23 januari 2022: Bergues - Roesbrugge - Diksmuide - Nieuwpoort
Vakantiegevoel heel dicht bij huis. Dat is het wat ons bijblijft van onze fietstocht van Bergues terug naar Nieuwpoort, met een flinke omweg via Roesbrugge en Diksmuide.
Onze chambre d'hôte was heerlijk. In een magnifiek gerenoveerd pand in het mooie centum, dicht bij de oude haven van Bergues.
Nog even via de Beestenmarkt naar de site van de vroegere abdij van Sint-Winoks fietsen, op een heuvel boven de stad.
Vandaar via een zeer landelijke route langs Warhem en Rexpoëde. Kleine hoevetjes, kapelletjes langs de kant van de weg, spruiten, vochtig akkers, oude veldwegen waar de barsten getuigen van zwaar landbouwmaterieel.
Op een van mijn vorige Compostellawandelingen ontmoetten we in een auberge ooit eens enkele Franse pelgrims die absoluut niet konden geloven dat er ergens in Frankrijk nog "Vlaamsch" gesproken werd. HIer, in dit grensgebied tussen België en Frankrijk kun je ze nog tegenkomen, die vaak oudere mensen die je nog begroeten met "Ek's n'en goeien dag". En dan, wanneer je denkt dat iedereen je hier zal begrijpen, kom je in een Babylonische spraakverwarring terecht met enkele caféganger in Warhem. Wat zeggen die in hemelsnaam. Het overkwam Ria....
Maar de "Schoone straete" bewijst toch ze hier wel degelijk dat ze Vlaamsch kennen.
En ja, het heeft geen naam, maar na enkele kilometer merk je toch wel hier venijnige, langzaam zeurende heuvels liggen. Onzichtbaar rij je steeds hoger om daarna even voorbij Rexpoëde langzaam te dalen, in de richting van de Ijzervallei. Aan de andere kant duiken de slilhoutten op van de Catsberg en de Casselberg.
In Oostcappel voelen we ons even in twijfel. De linkerkant van de straat is la République Française, rechts het Koninkrijk van de Belgen. Even verder zit een versteende douanier als aandenken aan het drukke grensverkeer dat hier voorbijkwam. Niet iedereen zag die ambtenaren echter even graag. Smokkelaars ofwel blauwers zochten alle mogelijke middelen om hun smokkelwaar over de grens te brengen.
Roesbrugge aan de oevers van de Ijzer wacht op ons. We laten ons verleiden tot een warme soep in het café van de Christen Volksbond. Een gezellig lokaal café waar de sportuitslagen nog worden besproken en waar iedereen iedereen kent. Jammer dat die overal verdwijnen.
Jammer genoeg kunnen we het smalle pad langs de IJzer niet gebruiken , dus moeten we een kleine omweg maken via Stavele en het Elversambos.
Op de plek waar de Lovaart in de Ijzer uitkomt, Fintele, nemen we een lekkere koffie bij De Witten.
Even verder steken we aan het Knokkefort de Ijzer weer over om naar het natuurgebied van de Blankaert te gaan. Overal klinkt het gepiep, gefluit, geknor, gewoep, gekwaak van duizenden waad- en weidevogels in de vochtige, deels onderwaterstaande weilanden. Boven ons vliegen enorme zwermen kievitten, gevolg door de v-vormige vlucht van ganzen. En wanneer vlak voor ons een groep zwanen met luid gefluit van de vleugelpennen de daling inzet is onze verwondering compleet. Dit beeld is van een onwezenlijke schoonheid. Cadeau van moeder natuur.
Nog even naar het centrum van Diksmuide, de boterstad. Het laatste stuk gaat langs de Ijzertoren, de Dodengang en de Frontzate. De laatste kaarsrechte 10 kilometer brengen ons in een windstille vlakte tot aan de Ganzenpoot in Nieuwpoort... de plek waar het zoet water van de IJzer de zee ontmoet.
Het was een leuk weekend en... zo weet ik precies waar te rijden op 16 augustus, wanneer #violettacars ook hier komt fietsen.
Ook op ontdekking komen, check dan snel hun website op https://violettacars.be/reis/fietstocht-ijzerroute-65-km/
Reacties
Een reactie posten