Ria en Wim op de fiets... door Europa!

Hola, de eerste obstakels zijn opgelost. We maakten ons zorgen over ons tweewielers én onze viervoeter. Wat doe je immers met je fiets eens je in Compostella aankomt en wat doe je met je hond als je vijf weken weg bent? Problem solved! Een fijne collega op het werk heeft voorgesteld om onze hond al die tijd bij haar in het gezin op te nemen. Een fijne vakantie wordt dat voor onze Flippo. Zij hebben immers ook een hondje, dus dat worden voor Flippo vijf weken vakantie-pretpark :-) Een andere collega hoorde dan weer van ons fietstransportprobleem, hield zich enkele dagen stil en stelde toen uiteindelijk voor om onze wagen met fietsenrek naar Santiago te rijden. Dat wil zeggen dat we bij aankomst aldaar de fietsen kunnen inladen en naar België kunnen terugrijden. Zelf neemt hij vanuit Santiago het vliegtuig naar Brussel terug. D'r zijn toch veel goede mensen. Zei iemand daar niet dat naar Sint-Jacob reizen gelijk staat aan openstaan voor de voorzienigheid en de goedheid van je medem

Is het omdat we er dagelijks mee bezig zijn, of is Compostella werkelijk zo alom aanwezig in onze leefwereld dat we er dagelijks mee geconfronteerd worden? Vorige week trokken Ria en ik naar de Voerstreek. We verbleven er in het hotel 's Gravenhof in het centrum het charmante 's Gravenvoeren. We kenden de streek absoluut niet en waren dan ook onder de indruk van de schoonheid van de Voerstreek. We trokken met de fiets naar Maastricht, staken de Maas over van Eijsden naar Visé, passeerden langs het fort van Eben-Emael en genoten van een lekkere uiensoep en mosterdsoep in het centrum van Maastricht. De volgende dag trokken we naar Aken, maar niet zonder langs het drielandenpunt te gaan in de buurt van Vaals. Van Vaals naar die drie grenspalen is het toch een aardig klimmetje. Ondertussen hebben we wel het ritme gevonden: elk volgt zijn eigen cadans, zijn eigen ritme en wie eerst boven is wacht op de andere. We vertrekken slechts wanneer de laatste het sein geeft...en zo gaat h

De tijd blijft niet stilstaan. De Tocht ligt nog zo ver in de toekomst, maar beheerst ons leven toch steeds meer. Er gaat geen dag voorbij of we denken aan wat ons te wachten staat tijdens onze reis naar de eerstede van Sint Jacob. Soms zijn onze gedachten rusteloos en chaotisch, soms zijn ze eerder romantisch, berustend. De toekomst zal raad brengen. Ondertussen konden we deze zomer al onze nieuwe fietsen testen. Ja, ik weet het, het vlakke polderland in Walcheren kun je moeilijk representatief noemen voor de Franse en Spaanse landschappen :-) Maar toch, het was een leuk gevoel. Fietsen, volgeladen met tenten, slaapzakken, matjes, gasbrandertjes,... en voor de rest enkel een adresje van een camping in Vrouwenpolder. We vertrokken op 1 augustus vanuit Brugge en we fietsten naar Breskens. Daar namen we de overzet naar Vlissingen. Het viel me op hoe anders Walcheren is dan Vlaanderen. Veel Duitsers, grotere landbouwpercelen, mooie campings en vooral.. prachtige fietspaden. Die Nederland

