Het leek gisterenavond wel een scène uit een Scandinavische serie. Op de kade van het vissershaventje van Langø parkeert een jonge blonde vrouw haar auto. Ze stapt uit en met een baby in de armen stapt naar het einde van de pier. Ze wacht. Ze wacht op een kleine motorboot met een kabine. Het scheepje komt langszij de kade, meert kort aan en de schipper helpt moeder en kind aan boord van het bootje. En ze vertrekken volle vaart. Weg, westwaarts over het Nakskov fjord, richting het kleine eiland Enehøye. Een korte kijk in een totaal andere levenswijze dan de onze. Mens en zee in voortdurende wisselwerking. En ondertussen, op enkele kilometers van ons, vaart de Aidanova voorbij. Een gigantische cruiseboot op weg naar Bergen. Aan boord genieten ze nu waarschijnlijk van hun avondmaal.
En voor de rest… rust. Enkele klanten bij de plaatselijke visgrill. En de zee.
En deze morgen werd de ontbijtmand geleverd aan de tent. Broodjes, lekkere koffie.
Vandaag fietsen we bijna voortdurend op de dijk die het eiland beschermt tegen het water van de Bocht van Kiel. Lange rechte stukken grindpad met heel af en toe een piepklein haventje. Hoe verder we rijden, hoe de binnendijkse kant wordt ingenomen door kleine of minder kleine vakantiewoningen. Soms ligt links een magnifiek, donker bos, soms grote graanvelden of groene natte weidegronden. De wind waait in onze zij en geeft ons iets meer ademruimte dan gisteren.
In de kleine campingwinkel van Kramnitse vinden we water, cola en appeltaart. Klaar om die verorberen in de duinen. Enkele kilometer verder kunnen we het niet laten en duiken we de zee in.
Nog 15 km tot aan Rødbyhavn. Hier werken ze aan een van de minst bekende, maar meest gigantische infrastructuurwerken in de Europese Unie. De tunnelverbinding tussen Duitsland en Denemarken onder de 18 kilometer brede Fehmarnbelt. De tunnel moet vanaf 2029 twee eilanden verbinden: het Deense Lollanden het Duitse Fehmarn. Het project realiseert zo een min of meer rechte verbinding tussen Hamburg en Kopenhagen en zal een belangrijke invloed hebben op het leven op dit eiland.
De laatste 20 kilometer fietsen we grotendeels op een oude spoorwegbedding met de wind in de rug tot Maribo. We houden het niet droog, de laatste minuten moeten we nog onder de bomen schuilen voor een grote regenbui.
En top… we rijden Maribo binnen langs een Chinees restaurant. En het is zondag: buffetdag!!!!
We slapen in de cabine van Danhostel. Top- accommodatie!
Reacties
Een reactie posten