Van Antwerpen naar de Waddenzee: dag 10

 Sorry mensen, maar ook vandaag een beklijvend verslag van een fietsdag door het exotische Nederland. Groen, water, boten groot en klein, boerderijen, koeien, ooievaars,… Trouwens, als alle ooievaars die we deze week zagen in de weiden effectief ook baby’s afgeleverd hebben, dan is de vergrijzing in Nederland compleet opgelost.

Het wordt een vreemd landschap zodra we Zwolle buiten rijden langs de oevers van het Zwarte Water. Vlak, groots zonder vervelend of saai te worden. Smalle, door rietkragen afgebakende percelen, oude veenwinningen en lang uitgerekte dijkdorpjes. Af en toe fietsen we bovenop een dijk met zicht op deze vlakte. Plots, uit het niets zie je voor je, schijnbaar in het midden van het grasland, een schip voorbijvaren. Absurd. Links wordt riet “geoogst” waar later de ontelbare daken mee worden bedekt, rechts genieten dorpskinderen van een plons vanaf de brug in het water.

Pleziervaartuigen en botenverkopers/verhuurders/herstellers alom. Dit is Nederland-Watersportland.

Of je laat je verrassen door dorpjes zoals Wanneperveen waar je over smalle paden en nog smallere brugjes verdwaald tussen kanalen en bebloemde huisjes.

Zo rustig als het daar is, zo hectisch is het in Giethoorn, het Venetië van Nederland. Hier worden busladingen fotograferende toeristen losgelaten in wat ons Disneyworld lijkt. Ze worden rondgevaren in elektrisch voortbewogen boten of zitten zelf aan het stuur van een bootje.

Als je even wacht tot de meeste bussen weer vertrokken zijn, dan zie je de echte charme van dit waterrijke dorp.

We trekken verder noordwaarts, in de namiddag iets meer tegen de wind in, want deze avond slapen we op een actief melkveebedrijf, temidden van uitgestrekte grasvlaktes.

We still love the Netherlands