Dag 12 Helmstedt - Haldensleben 51km

juli 12, 2024

Over het ontbijt in de Best Western in Helmstedt mogen we absoluut niet klagen. Gevarieerd, lekker en zoals reeds zo vaak op deze fietsreis, quasi alleen in de ontbijtzaal.

We rijden eerst nog de stad in, op zoek naar proviand: water, kersen, broodjes,… Er loopt volk rond in de winkelstraat maar het is nog ver van wat we kunnen noemen “gezellig druk”.

We verwachten vandaag een relatief makkelijke fietstocht, want we laten de heuvels achter ons…. Denken we.

Vooreerst krijgen we bij het buitenrijden van de stad een fikse regenbui op ons dak. Er zit niets anders op dan met onze regenjas aan en met een paraplu in de hand de bui uit zitten. We krijgen het gezelschap van een ouder koppel Duitsers. De man maakte vroeger fietsreizen en geniet nu van deze wandelingen in de natuur.

Regen over, wij weer verder. Richting Beendorf. De plek waar vroeger de grens lag tussen de Bondsrepubliek Duitsland en de Duitse Democratische Republiek. Op 23 december 1989, om 10 u, werd hier ook de grens geopend. Het einde van het IJzeren Gordijn. West- en Oost-Duitsers konden weer vrij van Oost naar West en omgekeerd. Een moment in onze recente geschiedenis die we heel bewust meemaakten. 6 maanden eerder was ik afgezwaaid na mijn legerdienst in Brakel, nabij Paderborn. Indertijd reden we met de bus, onder leiding van de legeraalmoezenier, naar de Ostgrenze en zagen we de strengbewaakte grens, inclusief wachttorens en soldaten. 6 maanden later kwam aan dat alles een einde. De Muur viel. De grensposten verdwenen. Onmiddellijk na de val van de muur reden wij naar Maagdenburg en Quedlinburg. Dat stuk Duitsland zag er toen nog helemaal anders uit. Er paradeerden zelfs nog jonge Sovjetsoldaten op het stadsplein. We zijn vandaag heel benieuwd hoe het er anno 2024, 45 na de feiten, uitziet.

Wat opvalt, hier wordt opnieuw goeiendag gezegd

De dorpen die we passeren getuigen niet van grote welstand. De woningstijl is eenvoudiger. Vaker komen we kasseistroken tegen, ook in de woonkernen. Die proberen we te vermijden door op het voetpad te rijden. Want, verdorie, dat zijn kasseien van het bonkige type

We zien wel weer cafés en winkels opduiken. De graanvelden worden nog uitgestrekter. Zover we kunnen kijken: graan. En heuvels met daartussen valleien. Dat maakt het vandaag lastig. Kort op, kort neer, steeds weer opnieuw. En nog enkele keren een stortbui erbovenop.

Gelukkig krijgen we heel vaak ellenlange traktorwegen, je weet wel, met twee smalle betonstroken met daartussen gras. Die rijden wel goed.

Terwijl we ons klaarmaken voor de picknick voor de bouwval van het slot Erxleben, worden we aangesproken door een oudere dame uit Dresden. Als gepensioneerde heeft ze als hobby het rondrijden in haar VW Caddy en overal op zoek te aan naar de geschiedenis van de plek. Wat een spraakwaterval. Onze picknick is al lang op vooraleer zij stopt met babbelen. Voila, we klaagden dat de Duitsers niets zeggen, bij deze is het vierdubbel gecompenseerd

We komen vroeg aan bij onze B&B in Süplingen. Tijd voor een douche, onze dagelijkse wasbeurt van de kleren en we zijn klaar om nog eens naar Haldesleben te gaan. Een stil, proper stadje met gelukkig enkele eetgelegenheden. Ik denk niet dat deze stad vaak het grote historische of culturele einddoel is menig Belgische vakantieganger.

Morgen 70 kilometer naar Tangermunde. Dan krijgen we de Elbe te zien.