Dag 11: Bischofshofen-Dorfgastein

Villa Inge zorgde voor weldoende nachtrust voor deze 4 fietsers. De jaren 50 zorgden voor ruimte, oude meubelen en zicht op de ruwe bergen. Een perfect onbijt zorgde voor het perfecte startschot. Nou, bijna. 

Het is vandaag 15 augustus, Maria Hemelvaart en dus absolute feestdag en rustdag hier in Oostenrijk. Alle winkels en bakkerijen dicht. Enkel tanksstations kunnen ons aan water helpen. We hebben nochtans ook elders gezocht. Nadat we enkele kilometer de Salzach volgden zijn we het centrum van Sankt Johann in Pongau binnengereden, of lees, binnengeklommen. Tot helemaal boven, in de hoop een bakkerij of winkel te vinden. Het enige wat we nog hoger vonden dan de kerk... was een tankstation. Met water. Direct twee grote flessen meegepikt.

Weer helemaal naar beneden gerold, richting rivier en dan weer verder zuidwaarts. Tot we plots een affiche zien voor de Liechtensteinklamm. Een waterspuwende kloof doorheen het rotsmassief. 4 * 4 euro voor een uur natuurschoon. En t was de moeite. Over duizekingwekkende  houten trappen en balustrades boven de kolkende rivier. Er geraken was fietstechnisch niet gemakkelijk. Tientallen auto's proberen zoals steeds de dichtsbij gelegen parkeerplaats te bereiken. Het gewriemel kost hen meer tijd dan moesten ze honderd meter verder gestaan hebben. Steek er nog enkele Italiaanse bussen tussen en je ziet in welke verkeersknoop we daar onze weg naar boven moesten zoeken. Daarbovenop verkoos de ketting van Kathleen's fiets om er weer even naast te schieten. En zoiets is NOOIT leuk.

Met de feestdag in het achterhoofd hebbn we in lokale afspanning ook onmiddellijk onze buikjes gevuld. Snacks, maar buikvullend.

Pas om half drie geraakten we weer op onze fietsen en op de volgende klim. We hebben een admenbenemend avontuur voor de neus. De anderhalve kilometer lange Klammtunnel. Het boekje waarschuwde ons al. We delen de tunnel me het autoverkeer, zij het op een afzonderlijke fietsstrook. We trekken voor alle zekerheid onze fluojasjes aan en ... onze neuzen op. Het viel al bij al nog mee, maar hebben toch onze neuzen even extra hard gesnoten.

Vanaf dan gaat het gezwind tot in Dorfgastein in het Gasteinertal. En daar houden we na 40 kilometer halt in Gasthof Posauner. De boerensla smaakte ' s avonds heerlijk bij het plaatselijke restaurant. Het witbier ook.

Het is dan wel maar 40 kilometer, maar we hebben mooie dingen gezien en we zijn weer even moe.

Sent from Samsung tablet