Joepie, vorig weekend zijn we onze nieuwe fietsen gaan halen bij Xtreme Bike Bonte in Brugge. Eerst wilden we onze bestaande fietsen ombouwen met meer versnellingen, betere remmen enz... maar voor iets meer geld konden we ook 4 Phoenix Sprinters kopen waarop alle onderdelen al voorgemonteerd waren. Enkel vlindersturen lieten we extra monteren. Nog een aantal fietszakken van bij Decathlon en we waren gezet. Natuurlijk moet je tweewielers uittesten en dat deden we dan ook door zaterdag en zondag naar Nieuwpoort te fietsen. Inderdaad, ze zitten goed... zeker met een mooi zonneke en de wind in de rug ('k weet het, da's niet eerlijk en geen vanzelfsprekendheid... maar we hebben er wel van geprofiteerd om een tandje bij te steken). Stom idee misschien,maar we spraken al een aantal belcodes af. Wanneer we in een lange rij fietsen, belt de eerste af en toe eens 1 x, de anderen antwoorden met 1 xbellen. dan weet de eerste... Ok, ik hoor 3 reacties, de drie anderen volgen nog op

Niets zo goed als een "ervaringsdeskundige" zijn relaas te horen doen over zijn reis naar Compostella. Daarom waren we maar al te blij om bij onze parochiegenoot op bezoek te mogen gaan. Hij, zijn vrouw en drie kinderen legden het volledige traject al fietsend af in 1998. Ze vertrokken vanuit Steenbrugge en arriveerden een maand later in Compostella. Wij, met onze twee maanden, moeten het dus ook kunnen klaarspelen. Het verhaal klonk alleszins zeer aanlokkelijk en motiverend. We zouden zo onmiddellijk willen vertrekken. Toegegeven, hij waarschuwde ons voor de beklimmingen, de warmte, de dorst, maar toch liet hij ook veel plaats voor het gevoel van voldoening wanneer je boven een heuvel komt, of de verwondering voor het ontdekken van een cultuurparel in een vergeten Frans of Spaans dorp. Refugio's, campings, slaapzakken, regenjasjes, fietsbanden, routebeschrijvingen van Sweerman, ... alles passeerde de revue. Op onze vraag: "Zou je nog eens terug willen gaan?

Zaterdagmorgen gaan mijn ogen open rond zeven uur. Zoals altijd is dat het moment om te piekeren. Je ziet alle dingen in het hopeloos verkeerde perspectief. Een eenvoudige taak verandert voor je slaperige ogen in een opeenvolging van misgaande stappen. Zeker deze zaterdagmorgen. God, waar zijn we nu mee begonnen? We kunnen immers niet meer terug. Niet alleen op mijn werk, maar ook bij Ria weten ze nu wat we in 2010 van plan zijn. Ik ben blij dat we het gezegd hebben. Het is immers een stimulans om niet op onze beslissing terug te keren. Nu kunnen enkel nog gezondheidproblemen of zwaar onheil bij ons vieren of onze geliefden roet in het eten strooien. En dan is het nu tijd om te piekeren. Verstand op nul, twijfel op volle kracht vooruit. Komaan, iedereen heeft recht op zijn "twijfel"-kwartiertje. Het ochtendlicht filtert grijs door de gordijnen en verduistert het helder denkvermogen. Hoe moet dat dan met het slapen in die tent? Help, de stokjes van onze tent zi

Wanneer ontstaat een idee? Een idee ontstaat niet, het idee is er gewoon altijd al. Maar sommige gebeurtenissen, belevenissen, kleuren, geuren, beelden of klanken doen je beseffen dat je iets wil doen. Zo ook met ons "idee" om met het ganse gezin naar Santiago de Compostella te trekken. Met de fiets dan nog. Niet zoals we altijd deden. We stapten tot heden altijd met plezier in het vliegtuig of in de auto om dan naar de reisbestemming te trekken. Alles goed voorbereid, gepland, geboekt en liefst ook van een goede annulatieverzekering voorzien. Nochtans dromen we soms ook wel eens weg. Wat als je nu eens 's morgens vroeg gewoon de fiets op springt en dan gewoon begint de fietsen. Zuidwaarts, liefst telkens met de wind in de rug. Waar kom je dan uit? Zuid-Frankrijk? Toscane? Slovenië? We droomden ook weg toen we enkele jaren geleden bij ons op de parochie een Gistels koppel hoorden spreken over hun fietsreis naar Rome. 2000 kilometer zon, regen, wind, vriends