Koffie, taart en verhalen
Niets zo goed als een "ervaringsdeskundige" zijn relaas te horen doen over zijn reis naar Compostella. Daarom waren we maar al te blij om bij onze parochiegenoot op bezoek te mogen gaan. Hij, zijn vrouw en drie kinderen legden het volledige traject al fietsend af in 1998. Ze vertrokken vanuit Steenbrugge en arriveerden een maand later in Compostella. Wij, met onze twee maanden, moeten het dus ook kunnen klaarspelen.
Het verhaal klonk alleszins zeer aanlokkelijk en motiverend. We zouden zo onmiddellijk willen vertrekken. Toegegeven, hij waarschuwde ons voor de beklimmingen, de warmte, de dorst, maar toch liet hij ook veel plaats voor het gevoel van voldoening wanneer je boven een heuvel komt, of de verwondering voor het ontdekken van een cultuurparel in een vergeten Frans of Spaans dorp. Refugio's, campings, slaapzakken, regenjasjes, fietsbanden, routebeschrijvingen van Sweerman, ... alles passeerde de revue. Op onze vraag: "Zou je nog eens terug willen gaan?", reageerde hij onmiddellijk "Ja!". Da's dus duidelijk.
Gisteren dan ook maar naar de stad getrokken, richting reisboekenhandel. Gelukkig hadden ze de drie gidsen van Sweerman in voorraad. 19,50 euro per deel is niet goedkoop, maar het ziet er welbesteed uit. Overzichtelijk kaarten, handig om in een fietsstuurtas te steken, alles voorzien van goede uitleg en foto's. Waarom beslisten we nu om pas in 2010 te vertrekken?
2010, daar zeg je zowat. Blijkt dat nu ook nog een speciaal jubeljaar te zijn in Santiago de Compostella. 25 juli, de feestdag van Sint-Jacob valt in 2010 op een zondag én het eerstvolgende jubeljaar komt er pas over 10 of 11 jaar. Dat zal blijkbaar veel volk op de been brengen. Straks zitten we nog in de file op de Camino. Dat zou nogal iets zijn...We wilden ook wel eens weten hoe dat nu zat met onze fietsen. Mijn vrouw en oudste dochter rijden met een 2 jaar oude Oxford, ikzelf met een Batavus. De jongste dochter kreeg vorige jaar een Rambler, gekocht in de Aldi. Toen we in de paasvakantie enkele dagen rondfietsten in Duitsland, vloog het spatbord er al af. We moeten ons dus geen illusies maken: een Aldi-fiets geraakt niet tot in het westen van Spanje. Gisteren trokken we dus naar de fietshandelaar waar we onze Batavus en Oxford-fietsen kochten. Surprise, surprise..."met die fietsen geraken jullie nooit tot ginder. Jullie zullen te voet terug keren!". Toffe mededeling voor fietsen die we bij hem kochten als zijnde goede kwaliteit. Andere mensen verklaarden ons al dat ze hun Compostella-reis volbrachten op een "Communie-fiets" en nu deze reactie. Dat kan toch niet !? "Zo'n reis kan je enkel aan met een Koga-Mijota (of zoiets). Een goede heb je vanaf 1.000 euro. Slik! Zucht! Na wat aandringen kregen we toch te horen dat elk van onze drie fietsen voor minder dan 200 euro per fiets kan voorzien zijn van drie tandwielen vooraan voor meer versnellingen, nieuwe pignons, sterke remkabels en goede banden. Da's dan toch al wat beter nieuws. Het werd helemaal tof toen zijn medewerker ook op het toneel verscheen. "En wat denk jij hiervan, geraken die fietsen tot in Spanje?", vroeg de baas aan zijn rechterhand. De rechterkant kijkt naar onze fietsen, kijkt naar ons... trekt zijn schouders op en antwoordt dan lakoniek "Tuurlijk!".
Het verhaal klonk alleszins zeer aanlokkelijk en motiverend. We zouden zo onmiddellijk willen vertrekken. Toegegeven, hij waarschuwde ons voor de beklimmingen, de warmte, de dorst, maar toch liet hij ook veel plaats voor het gevoel van voldoening wanneer je boven een heuvel komt, of de verwondering voor het ontdekken van een cultuurparel in een vergeten Frans of Spaans dorp. Refugio's, campings, slaapzakken, regenjasjes, fietsbanden, routebeschrijvingen van Sweerman, ... alles passeerde de revue. Op onze vraag: "Zou je nog eens terug willen gaan?", reageerde hij onmiddellijk "Ja!". Da's dus duidelijk.
Gisteren dan ook maar naar de stad getrokken, richting reisboekenhandel. Gelukkig hadden ze de drie gidsen van Sweerman in voorraad. 19,50 euro per deel is niet goedkoop, maar het ziet er welbesteed uit. Overzichtelijk kaarten, handig om in een fietsstuurtas te steken, alles voorzien van goede uitleg en foto's. Waarom beslisten we nu om pas in 2010 te vertrekken?
2010, daar zeg je zowat. Blijkt dat nu ook nog een speciaal jubeljaar te zijn in Santiago de Compostella. 25 juli, de feestdag van Sint-Jacob valt in 2010 op een zondag én het eerstvolgende jubeljaar komt er pas over 10 of 11 jaar. Dat zal blijkbaar veel volk op de been brengen. Straks zitten we nog in de file op de Camino. Dat zou nogal iets zijn...We wilden ook wel eens weten hoe dat nu zat met onze fietsen. Mijn vrouw en oudste dochter rijden met een 2 jaar oude Oxford, ikzelf met een Batavus. De jongste dochter kreeg vorige jaar een Rambler, gekocht in de Aldi. Toen we in de paasvakantie enkele dagen rondfietsten in Duitsland, vloog het spatbord er al af. We moeten ons dus geen illusies maken: een Aldi-fiets geraakt niet tot in het westen van Spanje. Gisteren trokken we dus naar de fietshandelaar waar we onze Batavus en Oxford-fietsen kochten. Surprise, surprise..."met die fietsen geraken jullie nooit tot ginder. Jullie zullen te voet terug keren!". Toffe mededeling voor fietsen die we bij hem kochten als zijnde goede kwaliteit. Andere mensen verklaarden ons al dat ze hun Compostella-reis volbrachten op een "Communie-fiets" en nu deze reactie. Dat kan toch niet !? "Zo'n reis kan je enkel aan met een Koga-Mijota (of zoiets). Een goede heb je vanaf 1.000 euro. Slik! Zucht! Na wat aandringen kregen we toch te horen dat elk van onze drie fietsen voor minder dan 200 euro per fiets kan voorzien zijn van drie tandwielen vooraan voor meer versnellingen, nieuwe pignons, sterke remkabels en goede banden. Da's dan toch al wat beter nieuws. Het werd helemaal tof toen zijn medewerker ook op het toneel verscheen. "En wat denk jij hiervan, geraken die fietsen tot in Spanje?", vroeg de baas aan zijn rechterhand. De rechterkant kijkt naar onze fietsen, kijkt naar ons... trekt zijn schouders op en antwoordt dan lakoniek "Tuurlijk!".
Reacties
Een reactie posten