Dag 13 Haldensleben - Schelldorf 74 km

 Dag 13 Haldensleben - Schelldorf 74 km

Als het aantal genomen foto’s een indicatie is van de schoonheid van een fietsdag, dan was vandaag een zeer goede dag.

De vriendelijkheid en het enthousiasme van de gastheer van de B&B Am Schwanenteich gaf direct een goede start van de dag.

Dus na het ontbijt, vooruit met de geit. Inkopen doen in Haldensleben. En warempel, hier wordt veel meer gepraat dan in dat eerdere stuk van Duitsland. Een kwartier wachten terwijl Ria binnen boodschappen doet en er komen al twee inwoners vragen wie we zijn en waar we heen gaan. En ondertussen weet ik dan weer dat ze 78 jaar oud is, dat haar man reeds drie jaar dood is en dat ze een Mitzy-Katze heeft. Arnaud Hauben zou hier direct 10 minuten televisie van maken.

We verlaten de stad via de oevers van de Ohre, door een grotendeels vlak landschap met vochtige weilanden, akkers, bomenrijen en hier en daar kerktorens. De fietspaden zijn veelal goed tot zeer goed. Soms staan we verwonderd te kijken hoe effen de betonstenen werd gelegd. Heerlijk om op die manier te fietsen door weiden en bossen. In de dorpen is er wel vaker een kasseiweg te vinden, maar dan blijven we op het voetpad.

Uitgestrekte bossen, loof-en naaldbomen en daarboven veel roofvogels. Wouwen, buizerds en steeds vaker ook ooievaars. Voor die laatste heeft elk dorp een nestpaal geplaatst. De inwoners zijn fier op hun “Storken”.

We rijden door bossen die als oefengebied werden gebruikt door de Deutsche Wehrmacht, daarna door de Sovjetsoldaten en nadien door de Bundeswehr. Nu zijn het stille gebieden waar we nog sporen zien van oefenloopgraven.

Een ander bijzondere plek. De Kalimanjaro. Een enorme, 120 meter hoge, sneeuwwitte berg kaliafval rijst uit de bossen op. In zuivere vorm wordt kaliumhydroxide gebruikt als reinigingsmiddel, ontsmettingsmiddel, en ook voor de verzeping van vetten waarbij zachte zeep ontstaat. In cosmetica wordt het toegepast als ontharingsmiddel. Ik denk, dat als we op die berg gaan liggen, we vanbinnen volledig ontstopt zullen zijn én vanbuiten extreem onthaard Elke zaterdag, om 15 uur, kun je onder begeleiding de berg op. Zo lang wachten zien we niet zitten, dus we reizen verder.

Verder naar Rogätz, want daar willen we middageten. Voor de rest van de dag zijn er immers weinig voorzieningen en ook op onze overnachtingsplek is er geen restaurant. In Rogätz vinden een goed uitziend Gasthaus met Biergarten. 11 fietsen voor de deur (whaow, waar komen die plots vandaan?). De kaart ziet er veelbelovend uit. Top!!! Het is gezellig op de binnenplaats. Tot de herbergier met schotels komt voor de andere tafels, zich naar ons omdraait en snel zegt “Nein, geht nicht mehr“. Teveel werk. We worden buitengezet! Dan maar weer verder. Het alternatief is een ijssalon of een pitazaak. En pita wordt het!

Daarna eindelijk de Elbe. De statige stroom is met een lengte van 1164 kilometer een van de belangrijkste rivieren van Midden-Europa. De Elbe ontspringt in het Reuzengebergte en mondt bij Cuxhaven uit in de Noordzee. Hier, bij Rogätz is ze breed, nog steeds snel stromend tussen veelal natuurlijke oevers. Het is prachtig om te zien hoe ze nu reeds met een hoge waterstand door dit vlakke landschap vloeit. De hoge winterdijken verraden dat ze hier wel eens durft buiten de oevers te treden. De aanleg van de grote winterdijken moet de dorpen behoeden voor overstromingen en ondertussen genieten we van de uitstekende fietspaden die er op aangelegd werden. En de grazende koeien zien ons voorbijrijden en wuiven ons vriendelijk na. Of is dat mijn verbeelding.

De dode armen van de Elbe zijn een verzamelplaats voor waad-en watervogels. Een paradijs voor zwanen, reigers, eenden,…

Deze avond slapen we in een B&B in een actieve geitenboerderij. En morgen steken we Tangermunde de Elbe over naar Brandenburg an der Havel.