T- 26 Geketend, opgeblazen, op- en afgezet, opgelijst, .joepie!

Het is zover, de vier fietsen staan veilig terug in onze garage. Extreme Bike Bonte onderwierp de stalen rossen vorige week aan een grondig nazicht.  Na tweeduizend kilometer testrijden en oefenen was het aangewezen om de fietsen van Ria en Wim van nieuwe kettingen te voorzien. Kathleen en Hannelore’s fiets telden minder kilometers, dus daar was het niet nodig.  Overal werd het schakelmechanisme afgesteld, de naafremmen werden kritisch bekeken en de buitenbanden werden vervangen. Nu liggen op alle fietsen Schwalbe Marathon Plus banden. Hopelijk kunnen die ons afdoende beschermen tegen venijnige nagels, glasscherven en achteloos neergegooide duimspijkers. Het rijgedrag van de Phoenix-fietsen veranderde er op het eerste zicht niet door, ik zou zelfs durven denken dat ze iets vlotter lopen.  Reserveremkabels, reservebanden, een reserveschakel, … alles namen we als voorzorg mee naar huis.  Enkel voor de naafremmen blijft het bang afwachten hoe ze zullen reageren bij het afdalen van de Pyreneeën. De koelschijven zullen op dat moment mogelijk te klein blijken.

Peter, een medebewoner van onze straat beloofde me voor volgende week een “spoedcursus” in het “fietsenrepareren-in-the-middle-of-nowhere”.  Tof hé, zo’n technisch onderlegde buurman.  Zo  kan ik straks onze fietsen op een assertieve, kordate en vooral correcte manier benaderen wanneer één van hen eraan denkt om een defect te veinzen.

Thuis begint onze keuken echt op een Compostella-stafcentrum te lijken. Onder de landkaarten  van Frankrijk en Spanje prijkt nu ook al een whiteboard met alle ‘to do”, “to buy”, “to arrange”-dingen.  Dat zijn er nogal wat. Hoe meer punten we op de lijst aanduiden als “afgewerkt”, des te meer nieuwe onderwerpen er bijkomen.

Eén van de hoofdpunten werd gisteren deskundig aangepakt: “het fietsenrek op de auto plaatsen en testen”. Stel je immers voor dat we na tweeduizend kilometer zwoegen uitgeput in Compostella toekomen en onze fietsen op de auto willen plaatsen… en dan met een vloek en een zucht zouden moeten vaststellen dat een deel van het rek ontbreekt of gewoon zelfs een sleuteltje.  Dus gisteren alle onderdelen bijeengezocht en drie fietsen achteraan op de trekhaak en één fiets bovenop het dak geplaatst. Gelukkig dat we het uittestten, want nu blijkt dat onze nieuwe fietsen duidelijk dikkere buizen hebben voor het frame.  De klem van de fietsendrager die ik voorzien had was duidelijk niet op een zodanig buitenformaat voorzien, Gelukkig had ik nog ergens een ander model liggen, waardoor het probleem snel opgelost was. Stel je voor dat we dit hadden gemerkt in Compostella !!! Na de testopstelling werden alle sleutels, vijzen, klemmen, onderdelen en dekplaatjes minutieus verzameld in een doos en onmiddellijk in de koffer van de Nissan gestoken.  Moge Sint-Jacob ons helpen dat er nu niets meer uitgehaald wordt. Nu ‘k er aan denk, ik moet de nummerplaat nog vervangen, want er hangt een verkeerd nummer aan het fietsrek voor op de trekhaak. Voilà, een punt bij op de lijst.

Ondertussen spraken Tonny en ik af hoe we de uitwisseling van de autosleutels en de auto zouden organiseren.  Hij is het immers die einde juli  de  Nissan naar Santiago rijdt en daar achterlaat.  Da’s dan een puntje minder op onze lijst.

Eén ding durf ik niet op dat bord zetten om onze jongedames thuis niet al te zeer te stressen: examens!  Dat levensbelangrijke gebeuren zit jammer genoeg ook in de T-26. Daar zullen we voor de lieve vrede best over zwijgen. Dit hier wordt verondersteld een reis(voorbereidings)blog te worden, geen “Hoe voed ik mijn kinderen op?”-forum. Hoewel, nu ik er over nadenk, deze pelgrimstocht is waarschijnlijk het grootste opvoedingsproject dat we onze kinderen, en ook onszelf als ouders, kunnen geven.  Hopelijk hebben we straks de kans om veel zaken mee te maken die ze je op school niet op zo’n interactieve manier kunnen meegeven.  Relaties met anderen, omgaan met vreugde, overwinning, ontgoocheling, frustratie, vermoeidheid aan de ene kant, maar ook de beleving van onze planeet aan de andere kant: de geografische verscheidenheid van Europa, klimaat, reliëf, culturen en cultuurlandschappen, gastronomie (of net het ontbreken ervan J), andere mensen en gewoonten, kunstgeschiedenis, … zo’n schoolreis heeft niemand van ons ooit gehad. 

Hopelijk herinner ik me deze lijntjes nog wanneer we straks een dipje hebben.  Zoiets van “Tof, de ketting ligt eraf… joepie, weer een levensles geleerd!”.   Ik denk dat ik dan toch maar gewoon zal beginnen met vloeken. Sint-Jacob zal ons het ons vergeven.  Hij zal waarschijnlijk ook wel een aantal krachttermen gelanceerd hebben toen ze hem indertijd onthoofdden.