Vervoert naar Compostella.

Is het omdat we er dagelijks mee bezig zijn, of is Compostella werkelijk zo alom aanwezig in onze leefwereld dat we er dagelijks mee geconfronteerd worden?

Vorige week trokken Ria en ik naar de Voerstreek. We verbleven er in het hotel 's Gravenhof in het centrum het charmante 's Gravenvoeren. We kenden de streek absoluut niet en waren dan ook onder de indruk van de schoonheid van de Voerstreek. We trokken met de fiets naar Maastricht, staken de Maas over van Eijsden naar Visé, passeerden langs het fort van Eben-Emael en genoten van een lekkere uiensoep en mosterdsoep in het centrum van Maastricht.
De volgende dag trokken we naar Aken, maar niet zonder langs het drielandenpunt te gaan in de buurt van Vaals. Van Vaals naar die drie grenspalen is het toch een aardig klimmetje. Ondertussen hebben we wel het ritme gevonden: elk volgt zijn eigen cadans, zijn eigen ritme en wie eerst boven is wacht op de andere. We vertrekken slechts wanneer de laatste het sein geeft...en zo gaat het goed. Trouwens, het kleine spiegeltje op mijn fietsstuur is een veilige en handige hulp.

Bij iedere afdaling en iedere klim ( en het waren er nogal wat) gingen onze gedachten naar volgend jaar. Wat doet een mens immers tijdens het deftig bergop trappen? Nadenken zeker en zich afvragen hoe dat dan wel moet in de Pyrenneen. In dit grensgebied tussen Duitsland, Nederland en België kun je moeilijk van bergen spreken. We hebben daarbij nog niet eens bagage op onze fietsen liggen. D'r zal nog veel moeten geoefend worden. Maar toch, schuilt niet in elk zucht, elke puf, ... de verwachting op de nakende afdaling? Wanneer je tijdens de klim verwachtingsvol naar de volgende bocht toewerkt om dan te moeten vaststellen dat er gewoon weer een stijgend stuk volgt... ja.. dan kan je enkel maar dromen van wat de zwaartekracht je straks weer terug zal geven. Het is zoals met het leven, je krijgt steeds terug wat je erin steekt. Je krijgt nooit iets als je niet zelf investeert in je leven. Zwaartekracht doet net hetzelfde. Klimmen, de pedalen rondkrijgen, puffen,... en dan je investering terugverdienen onder de vorm van de ruisende wind rond je oren....en ja, d'r zijn ook afdalingen die je moet onderbreken voor een scherpe bocht, een put, grind op het wegdek... roekeloos een helling afvliegen is nooit verantwoord.Santiago de Compostella kwamen we tegen in het centrum van 's Gravenvoeren. Een klein bordje: "Santiago de Compostella << 2.359,2 KM" . Waarom hangt dit bordje hier? Hier loopt blijkbaar een route voorbij. Ook in Mesch kwamen we Sint-Jacob op straat tegen. Een huis waar logement wordt aangeboden aan pelgrims. Tiens...