we vandaag de uitgestippelde weg tot in Tarvisio en dan helemaal terug oostwaarts naar Slovenië. We kozen voor de korte pijn, de Wurzenpas over. In totaal moesten we dan maar 23 kilometer fietsen tot ons volgende hotel in Kranjska Gora.  Gisterenavond had ik het hotel Larix al gerserveerd via internet, vermits in de boerderij in Zgornje Gorje alle kamers bezet waren. Na enkele telefoontjes en sms's met Bruno en Toni kwamen we dan uiteindelijk bij deze oplossing.

Deze morgen dan dus opgestaan in het hotel Goldene Löwe in Villach. Het ontbijt was weer eenvoudig doch goed. In een donkere ontbijtzaal. Vrolijk was wel wat anders.

Snel nog 4,5 liter water, gedroogde appeltjes en aarbeien ingeslagen en op,weg waren we. We geraakten onmiddellijk op de drukke hoofdweg richting Italië en Slovenië. Hier krijgen we geen aparte fietsstroken meer. We delen de weg met alles wat rookt en lawaai maakt.

Na enkele kilometer gaan we van de grote weg af, links richting Wurzenpas of Korensko Sedlo. Ik wist op basis van de grafiekjes dat we 7,2 kilometer te klimmen hadden. Het begon nog redelijk vlot, maar na 2 kilometer duiken de gevarenborden op. "Schakel naar 1ste versnelling", "caravans verboden", ...  we hebben nog nooit zoveel roet en rook in ons gezicht gekregen. Het ruikt hier naar verbrande remmen, sommige wagens hebben het moeilijk om terug te starten nadat ze door ons of door voorgangers gestopt werden tijdens het stijgen. Hannelore en Kathleen hebben de meeste energie en puffen zich omhoog. 900 meter aan 18%. Mama verbijt zich en ikzelf moet toegeven dat ik vaak afstapte en te voet ging. Bijna 2 uur doen we over die 12 kilometer sinds Villach. Zo overwinnen we een hoogteverschil van 750 meter op slechts 7 km afstand. Tja, Vlaanderen is zeer vlak! Eindelijk komen we voorbij het bunkermuseum en even verder zien we het bordje "Wurzenpass". Nog 300 meter verder volgt dan eindelijk de Oostenrijks-Sloveense grens. Amaai, dat was veel zwaarder dan de passen die we tegenkwamen op onze reis naar Compostela.

Een ijsje en en drankje op de pas en dan gaan we naar beneden, richting Kranjska Gora. Op sommige momenten aan 49 km per uur. Enkele minuten later staan we beneden op vertrouwd grondgebied, ons Slovenië. 

We spurten naar het hotel, checken in, zetten onze fietsen achter slot in de winterbar, rusen even uit op bed en gaan dan welverdiend naar het zwembad.

Als ik aan de receptie zeg dat we naar Anton en Toni Zupan fietsen, dan reageren ze daar op. Toni en Anton hebben het contract voor het schilderen van alle kamers. Je ziet de wereld is klein.....

 

Sent from Samsung tablet