Na onze tunnelavonturen willen we het
echte Gardameer-fietsparadijs ervaren. Waar kan dat beter dan op de vlakkere
zuidoever.
Dus nemen we de fietsen mee tot
enkele kilometers voor Desenzano aan de zuidelijke oever van het Gardameer.
Vandaar willen we met ons stalen ros via Sirmione naar Peschiera en terug.
We laten de auto op een parking ver
buiten de stad en dalen af naar het strand van Desenzano. Het is er markt.
Kledingstukken, groentenkramen, vis, vlees. Tijd om voor de picknick een kilo
heerlijke kersen in te slaan.
Via de strandweg willen we zo dicht
mogelijk bij het water naar Sirmione. Maar dat lukt niet. Heel vaak is het
dijkpad verboden voor fietsers. En dan gaan we stukken te voet ofwel gaan we
verder op de baan, weg van het meer.
Bordjes die het fietspad naar
Sirmione aanduiden vinden we, maar die raken we even verder weer kwijt. We
bereiken na enkele omwegen toch het mooie en drukbezochte Sirmione. Op een
schiereiland dat als een vinger uitsteekt in het Gardameer. We laten de fiets
achter op de grote fietsenstalling aan de ingang van het stadje, vlakbij de
verdedigingsmuren. Souvenirzaken, ijsjes, pizzeria… de gezellige drukte van een
toeristische trekpleister. We wandelen naar de noordelijkste plek van het
schiereiland en ontdekken daar Jamaica-beach. Zo mooi!!! De vlak geërodeerde
kalkstenen vloer vormt er een prachtig strand waar de kleuren wit en blauw
overheersen overgoten met een prachtig zicht op het meer. Magnifiek.
Na Sirmione gaat het verder naar
Peschiera. Een vestingstad die eerst door de Venetianen werd versterkt. Het
ligt aan de “aflaat” van het Gardameer. Vanaf hier voert een rivier het water
van het Gardameer richting Padua. Twee versterkte en omwalde eilanden zijn
verbonden met bruggen. Het is een bijzonder zicht. Het stadje behoort tot het
Unesco werelderfgoed.
Op de terugweg naar Desenzano
proberen we nogmaals zo dicht mogelijk langs het water te fietsen, maar blijft
een illusie, bijna elke strandweg is verboden voor fietsers. We geven het na
het vele te voet voortduwen van de fiets op. We gaan via de normale weg. Daar
merken we dat een fietspad in realiteit dat deel van de weg is waar ze
riooldeksels zitten. Toppunt van al…. Om niet te snel te fietsen staan er heel
wat hekkens waartussen je moet slalommen. En…. bij elke private uitrit staan er
haaientanden geschilderd op het fietspad. Je hebt dus geen enkele voorrang en
je bent continu op je hoede voor auto’s die plots van een oprit kunnen komen.
De aanduidingen zijn incoherent. Nu eens moet je links van de weg het fietspad
volgen en dan weer rechts en dan weer is er geen fietspad. We geven het op en
fietsen mee met de auto’s.
Het marketingverhaal over het
Gardameer als fietsparadijs mag voor mij gerust naar het rijk der fabelen
verbannen worden. Zo’n prachtige streek maar absoluut geen fietsparadijs.
Reacties
Een reactie posten