Van Antwerpen naar de Waddenzee: dag 12
Wat een wind vandaag, de ganse dag van voren. Soms waren we blij met wat beschutting achter de dijk. We wisten het al enkele dagen via Windfinder, deze dag wordt winderig. Maar we lieten het hoofd niet hangen en trapten verder, desnoods op de kleinste versnelling. We worden ingehaald door geëlektrificeerde fietsers maar blijven stug doorzetten. En… Friesland is niet zo vlak als het eruitziet. Soms, geniepig, gaat het landschap omhoog en moeten we nog wat harder trappen.
Bijna laten we ons verleiden tot een kortere doorsteek, wanneer een lokale bewoner ons tijdens de koffiepauze nabij het Mirnser Klif een kortere weg wijst naar Hindeloopen. We hebben ondertussen geleerd dat de omwegen die ons routeboekje voorstelt soms vreemd en overbodig lijken, tot dat we beseffen langs welke mooie plekjes ze ons soms leiden. Dus… neen, we nemen niet de korte weg maar wel de voorgestelde route, tegen de wind in.
Stel je trouwens niet teveel voor van die klif, die is maar 4,5 meter hoog
Er staan witte schuimkoppen op het IJsselmeer. 5 Beaufort. De windmolens draaien op volle kracht.
En plots, al we het even niet zien zitten, verandert weer het landschap. We ruilen de aan de wind blootgestelde dijk voor een onverwacht boslandschap. En daar leren we dan weer iets bij! De bossen werden hier vroeger massaal gekapt ten behoeve van de steenkoolmijnen in Nederland en België.
Kleine dorpen met steeds weer de tweetalige dorpsnamen. En een kerkhof met een klokkenstoel.
Koeien zien we bijna nergens in de wei staan. De boer kweekt en maait gras en voedert daarmee de koeien die op stal blijven. Sommige gebieden zijn trouwens ongezond nat voor de poten van de dieren.
En als we weer de dijk oprijden, dan merken we duidelijk het hoogteverschil tussen het waterniveau van het IJsselmeer en het veel lager gelegen land. De B&B waar we nu zitten ligt op 4 meter onder zeeniveau.
Hier hangt alles af van de betrouwbaarheid van de pompen of gemalen die het water uit de kleinste sloten via grotere sloten en ringsloten tot in het IJsselmeer pompen. Nederland en water… luctor et emergo!
Soms voelen we ons figuranten in een verhaal van Asterix en Obelix. Een resem dorpsnamen eindigt hier op “um”: Nijemirdum, Oudemirdum, Hemelum, Melkwerum, Koudum,…
Reacties
Een reactie posten