Rustdag in Durbuy
Vandaag rustdag en ook transfertdag. We konden maar één nacht blijven in B&B Barvaux. Gelukkig regelde de Nederlandse uitbater voor ons een kamer in B&B La Vieille Ecole in Wéris. 12 kilometer verder. Hij heeft onze bagage in de loop van de dag daarheen gebracht zodat we de handen vrij hadden om te kajakken van Durbuy naar Barvaux. Dat hebben we dan ook gedaan op onze duizendste gemak. Zalig dobberen en daarna lekker eten in Durbuy, wat slenteren door dit hypercommercieel stadje. Dat het tevens het kleinste stadje ter wereld is klopt niet. Die eer valt een Kroatische stad te beurt.
Ondanks het feit dat onze fietsen lichter rijden zonder bagage betekent dat nog niet dat ze volautomatisch klimmen. Uit Durbuy rijden we weg langs een steile helling. De calorieën van mijn jambonneau geraken snel verteerd. Een uur later naderen we Wéris. Nu pas begint bij mij een belletje te rinkelen. Dat is het dorp van de megalieten. Inderdaad, op ons traject passeren we er al twee en op 800m van de B&B ligt ook een heuse dolmen. De stenen lijken wel beton met grind in. Het gaat om puddingsteen. Door het soort kalk dat hier in de bodem zit ontstaat een soort natuurlijk cement waarin de keien en kiezels gehecht worden. De bewoners van deze streek deden tijdens de late steentijd zo'n 5000 jaar geleden al aan landbouw in deze vruchtbare gebieden en zetten deze megalieten recht. Indrukwekkend!
Wéris zelf blijkt een mooi dorp, met een romaans kerkje, mooie 18-19de eeuwse hoeven en een oud bakhuis op het plein.
Morgen wordt weer een fietsdag. We verleggen onze route naar Marche, Ciney, Dinant, Namur en zo naar Brussel.
Ondanks het feit dat onze fietsen lichter rijden zonder bagage betekent dat nog niet dat ze volautomatisch klimmen. Uit Durbuy rijden we weg langs een steile helling. De calorieën van mijn jambonneau geraken snel verteerd. Een uur later naderen we Wéris. Nu pas begint bij mij een belletje te rinkelen. Dat is het dorp van de megalieten. Inderdaad, op ons traject passeren we er al twee en op 800m van de B&B ligt ook een heuse dolmen. De stenen lijken wel beton met grind in. Het gaat om puddingsteen. Door het soort kalk dat hier in de bodem zit ontstaat een soort natuurlijk cement waarin de keien en kiezels gehecht worden. De bewoners van deze streek deden tijdens de late steentijd zo'n 5000 jaar geleden al aan landbouw in deze vruchtbare gebieden en zetten deze megalieten recht. Indrukwekkend!
Wéris zelf blijkt een mooi dorp, met een romaans kerkje, mooie 18-19de eeuwse hoeven en een oud bakhuis op het plein.
Morgen wordt weer een fietsdag. We verleggen onze route naar Marche, Ciney, Dinant, Namur en zo naar Brussel.
Reacties
Een reactie posten