Ria en Wim op de fiets... door Europa!

  We keken er al lang naar uit: een bezoek aan een van de Waddeneilanden. We kozen voor Terschelling omdat die met de boot makkelijk te bereiken is vanuit Harlingen. In vogelvlucht is de afstand slechts 25 kilometer, maar de boot doet er twee uur over. Continu slalommen we tussen de zandbanken en zoeken we de vaargeul tussen de rood-groene betonning. Het is een leuke overtocht. In de verte zie we nog net de toppen van Texel, de duinen van Vlieland en steeds beter de hoogtes van Terschelling. We meren aan in West-Terschelling vanwaar we via de zuidelijke dijk nog fietsen tot in Midsland. Zo zien we de Waddenzee en na de doorsteek naar het noordelijk strand, komen we aan het Noordzeestrand. Het is nog zonnig maar wel weer veel wind. Maar we laten het niet aan ons hart komen en springen het zeewater in. Zalig om in de golfslag te zwemmen. We moeten op tijd terug in de haven zijn, dus via het duin-en bosgebied in het midden van het eiland keren we terug naar West-Terschelling. Nog even tij

  We naderen Harlingen, de havenstad aan de Waddenzee. Vandaag krijgen we de wind in de rug, het zonnetje aarzelt en verstopt zich vaak achter wolken. Na het ontbijt in de B&B trekken we eerst naar Workum en dan naar Makkum, waar de kermis wordt opgesteld. Wanneer we op de dijk fietsen zien we in de verte de Afsluitdijk die het IJsselmeer afscheidt van de Waddenzee. We moeten nog enkele kilometers en dan kunnen we eindelijk over de Waddenzee uitkijken. Zandbanken zover je kijken kunt, met op de horizon Harlingen en over het water de vage contouren van Texel. Omdat we slechts twee dag hier blijven, boeken we voor morgen onmiddellijk een ticket voor de overtocht naar Terschelling morgen. We zijn benieuwd. Harlingen zelf is ook een bedrijvige en mooie havenstad met een interessant historisch centrum.

  Wat een wind vandaag, de ganse dag van voren. Soms waren we blij met wat beschutting achter de dijk. We wisten het al enkele dagen via Windfinder, deze dag wordt winderig. Maar we lieten het hoofd niet hangen en trapten verder, desnoods op de kleinste versnelling. We worden ingehaald door geëlektrificeerde fietsers maar blijven stug doorzetten. En… Friesland is niet zo vlak als het eruitziet. Soms, geniepig, gaat het landschap omhoog en moeten we nog wat harder trappen. Bijna laten we ons verleiden tot een kortere doorsteek, wanneer een lokale bewoner ons tijdens de koffiepauze nabij het Mirnser Klif een kortere weg wijst naar Hindeloopen. We hebben ondertussen geleerd dat de omwegen die ons routeboekje voorstelt soms vreemd en overbodig lijken, tot dat we beseffen langs welke mooie plekjes ze ons soms leiden. Dus… neen, we nemen niet de korte weg maar wel de voorgestelde route, tegen de wind in. Stel je trouwens niet teveel voor van die klif, die is maar 4,5 meter hoog Er staan witt