De grote zomertest.

De tijd blijft niet stilstaan. De Tocht ligt nog zo ver in de toekomst, maar beheerst ons leven toch steeds meer. Er gaat geen dag voorbij of we denken aan wat ons te wachten staat tijdens onze reis naar de eerstede van Sint Jacob. Soms zijn onze gedachten rusteloos en chaotisch, soms zijn ze eerder romantisch, berustend. De toekomst zal raad brengen.

Ondertussen konden we deze zomer al onze nieuwe fietsen testen. Ja, ik weet het, het vlakke polderland in Walcheren kun je moeilijk representatief noemen voor de Franse en Spaanse landschappen :-) Maar toch, het was een leuk gevoel. Fietsen, volgeladen met tenten, slaapzakken, matjes, gasbrandertjes,... en voor de rest enkel een adresje van een camping in Vrouwenpolder. We vertrokken op 1 augustus vanuit Brugge en we fietsten naar Breskens. Daar namen we de overzet naar Vlissingen. Het viel me op hoe anders Walcheren is dan Vlaanderen. Veel Duitsers, grotere landbouwpercelen, mooie campings en vooral.. prachtige fietspaden. Die Nederlanders hebben toch aardig geïnvesteerd in aangename fietswegen. We overnachtten de tweede nacht in Zoutelande. Het was best leuk zo met die tenten. We hadden zon en regen, wind en warmte en vooral.. we hadden plezier. Niet iedereen was vanzelfsprekend steeds even gemotiveerd, maar met een beetjes taktiek, onderhandelen en soms wat provoceren geraak je er ook. Een cola en enkele poffertjes kunnen het verschil maken tussen een lang gezicht en een sprintende dochter. Zo slaagden we er toch in om de eerste dag 70 kilometer, de tweede dag 50 km en de derde dag 65 kilometer af te leggen. We reden tot aan Neeltje Jans. En het viel al bij al nog mee. Maar ja, wat zijn 185 kilometer in vergelijking met 2000 kilometer?

Ondertussen is de vakantie natuurlijk al weer lang achter de rug. Corsica was een zeer aangename vakantie. Nu zijn we weer aan het werk en 's avonds nemen we de tijd om wat leesvoer rond de pelgrimstochten door te lezen. Niet alle boeken zijn even verteerbaar. Ik vond er wel een leuke van pastoor Dobbelaere uit Lichtervelde, "Van Sint-Jacob naar Santiago". Een dun boekje, maar het geeft je een goed idee van de contacten en gevoelens die zo'n reis kunnen teweegbrengen. Nu ben ik bezig met "De weg naar de sterren, een Jacobslegende" van Jan Houdijk. Dat speelt zich wel af in de 12de eeuw. Toen hadden ze heel waarschijnlijk nog geen last van rollerbrakes en bandenmaten :-)

Die rollerbrakes beginnen me nu parten te spelen. Ik lees herhaaldelijk op internet dat dit soort remmen problemen kan opleveren bij lange afdalingen. Moet ik die nu vervangen door gewone v-brakes of niet. Of hoe een technische overweging een schaduw kan werpen op een spiritueel avontuur.

Zo, nog 9 maanden (mooi cijfer hé) scheiden ons van de vertrekdatum. Hoe symbolisch. Lees ik daar niet dat een pelgrimstocht ook een herontdekking is van jezelf. Misschien word ik over 9 maanden opnieuw geboren als "pelgrim". Neen, niet te serieus worden... 't zal al goed zijn als we allen veilig vertrekken, aankomen en terugkomen.