Ria en Wim op de fiets... door Europa!

Het hoeft niet altijd ver te zijn. Waarom niet eens fietsen van de kust naar het binnenland toe. We startten in Nieuwpoort en langs de Frontzate fietsten we naar Diksmuide. De zon is van de partij maar de wind blaast pal op de kop. De Frontzate is een verhoogde spoorwegberm maar is nu een verhard fietspad en diende bij de Slag om de IJzer in 1914 als buffer, terwijl de hele poldervlakte tussen de IJzer en de spoorweg onder water werd gezet. Op verschillende plekken langs dit fietspad verwijzen monumenten, bunkers en uitkijkposten naar deze grimmige periode. Oorlogsverleden is niet het enige wat je hier ziet. De lager gelegen natte weilanden waren eertijds veenstekerijen. We stevenen op de Ijzertoren af. AVV VVK, de grote letter staan er nog steeds. We steken de Ijzer over in Diksmuide en gaan via Esen naar Zarren. We rijden op de Hoge Kamstraat. De naam is niet gestolen. Kijk om je heen en je merkt hoe hoog je hier zit. De kust ligt noordelijk en in de verte zie al de Atlantic Wall, d

In 2019 konden we ook niet stil zitten. We waagden we ons aan de verkenning van drie bijzondere Franse fietsroutes. We vertrokken vanuit Cayeux, -even ten noorden van de baai van de Somme-, en we volgden de franse noordelijke kust westwaarts tot in Caen. Daarvoor konden we gebruik maken van de Véloroute du Littoral. Zo kom je voorbij mooie en gekende badplaatsen zoals Dieppe, Fécamp en Honfleur. Vanaf Caen ging het dan zuidwaarts naar Laval en Angers doorheen de Mayenne. Via de Loire komen we dan in Saumur. De Thouet begeleidt ons dan verder naar Niort. Dan nog even westwaarts tot in La Rochelle. Op deze manier ontdek je Normandie, les Pays de la Loire en de Poitou-Charentes. Je geniet onderwerp van bijzondere landschappen zoals bijvoorbeeld de Marais Poitevin en de vallei van de Orne. De Vélo Francette is een route die wordt ontwikkeld en gepromoot door een netwerk van lokale overheden en hun toeristische instellingen. Een specifieke twee richtings-markering is geïnstall

Dag 20: Arcachon - Marcheprime 44 km En zo komt aan elke fietsreis een einde. Vandaag worden we door onze kinderen onderschept. De voortvluchtige ouders keren terug naar de kudde😉 Gisteravond haalden we op één seconde na het hotel, want het volgende moment brak het onweer los. En ook deze morgen regende het pijpenstelen. De temperatuur is ook al aardig gedaald. Maar we zien hier het positieve van in. Immers, zonder deze regen zouden we onze regenkleding nutteloos meegesleept hebben. Nu hebben we alles wat in onze tassen zit, gebruikt. We namn niets te veel maar ook niks te weinig mee. Perfect. Vanuit Arcachon gaan we via La Teste en Gujan-Mestres langs de zuidrand van de grote baai van Arcachon. Overal komen we voorbij de oesterbedrijven. Nergens in Europa worden zoveel oesters gekweekt als in het Bassin d'Arcachon. In deze baai werken zo'n 6000 mensen in deze tak van industrie. Op het einde van de dag reden we naar Marcheprime omdat we daar dicht bij de snelweg kunne

