Van Antwerpen naar de Waddenzee: dag 11

 We zijn in Fryslan, ofwel Friesland. We vertrokken deze morgen vanuit de provincie Overijssel en fietsen ongemerkt Friesland binnen.

We stelden het vertrek deze morgen iets uit omdat 1) het gezellig babbelen was aan het ontbijt met de boerin en een ander koppel Vlamingen en 2) het regende tot rond half elf.

Vandaag hadden we geen grote verwachtingen inzake landschap en bezienswaardigheden, maar kijk, een kilometer verder stopten we al weer voor een foto van het uitzicht hier in het Natuurpark Weerribben-Wieden. Een vlak land, enkele meter onder zeeniveau, waar vroeger veen werd gestoken, heel veel veen zelfs. Nadien zijn de zo ontstane putten vol water gelopen, verland en uiteindelijk volledig begroeid geraakt met riet. Dat riet is van uitstekende kwaliteit om daken mee te bedekken. En waar vroeger molens werden gezet om water weg te malen om het veen te kunnen ontginnen, dienden ze nadien om het riet van water te voorzien.

En weer komen we ontelbare pleziervaartuigen tegen en ophaalbruggen. Telkens een bootje passeert voorbij de brugwachter, laat die een klompje aan een touwtje neer, zodat de schipper het bruggegeld kan betalen. Het is tof om zo op de oevers te rijden langs het water en voor de huizen. Heerlijk.

De wind blaast uit een voor ons ongunstige richting. We moeten hard trappen. De vlakte geeft de wind vrijspel en we zijn blij met elke struik of schuur die ons enigszins uit de wind zet.

Zo komen we op een plek die mijn jeugdsentiment aanwakkert: het Tjeukemeer. Vroeger had ik thuis 3 jeugdboeken waarin verteld werd over 3 boerenjongens die allerlei avonturen beleefden met hun stoere motorboot, de Kameleon. En dat alles aan het Tjeukemeer. Hier dus, waar we nu langs fietsen En warempel, ‘s avonds liggen die 3 boeken in de B&B

We slapen in een stelpboerderij uit 1913. Het viel ons tijdens het fietsen al op dat alle boerderijen hier bestaan uit één groot gebouw met achteraan de schuur en vooraan het woon- en melkgedeelte. Het schuurgedeelte is steeds bedekt met goedkopere rode dakpannen, het woongedeelte is bedekt met duurdere blauwe pannen. En de rijke boeren, die herken je aan de geglazuurde blauwe pannen.

En bovenop de nok staat steevast een uilenbord. Typisch voor elke streek. In het midden zat een gat waarlangs de uilen naar binnen konden om muizen te vangen op de zolder.

Even verderop kweken ze prachtige Friese paarden, fantastische zwarte dieren.

We zitten nu dus in Lemmer, een oude havenstad aan de oever van het IJsselmeer, vroeger de Zuiderzee.