Dag 19: Rustdag in Arcachon - 44 km Tja, wat doen fietsliefhebbers op hun rustdag? Fietsen natuurlijk. 44 km langs de kust vanaf Arcachon langs Pyla sur mer naar de Dune du Pilat, met 110 m hoogte de hoogste duin in Europa. De beklimming ervan, zonder fiets wel te verstaan, is de moeite. Er werden zelfs trappen voorzien naar de top. Vandaar heb je een panoramisch uitzicht op de zandbank van Arguin, Cap Ferret en daarachter de Atlantische Oceaan. In het binnenland zie je dan de eindeloze naaldbossen, zo ver het oog reikt. De Dune du Pilat strekt zich over 500 meter uit van oost naar west en over drie kilometer van noord naar zuid. Eindeloze berg fijn zand. We zijn hier niet alleen. Alle types toeristen klimmen omhoog. Dik, dun, Frans. Duits, sportief,...we zagen zelfs iemand met een rollator! Het lijkt een eindeloze kudde trekdieren op reis doorheen de woestijn. Het beloofde land tegemoet. Afdalen gaat makkelijker. Springend, met reuzenstappen duiken we omlaag. Na de middag tr

Dag 18: Lacanau Océan - Arcachon - 64 km Mirakel. Vanacht heeft het geregend! Niet veel. Net genoeg om onze was te moeten binnenhalen. We zijn tijdig vertrokken om de hitte voor te blijven. Deze keer weer doorheen de naaldbossen en de duinen maar de route loopt dichter bij de zee en dus is het iets minder warm. De regen van vannacht zorgt wel voor vochtige warmte. De zee zien is geen sinecure. We horen wel continu de branding, maar de oceaan zit verstopt achter eindeloos lange duinen. Onze fietsen doorheen het mulle zand slepen tot aan de zee is geen optie. Dus, zoals vaak op reis, gaan Ria en ik afwisselend kijken. De een steekt de duin over terwijl de andere bij de fiets blijft. Het strand hier is eindeloos en behoort tot de langste ononderbroken duinen-en strandgordel van Europa. Onze eerste tussenstop is het minuscule badplaatsje Porge l'Océan. Ze hebben hier een multi-gebruikerstoegang tot het strand, met andere woorden alle niet gemotoriseerde voertuigen mogen hier ov

Dag 17: Montalivet - Lacanau Océan 60 km Montalivet is voor ons een van de vreemdste badplaatsen die we ooit zagen. Gooi ons hier geblinddoekt uit een wagen en in mijn eerste reactie zou ik zeggen....de grens tussen Mexico en de VS. Kleine huisjes, sommigen zeer provisorisch gebouwd, op enige afstand van de straatrand, een weg aflopend naar het strand en dan een kale dijk en één hoofdstraat vol shops, kermiskramen, fastfood, tattooshops. Enkel wat rollende bollen tumbleweed ontbreken. En tijdens en vlak na zonsondergang zit het strand vol badgasten om het universele mirakel gade te slaan: de ondergaande zon. En daarna is er volop ambiance in de hoofdstraat. Maar ze hebben er goede restaurants waar het lekker eten is voor een aanvaardbare prijs. Deze morgen vroeg de tent uit want het beloofd een snikhete dag te worden. En dat hebben we met 38 graden ferm gevoeld. Tel daarbij de eindeloze rechte wegen doorheen de naaldbossen en de duinen en je hebt een zeer uitputtende mix. Op de

Dag 16: Marennes - Montalivet-les-Bains 85 km Vandaag fietsten we een prachtig parcours. Vertrokken vanuit het oesterdorp Marennes en daarna trokken we via de hoge brug over de Seudre. Vanaf dan trokken we door een gevarieerd landschap met dennenbossen waar we tot ons groot plezier weer konden genieten van het vrolijke gesjirp van de cicaden. Diertjes die we sinds onze Compostellareis voor altijd zullen associëren met de Landes. We kwamen langs zeer verzorgde en s feervolle badplaatsen als Ronce-les-bains en we stonden aan de vuurtoren van La Coubre. We picknickten met een mooi zicht op de Baie Bonne Anse en waagden ons in de zee. 21,5 graden was het water. Heerlijk. Via mooie en goed onderhouden fietspaden kwamen we in La Palmyre en via St Palais kwamen we in Royan. Ook hier weer mooie villa's en enkele fraaie belle epoque woningen. In Royan nemen we de ferry over de Gironde. Een half uur vaarplezier om ons naar de overkant, Le Verdon-sur-mer te brengen. De frisse zeewin